Marco Aurelio
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicaci�n acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicaci�ns especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2017.) |
Marco Aurelio Antonino Augusto[1] (alcumado o Sabio ou Fil�sofo[2]) (en lat�n: Marcus Aurelius Antoninus Augustus), nado en Roma o 26 de abril de 121[3] e finado o 17 de marzo de 180, foi co-emperador do Imperio Romano dende o ano 161 at� o ano da s�a morte en 180. Foi o derradeiro dos chamados Cinco bos emperadores, terceiro dos emperadores de orixe hispano[4] e est� considerado como unha das figuras m�is representativas da filosof�a estoica. Marco Aurelio e Lucio Vero foron fillos adoptivos de Antonino P�o por mandato de Hadriano e os dous primeiros que imperaron conxuntamente na historia de Roma.[2]
Comezo do seu mandato
[editar | editar a fonte]Antonino Pio asociara o seu goberno ao nome de Marco Aurelio. Nacido en Roma de familia hispana, este emperador que chegou ao poder aos 40 anos, pasou � historia como un eminente fil�sofo estoico, foi al�n disto un grande xurista, home de vasta cultura e un emperador cunhas altas cualidades de estadista, a�nda que o per�odo que lle tocou vivir non tivera a brillantez dos inmediatamente anteriores. Con el p�chase o per�odo que ten definido como felicior aetas(a �poca m�is feliz)
Cando foi elevado ao imperio, Marco Aurelio posu�a unha ampla experiencia de goberno, case 15 anos como c�sar xunto ao seu predecesor. Compartira ese cargo con Lucio Vero, quen recibira o t�tulo de augusto. Esta organizaci�n do cumio do poder (un emperador,un c�sar e un augusto) era garant�a de continuidade. No 169, morreu Lucio Vero e Marco Aurelio asociou como augusto o seu fillo C�modo, froito do seu matrimonio con Faustina, filla de Antonino Pio. Foi unha p�sima elecci�n como amosaron os acontecementos que seguiron.
A historia tende a considerar este per�odo como un punto de inflexi�n, tras o cal comeza unha longa e lenta decadencia de Roma. A burocracia converteuse nunha cuncha que asfixiaba o Estado e frustraba os logros e eficacia anteriores, e que a propia complicaci�n administrativa e a pol�tica fiscal promoveron unhas diferenzas cada vez mais acusadas entre a cidade e o medio rural, aspecto que para moitos historiadores � causa a longo prazo da ru�na do Imperio.
A realidade � que por unha serie de causas, o sistema de equilibrios que at� ent�n fac�an posible a Pax Romana entrou en crise. As ameazas nas fronteiras multiplic�banse e a maquinaria do Estado perd�a eficacia. O mantemento dun ex�rcito en continua loita nos dilatados l�mites do Imperio resultaba moi gravoso para a facenda p�blica e a produci�n comeza a exceder a capacidade de consumo.
A pol�tica exterior de Marco Aurelio
[editar | editar a fonte]Marco Aurelio pasou boa parte do seu mandato envorcado nos problemas exteriores e ausente de Roma. O rei parto Vologeso, que mantivera unha respectuosa distancia cos romanos no per�odo anterior, reivindicou os seus dereitos sobre Armenia, invad�ndoa no ano 161 e vencendo un ex�rcito romano. Non satisfeito con isto, invadiu Siria. O augusto Lucio Vero logrou mudar a situaci�n, e ademais de recuperar Armenia, saqueou a capital parta Ctesifonte. A campa�a parouse a causa dunha epidemia de peste que decimou as forzas dos dous bandos. Roma nunca m�is volveu a impo�er a s�a soberan�a m�is al� do �ufrates, pero por un tratado de paz, asegurouse que naquel intre a pol�tica daqueles non entrara en conflito cos intereses romanos (166).
O problema xermano
[editar | editar a fonte]Nas fronteiras do Danubio, a situaci�n era moi preocupante, a causa da axitaci�n dos pobos xerm�nicos (cuados, marcomanos, hermunduros). Sen que se saiba moi ben cal foi o desencadeamento, varios destes pobos racharon as defensas romanas, atravesaron os Alpes e chegaron � cidade de Aquilea, unha fundaci�n romana na cabeceira do Mar Adri�tico, non lonxe da actual Venecia. Marco Aurelio e Lucio Vero venceron os cuados. Pouco despois, outros pobos, entre eles os marcomanos e os derrotados cuados, volveron � ofensiva. Marco Aurelio trasladouse � rexi�n danubiana e permaneceu nela ao longo de seis anos, deica o 175. Foi ent�n cando escribiu, en grego, os seus Pensamentos, un cl�sico da filosof�a estoica. Venceu os cuados e marcomanos no 172 e 175 respectivamente. Logo, volveu a Roma e substitu�unos � fronte das tropas o seu fillo C�modo, quen apenas contaba con 20 anos.
Morte
[editar | editar a fonte]Marco Aurelio morre o 17 de marzo do 180 nunha expedici�n contra os marcomanos en Vindobona, a que � a actual Viena. A morte de Marco Aurelio marca, para moitos historiadores, o final da Pax Romana.
Imperio Romano | ||
---|---|---|
Segue a: Antonino P�o |
Marco Aurelio | Precede a: C�modo |
Dinast�a dos Antoninos |
Aparici�ns na literatura e no cine
[editar | editar a fonte]- Memorias de Adriano, de Marguerite Yourcenar (1951). Unha biograf�a ficticia a�nda que ben documentada dun dos seus predecesores, Hadriano.
- The Fall of the Roman Empire (1964), na que Sir Alec Guinness interpreta o papel de Marco Aurelio.
- Household Gods, de Judith Tarr (1999). Viaxe no tempo � �poca de Marco Aurelio. ISBN 0-613-35147-9
- Gladiator (2000), pel�cula de Ridley Scott, onde o papel de Marco Aurelio est� interpretado polo actor Richard Harris.
- The Silence of the Lambs (1991), pel�cula de Jonathan Demme, Sir Anthony Hopkins, quen interpreta o papel do asasino Hannibal Lecter. Cita as Meditaci�ns de Marco Aurelio.
- Black Sails (2014), serie de Jonathan E. Steinberg e Robert Levineen, na que se cita un fragmento das Meditaci�ns.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Dende o seu ascenso ó trono Imperator Caesar Marcus Aurelius Antoninus Augustus.
- ↑ 2,0 2,1 Francisco de Padilla. Historia Ecclesiastica de España, 1605, T1, folio 78.
- ↑ Historia Augusta, "Marco Aurelio".
- ↑ Pisa Sánchez, Jorge (2010). "Breve Historia de Hispania". Nowtilus: 165. ISBN 8497637690. Consultado o 9 de novembro de 2012.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Commons ten máis contidos multimedia sobre: Marco Aurelio |
A Galicitas posúe citas sobre: Marco Aurelio |