پرش به محتوا

خط لوله ایران–عراق–سوریه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خط لوله ایران عراق سوریه
تأسیسات نفت و گاز ایران که پارس جنوبی به رنگ قرمز است
تأسیسات نفت و گاز ایران که پارس جنوبی به رنگ قرمز است
مکان
کشورایران، عراق، سوریه
جهت کلیشرق-غرب
آغاز ازبندر عسلویه، ایران
گذر ازدمشق، سوریه
اطلاعات کلی
گونهگاز طبیعی
اطلاعات فنی
درازا۵٬۶۰۰ کیلومتر (۳٬۵۰۰ مایل)
بیشینه انتقال۱۱۰ میلیون متر مکعب گاز در روز
قطر لوله۵۶ in (۱۴۲۲ mm)

خط لوله ایران عراق سوریه (خوانده شده به نام خط لوله دوستی از سوی دولت‌های درگیر و خط لوله گاز اسلامی از سوی برخی از منابع غربی) یک خط لوله گاز طبیعی پیشنهادی از میدان گازی پارس جنوبی ایران به سوی اروپا از طریق ایران، عراق، سوریه و لبنان برای عرضه به مشتریان اروپایی و همچنین عراق و سوریه و لبنان است. این خط لوله برنامه‌ریزی شده بود قطر ۱۴۲ سانتی‌متر (۵۶ اینچ) داشته باشد. یک پیشنهاد قبلی، موسوم به خط لوله پارس مسیری از پارس جنوبی در ایران به اروپا از طریق ترکیه را در نظر داشت که ظاهراً پس از این که شرکت انرژی ی سوئیسی Elektrizitätsgesellschaft بخش لاوفنبورگ قرارداد خود را با ایران در اکتبر ۲۰۱۰ در پی فشار بیش از تحریمهای آمریکا علیه ایران متوقف کرد، رها شد.

این خط لوله رقیبی برای خط لوله نوباکو از آذربایجان به اروپا خواهد بود. همچنین می‌تواند جایگزینی برای خط لوله قطر ترکیه است که توسط قطر پیشنهاد شده تا از طریق عربستان سعودی و اردن و سوریه و ترکیه از قطر به اروپا برود. گفته شده دلیل سوریه برای رد پیشنهاد قطر «برای حفاظت از منافع متحد روسیش است که تأمین کننده ارشد گاز طبیعی اروپا است.»

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]