پرش به محتوا

مناقشه لتیسیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ کلمبیا و پرو

مانور ارتش کلمبیا
تاریخ۱ سپتامبر ۱۹۳۲ – ۲۴ مه ۱۹۳۳
(۸ ماه، ۳ هفته و ۲ روز)
موقعیت
نتایج حکمیت جامعه ملل، که بر معاهده سالومون-لوزانو، تأکید کرد و پیمان ریو برای بازگشت به وضع قبل از جنگ تنظیم کرد
طرف‌های درگیر
پرو پرو
ارتش پرو
نیروی دریایی پرو
نیروی هوایی پرو
کلمبیا کلمبیا
ارتش ملی کلمبیا
نیروی دریایی کلمبیا
نیروی هوایی کلمبیا
پلیس ملی کلمبیا
فرماندهان و رهبران
لوئیز میگوئل سانچز سرو
اسکار بناویدس
Enrique Olaya Herrera
قوا
۱٬۰۰۰ ۱٬۰۰۰
تلفات و خسارات
۱۵۰–۲۵۰ (بیشتر از طریق بیماری) ۱۴۰–۲۰۰ (بیشتر از طریق بیماری)

مناقشه لتیسیا جنگی کوتاه‌مدت بین کلمبیا و پرو بر سر سرزمین‌هایی در جنگل‌های آمازون بود که با حکمیت جامعه ملل سرزمین مورد مناقشه بین دو کشور تقسیم شد.

پیش‌زمینه

[ویرایش]

در اوایل قرن بیستم مناقشات مرزی متعدد بین دو کشور کلمبیا و پرو وجود داشت و در ۱۹۲۲، دو کشور معاهده سالومون-لوزانو را با هدف حل این مناقشات امضا کردند.[۱] به عنوان بخشی از این معاهده، شهر مرزی لتیسیا و مناطق مجاورش از پرو جدا و به کلمبیا داده شد تا این کشور به رود آمازون دسترسی داشته باشد.[۲]

درگیری نظامی

[ویرایش]

در ۱ سپتامبر ۱۹۳۲، رهبران تجاری صنایع شکر و کائوچوی پرو، که در اثر این معاهده ضرر مالی دیده بودند، حمله‌ای به شهر لتیسیا سامان دادند و این شهر را تصرف کردند.[۳] در ابتدا دولت پرو این تصرف را به رسمیت نشناخت، ولی رئیس‌جمهور پرو لوئیز میگوئل سانچز سرو تصمیم گرفت از بازگشت شهر به کلمبیا جلوگیری کند. ارتش پرو لتیسیا را تصرف کرد و بین دو کشور درگیری نظامی پیش آمد.[۴]

پایان خصومت

[ویرایش]
یادبود مناقشه لتیسیا

پس از ماه‌ها مذاکرات دیپلماتیک، دو دولت حکمیت جامعهٔ ملل را پذیرفتند و نمایندگانشان در مقابل شورای اجرایی جامعه حاضر شدند. طرفین در مه ۱۹۳۳ قرارداد صلح موقتی را امضا کردند که در آن کنترل منطقهٔ مورد مناقشه تا پایان مذاکرات دوطرفه به جامعه ملل سپرده می‌شد.[۵] در مه ۱۹۳۴، قراداد نهایی امضا شد که بنا بر آن لتیسیا به کلمبیا بازگردانده شد و پرو به‌خاطر حملهٔ ۱۹۳۲ از این کشور عذرخواهی کرد. همچنین دو کشور متعهد شدند که مناطق مجاور لتیسیا از نیروهای نظامی خالی کنند، تردد آزاد را بر رود پوتوماجو تضمین کنند، و بر قرار عدم تجاوز بین دو کشور تأیید کردند.[۶]

منابع

[ویرایش]
  1. Osmanczyk & Mango 2002, p. 1314.
  2. Scott 1973, p. 249.
  3. Bethell 1991, pp. 414–415.
  4. Scott 1973, p. 250.
  5. Scott 1973, p. 251.
  6. Hudson, Manley, ed. (1934). The verdict of the League. World Peace Foundation. pp. 1–13.

پیوند به بیرون

[ویرایش]