Médico, médica

O doutor e o seu paciente (s�culo xvii) de Jan Havicksz Steen, Rijksmuseum.

Un m�dico � un profesional que practica a medicina que intenta manter e recuperar a sa�de humana mediante o estudo, o diagn�stico e o tratamento da enfermidade ou lesi�n do paciente. Na lingua galega, de xeito coloquial, denom�nase tam�n doutor a estes profesionais, a�nda que non obte�an o grao de doutoramento.

O m�dico � un profesional altamente cualificado en materia sanitaria, que � capaz de dar respostas xeralmente acertadas e r�pidas a problemas de sa�de, mediante decisi�ns tomadas habitualmente en condici�ns de gran incerteza, e que precisa de formaci�n continuada ao longo de toda a s�a vida laboral.

Obxectivo

O principal obxectivo do m�dico, e da medicina por extensi�n, � "coidar a sa�de do paciente e aliviar o seu sufrimento". "O m�dico poucas veces cura, algunhas alivia, pero sempre debe consolar".

Motivaci�n

As raz�ns para ser m�dico na actualidade poden ser de catro tipos:

Persoais

R�a dedicada aos M�dicos, en Chinchilla de Monte-Arag�n, Albacete.

Son as raz�ns principais e m�is importantes.

• O atractivo social da profesi�n.
• Acceder a unha posici�n econ�mica m�is ou menos holgada.
• Influencia de familiares, amigos, ou dos medios de comunicaci�n.
• Compromiso cos pacientes e o seu sufrimento, co concreto e individual.
• Formulaci�ns relixiosas, filos�ficas ou de vida, como a crenza do impacto da medicina na equidade.
• Rexeitamento a outras opci�ns de vida.

Sociais

• Lograr un alto prestixio social, un lugar elevado na escala de clases sociais.
• Pode ser un cami�o de compromiso social para o cambio das circunstancias que xeran enfermidade. Loita contra os determinantes sociais da sa�de, e solidariedade cos afectados.
• Pode chegar a ser unha forma de rebeli�n contra a inxustiza social.

Cient�ficas

• Traballar en centros que irradien novo co�ecemento cient�fico, para que cambie a cara do sufrimento humano.
• Dominar unha parte poderosa da ciencia e da t�cnica, de enorme atractivo polo seu impacto na sa�de do paciente.
• O esforzo pola innovaci�n da organizaci�n de servizos, e a mell�raa da investigaci�n aplicada � atenci�n dos pacientes cos ensaios cl�nicos, os estudos observacionais e o conxunto que chamamos "medicina baseada en probas" (Evidence Based Medicine).
• A ansia do desenvolvemento das ciencias médicas é fundamental, e serve de acicate á continua necesidade de formación continuada que caracteriza ao médico.
• A produción de ética médica, que pon o contrapunto filosófico e deontolóxico ao que facer do médico clínico.

Prácticas

• Pode ser unha elección que dea moita versatilidade á vida, como ofrecen as diferentes especialidades médicas, os lugares de traballo e o tempo dedicado á profesión.
• A remuneración do médico. En xeral, como médico recíbese unha compensación económica que adoita estar na media ou por encima da media doutros profesionais (aínda que hai variacións extremas), e en todo caso ser médico é un medio de vida. A constante é ter ingresos que permiten levar unha vida honrada, con solvencia para facer fronte a formar unha familia e criar algúns fillos.

Valores

Pediatra explorando o oído a un neno cun otoscopio. O trato do médico ao seu paciente debe ser digno.

As calidades que debe posuír un médico clínico son:

• o trato digno ao paciente e aos compañeiros.
• o control xuicioso da incerteza durante o encontro co enfermo
• a práctica dunha ética da ignorancia (compartir co paciente as limitacións científicas)
• a práctica dunha ética da negativa (para rexeitar aquilo que non ten sentido, firme pero amablemente, de pacientes, xefes e compañeiros)
• unha enorme polivalencia no limitado tempo da atención clínica.

Véxase tamén

Outros artigos

• Medicina