مزایجان (بوانات)
مزایجان مزیجون | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | فارس |
شهرستان | بوانات |
بخش | بخش مزایجان |
نام(های) پیشین | مسیکان |
سال شهرشدن | ۱۳۹۰ |
مردم | |
جمعیت | ۳٬۵۶۷ تن[۱] |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۹٫۵ کیلومتر مربع |
ارتفاع | ۲۱۵۱ متر |
میانگین دمای سالانه | °۱۰ |
میانگین بارش سالانه | ۳۷۰ میلی لیتر |
اطلاعات شهری | |
شهردار | برفی (سرپرست) |
تأسیس شهرداری | ۱۳۹۰ |
رهآورد | گردو-بادام-انگور |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۷۱۴۴۴۱ |
شناسهٔ ملی خودرو | ۸۳ ق |
مزایجان شهری از توابع بخش مزایجان شهرستان بوانات در استان فارس و پایتخت گردوی جنوب ایران میباشد.
بالاترین سطح را از نظر پوشش گیاهان میوه سردسیری درجنوب کشور دارا میباشد. این شهر به وسعت حدود ۹٫۵ کیلومترمربع دارای ۳٬۵۶۷ تن[۱] جمعیت است. مزایجان در سال ۱۳۹۷ به عنوان یک شهر پذیرای توریستهای خارجی مبدل شد. از اماکن دیدنی این شهر: چشمه پیرکدو، جویبار مزایجان، جنگل (باغات) گردو میباشد.
مکانهای دیدنی و محصولات
[ویرایش]شهر مزایجان دارای مکانهای دیدنی متعددی است که چشمه پیرکدو بیشتر از بقیه معروف است. مزایجان شهرت خود را به دلیل طبیعت بسیار زیبایش یافته جاذبههای طبیعی مزایجان عبارتند از: باغات قنات؛ باغات بیده؛ باغات سرنجان؛ بند بیده؛ دزدو؛ بُدُره؛ رودخانه مزایجان؛ باغات چُغا ابسر گوئیمک و .....
محلهها
[ویرایش]مزایجان دارای چند محله است که میتوان از آنها محله ملایی ، محله محمد زمانی؛ محله گودابدال؛ شیده؛ سرچشمه (محلی: آسیو کلو) و رنگرزی را نام برد
موقعیت جغرافیایی
[ویرایش]مزایجان در بخش مزایجان شهرستان بوانات واقع شدهاست. از طرف غرب به کوههای تنگ پودونی ای و سراسپید و از طرف شرق روستاهای کرخنگان و توتک از توابع شهرستان مروست استان یزد و از طرف جنوب به شهرستان سرچهان و از طرف شمال به روستای مهدیه و کوههای خالشت محدود است.[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامروزنامه ایران
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).