Carlomán, fillo de Carlos Martel

Carlomán, fillo de Carlos Martel
	;
Biografía
Nacemento	c. 710 (Gregoriano) ; valor descoñecido
Morte	17 de agosto de 754 (43/44 anos); Vienne, Francia
Causa da morte	doenza
Lugar de sepultura	Abadía de Montecassino 41°29′24″N 13°48′50″L / 41.49, 13.8139
Mordomo do palacio Austrasia
	741 – 747 ; ← Carlos Martel – Drogo (pt) →
Actividade
Ocupación	político
Orde relixiosa	Orde de San Bieito
Enaltecemento
	santo ;
D�a de festividade relixiosa	17 de agosto
Outro
T�tulo	Duque
Familia	Arnulfianos
Fillos	Drogo, Chrothrudis
Pais	Carlos Martel e Rotruda de Tr�veris
Irm�ns	Bernardo; Grifo; Pipino III o Breve; Rem�gio de Ru�o; Jer�nimo; Hiltruda; Auda de Fran�a; Landrada
Descrito pola fonte	Pequeno Dicionario Enciclop�dico de Brockhaus e Efron; Dicionario Enciclop�dico Brockhaus e Efron; Allgemeine Deutsche Biographie (pt)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Carlomán.

Carlom�n, nado en 707 e finado o 17 de agosto de 754, foi un mordomo de palacio (soberano) do reino de Austrasia entre 741 e 747. Retirado, f�xose monxe bieito. � venerado como santo pola Igrexa cat�lica.

Biograf�a

Era o fillo m�is vello do mordomo de Neustria e Austrasia, Carlos Martel, e de Rotruda (695-724). No 741, � morte do seu pai, herdou Austrasia, Suabia e Turinxia, onde gobernou como mordomo (ou xefe do goberno), sen querer tomar o t�tulo de rei. Loitou contra o ducado de Aquitania, os alam�ns, os b�varos e os sax�ns, aos que derrotou.

Promoveu, influ�do por San Bonifacio de Fulda, que se puxo baixo a s�a protecci�n, entre 742 e 744, unha pol�tica de reforma moral dos costumes do clero e de respecto polo patrimonio da Igrexa e as s�s episcopais.

En 747, renunciou ao poder e f�xose relixioso. Reuniuse co papa Zacar�as I e pediulle poder pasar no estado clerical, e retirouse � abad�a beneditina de Montecasino, deixando o poder ao seu irm�n Pipino o Breve, cos seus t�tulos e posesi�ns.^[1]

En 751 quixo intervir para impedir a coroaci�n do seu irm�n como rei dos francos, pero o papa conseguiu detelo na Provenza e obrigouno a volver a Montecasino. O 753 foi enviado a Francia a unha misi�n de paz e morreu en Viena do Delfinado o 754. Foi sepultado na abad�a de Montecasino.

Descendencia

Carlom�n tivo un fillo:

Drogón (? - can.753), mordomo de palacio de Austrasia, asociado ao seu pai; logo de 747 foi enviado a un mosteiro polo seu tío Pipino o Breve.

Veneración

Foi venerado pola Igrexa, e figura como santo en varios martiroloxios antigos. Non tivo un proceso de canonización formal, e outros santorais lístano como beato ou venerábel.

Notas

↑ Segundo algúns historiadores, Carlomán retirouse para expiar as culpas das mortes producidas nas guerras onde participara, que foran moi cruentas, especialmente a campaña do 746). Outros sosteñen que Pipino o Breve, coa complicidade do papa, o induciu a esta decisión.

[1] Segundo algúns historiadores, Carlomán retirouse para expiar as culpas das mortes producidas nas guerras onde participara, que foran moi cruentas, especialmente a campaña do 746). Outros sosteñen que Pipino o Breve, coa complicidade do papa, o induciu a esta decisión.

[1]