پرش به محتوا

پیتر استراوسن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پیتر استراوسن
زادهٔ۲۳ نوامبر ۱۹۱۹
ایلینگ، West London
درگذشت۱۳ فوریهٔ ۲۰۰۶ (۸۶ سال)
London
محل تحصیلSt John's College, Oxford
دورهفلسفه معاصر
حیطهفلسفه غربی
مکتبفلسفه تحلیلی
علایق اصلی
فلسفه زبانفلسفه ذهن
ایده‌های چشمگیر
Ordinary language philosophy, the distinction between sortal and characterising universals

سِر پیتر فردریک استراوسن (به انگلیسی: Peter Fredrick Strawson) (۲۰۰۶–۱۹۱۹)، که معمولاً از او به صورتِ پی. اف. استراسن یاد می‌شود، فیلسوفی بریتانیایی و استاد دانشگاه آکسفورد بود. شهرت اولیهٔ استراوسن بابت نقد او (۱۹۵۰) بر نظریهٔ وصف‌های راسل بود. مقالهٔ او با عنوان «آزادی و انزجار» (۱۹۶۲) از آثار کلاسیک در بحث جبرگرایی و اختیار است.

آثار

[ویرایش]
  • On referring (1950), Mind, 59: 320-344.
  • (with H.P. Grice) (1956) In defense of a dogma. The Philosophical Review, 65: 141-158).
  • (1959) Individuals. Methuen.
  • (1962) Freedom and resentment. Proceedings of the British Academy, 48: 1-25
  • (1966) The Bounds of Sense. Methuen.

دربارهٔ استراوسن

[ویرایش]
  • L.E. Hahn, ed. (1998). The Philosophy of P.F. Strawson. Open Court.
  • Paul Snowdon (2015). Peter Fredrick Strawson. Stanford Encylopedia of Phlosophy.