Saltar ao contido

Masturbación

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

A masturbaci�n[1] � a estimulaci�n dos �rganos xenitais e das zonas er�xenas co obxecto da obtenci�n de pracer sexual, podendo alcanzar, ou non, o orgasmo. Pode ir acompa�ada de fantas�as de natureza er�tica[2]. Xeralmente a masturbaci�n consid�rase unha pr�ctica sexual solitaria, se ben tam�n se pode realizar sobre os xenitais doutra persoa, como ocorre na masturbaci�n mutua. A masturbaci�n adoita realizarse coas mans, ou mediante o frotamento contra alg�n obxecto. Tam�n � com�n o uso de xoguetes sexuais para obter este tipo de excitaci�n.

Orixe do termo

[editar | editar a fonte]

A masturbaci�n recibe tam�n outros nomes: onanismo, autoerotismo, ipsaci�n,... que son usados popularmente en maior e menor medida. A palabra masturbaci�n era utilizada xa por Marcial, un poeta sat�rico hispano-romano do s�culo I da era cristi�. � unha palabra composta que prov�n das latinas manu (man) e stupro (ensuciar)[3].

Egon Schiele, Selbstbefriedigung (1911).
Cors� contra o onanismo (c. 1815).

Os antigos exipcios cr�an que o deus Ra creou a primeira parella, Shu e Tefnut, masturb�ndose. Os autores xudeus consideraban que a masturbaci�n era un delito que deb�a ser castigado coa pena capital. No libro do Pentateuco f�lase de On�n, segundo fillo de Xud�. Tras a morte do seu irm�n m�is vello, Er, viuse na obrigaci�n de darlle descendencia na s�a vi�va, Tamar, para que esta non quedase desamparada. En aplicaci�n da lei do levirato, as vi�vas sen fillos devolv�anse � s�a familia, polo que On�n preferiu non dar descendencia � seu irm�n para quedar con toda a herdanza do pai. A historia do castigo divino a On�n foi empregada posteriormente pola Igrexa Cat�lica para xustificar a condena moral da masturbaci�n como acto ofensivo a Deus. Os pais da igrexa v�an na masturbaci�n trazos diab�licos[3].

No Novo Testamento Xes�s Cristo non fixo ningunha referencia � masturbaci�n. Tampouco Paulo de Tarso, a pesar de que a impureza da que fala nas ep�stolas �s G�latas, �s Corintios e �s Efesios foi interpretada en s�culos posteriores como unha referencia � masturbaci�n. Cirilo de Alexandr�a tratou a masturbaci�n como cuesti�n moral. M�is adiante Tom� de Aquino, na s�a Suma Teol�xica, valorou a masturbaci�n como un pecado contra natura, m�is grave que o adulterio ou a violaci�n[4][5].

A partir de comezos do s�culo XVIII comezou a publicarse unha longa serie de libros que describ�an os perniciosos efectos que supostamente exerc�a a masturbaci�n sobre a sa�de f�sica e mental do que a practicaba. Onania, or the heinous sin of self-pollution and all its frightful consequences in bothe sexes ("A onan�a, ou o pecado nefando da masturbaci�n e todas as s�as aterradoras consecuencias en ambos sexos") foi o primeiro destes tratados. Seguiulle L'onanisme, de Tissot (1760), na que defend�a que a masturbaci�n provoca alteraci�ns na coloraci�n da pel, desecamento, enfraquecemento, histeria, mareos, cobiza, desfiguraci�n do rostro, esgotamento, dores e morte. Autores posteriores atrib�enlle � masturbaci�n frixidez, impotencia, doenzas mentais e epilepsia[3].

Xa no s�culo XIX, en 1835 o libro The student's manual ("O manual do estudante"), do reverendo John Todd, ministro congregacional en Massachusetts, que recomendaba a lectura, o exercicio e as duchas fr�as para evitar caer no pecado. Segundo Todd, a masturbaci�n debilitaba a memoria, extenuaba a mente e arruinaba a alma. Chegaron a publicarse 24 edici�ns do libro e a venderse 100.000 exemplares en Europa.

No mesmo s�culo XIX os especialistas en nutrici�n idearon dietas espec�ficas para combater a masturbaci�n. Sylvester Graham defend�a que unha dieta con moita fibra axudaba a combater o vicio e a este fin creou as Graham Crakers, que a�nda hoxe son populares nos Estados Unidos. Co mesmo obxectivo John Harvey Kellog perfeccionou o cereal Granola, fundando o imperio Kellog. No seu libro The home book of the modern medicine: a family guide to health and disease ("O libro do fogar da medicina moderna: gu�a familiar para a sa�de e a enfermidade") recomendaba practicar a circuncisi�n na infancia como remedio para a masturbaci�n, a poder ser sen anestesia, para que o cativo conservase a lembranza da dor sufrida, interpret�ndoa como castigo[4]. Na mesma �poca, e no eido da medicina, recomend�base �s mulleres evitar ba�arse para non correren o risco de masturbaci�n accidental. Igualmente recomend�base �s pais que atasen �s seus fillos adolescentes � cama ou empregasen alg�n tipo de trebello que lles impedise masturbarse posto que, segundo dic�an, a masturbaci�n provocaba gran n�mero de males, dende a debilidade f�sica ata o retardo mental[6].

Na mesma �poca comezan a aparecer autores illados que consideran que, posto que a masturbaci�n � unha pr�ctica moi frecuente, non � posible pensar que � dani�a. � comezo alg�ns falan do menoscabo producido pola masturbaci�n excesiva, e ata o propio Sigmund Freud, nos seus primeiros traballos, opina que as neuroses non nacen de feridas ps�quicas na infancia, sen�n de pr�cticas sexuais ins�s, como a masturbaci�n ou o coitus interruptus[4].

A mediados do s�culo XX o doutor Alfred Charles Kinsey publicou o co�ecido como Informe Kinsey. Neste informe expo��a a s�a estimaci�n de que polo menos un 92% dos homes e un 58% das mulleres se masturbaran ata chegar � orgasmo nalg�n momento da s�a vida. Hoxe s�bese que en Gran Breta�a a masturbaci�n mutua � a forma de relaci�n sexual m�is frecuentemente practicada despois do coito vaxinal heterosexual[4].

Perspectiva cient�fica

[editar | editar a fonte]
�douard-Henri Avril, gravado de De Figuris Veneris.
Masturbaci�n masculina.

Punto de vista psicol�xico

[editar | editar a fonte]

Dende un punto de vista psicol�xico dist�nguense varios tipos de masturbaci�n[2]:

  • Masturbaci�n ps�quica: aquela na que � suficiente a fantas�a, sen necesidade de estimulaci�n dos xenitais.
  • Masturbaci�n simb�lica: aquela na que se verifica un desprazamento cara a obxectos substitutivos, como retorcerse os cabelos, tirar dos l�bulos das orellas ou outros semellantes.
  • Masturbaci�n obrigada: aquela que se repite de forma obsesiva, sen fantas�as er�ticas e mesmo sen obtenci�n de pracer.
  • Masturbaci�n infantil: aquela que constit�e unha simple v�a de desafogo da tensi�n instintiva.
  • Masturbaci�n adolescente: aquela que se practica con ocasi�n da maduraci�n definitiva dos �rganos xenitais.

Existe unha relaci�n directa entre as disfunci�ns sexuais na idade adulta e o crecemento nun medio sociofamiliar que reprime e culpabiliza a masturbaci�n. � ser este o primeiro modo de co�ecemento da sexualidade do individuo, a represi�n e a culpabilizaci�n crean unha asociaci�n condicionada entre a sexualidade e a ansiedade e o sufrimento[7].

A masturbaci�n � empregada dentro de terapias psicol�xicas para combater a exaculaci�n precoz nos homes e a anorgasmia nas mulleres, entre outras patolox�as. Neste contexto, a masturbaci�n � un veh�culo que permite o autoco�ecemento da propia sexualidade e a liberaci�n de tab�s creados por unha contorna represiva. Dentro destas terapias expl�ranse as cognici�ns negativas e pr�stase atenci�n � optimizaci�n da experiencia sexual positiva[8].

� significativa a elevada porcentaxe de persoas que perciben a masturbaci�n como algo moralmente negativo entre a poboaci�n adolescente. Hern�ndez Mart�nez atopa que un 51% dos rapaces e un 34% das rapazas se senten satisfeitos despois de masturbarse, pero o 17 e 13% respectivamente s�ntense descontentos e o 13 e 21% s�ntense culpables. O preguntarlles �s entrevistados se cren que a masturbaci�n afecta � s�a sa�de, o 17% dos rapaces e o 5% das rapazas responderon que provoca doenzas som�ticas e o 12 e 11% respectivamente que provoca doenzas ps�quicas[9].

Punto de vista som�tico

[editar | editar a fonte]

O 16 de xullo de 2003 un equipo de investigaci�n australiano, dirixido por Graham Giles de The Cancer Council, publicou un estudo m�dico e conclu�u que a masturbaci�n frecuente nos homes pode axudar a previr o desenvolvemento do cancro de pr�stata, e que pode ser m�is efectivo que a exaculaci�n mediante o coito, porque non hai risco de contraer enfermidades de transmisi�n sexual, que incrementar�an o risco de cancro. O informe, publicado pola revista "New Scientist", asegura que os homes que exaculan m�is de cinco veces � semana entre os 20 e 30 anos son un 30% menos propensos a desenvolver un cancro de pr�stata.

Incidencia

[editar | editar a fonte]
Michel Fingesten, 1923: Variaci�ns sobre o tema do amor (masturbaci�n feminina)
Gustav Klimt, Muller sentada de coxas abertas (1913).
Oler�a grega, S�culo VI a.C..

Practicamente toda a poboaci�n sa se masturba desde idades temper�s ata o final da s�a vida. A masturbaci�n � a primeira e m�is natural forma de obter pracer sexual, a pr�ctica m�is continua e com�n a todas as culturas, � longo de toda a historia da humanidade, en todas as idades e en ambos sexos[7]. Viuse con ecograf�as a fetos de ambos os sexos masturb�ndose no �tero materno[10].

Por x�nero

[editar | editar a fonte]

Est� moi estendida a idea de que os homes se masturban con maior frecuencia que as mulleres. Por�n, o certo � que as enquisas sobre pr�cticas sexuais adoitan sufrir desviaci�ns nas respostas, por motivos de correcci�n social[1].

Ademais do antedito Alfred Kinsey, outros autores analizaron as porcentaxes de poboaci�n que practican habitualmente a masturbaci�n. As�, Hass d� unhas cifras algo m�is equilibradas que as de Kinsey: o 75% dos rapaces e 52 % das rapazas entre 15 e 16 anos mast�rbanse, e o 80% dos rapaces e o 59% das rapazas entre 17 e 18 anos. En Espa�a Garc�a proporciona outras cifras: o 94% dos homes e 50% das mulleres de todas as idades. Guti�rrez Calvo, no seu estudo entre a poboaci�n universitaria, sinala que o 13,,6% das mulleres comezan a masturbarse antes da puberdade, e o 45% na adolescencia. Hern�ndez Mart�nez, no seu estudo sobre os adolescentes da rexi�n de Murcia, refire que o 95% dos rapaces e o 49% das rapazas se masturbou algunha vez. De entre aqueles que practican a masturbaci�n, o 22% dos rapaces e o 32% das rapazas comezou a facelo antes dos 10 anos de idade, sendo a idade m�is frecuente entre os 13 e os 14 anos para ambos sexos[9].

No relativo � frecuencia coa que se practica a masturbaci�n, Kinsey daba a cifra de 2,4 veces por semana para os homes. Guti�rrez Calvo atopa que un 85% das rapazas se masturba esporadicamente, mentres que o 21% dos rapaces se masturba frecuentemente e o 8% habitualmente. Hass d� unhas cifras similares �s de Hern�ndez Mart�nez, isto �, o 26% dos rapaces mast�rbanse d�as ou tres veces por semana, cifras que chegan a un 50% dos rapaces e un 82% das rapazas para unha masturbaci�n espor�dica[9].

Por situaci�n sexoafectiva

[editar | editar a fonte]

Tanto homes como mulleres contin�an masturb�ndose despois de establecer relaci�ns de parella. Incluso a�nda que tales relaci�ns sexan satisfactorias, o 75% dos homes e o 75%-91% das mulleres emparelladas contin�an fac�ndoo. mentres a frecuencia coa que os homes emparellados acoden � masturbaci�n dimin�e desde o momento en que comezan a ter relaci�ns sexuais e segue descendendo co paso do tempo, nas mulleres a frecuencia mantense igual ou aumenta na maior�a dos casos, sobre todo entre as que son m�is novas.[1].

Por idade

[editar | editar a fonte]

Está moi estendida a idea de que a masturbación é unha práctica propia da adolescencia. Trátase dunha idea equivocada. Corby e Solnick (1980) comunican os datos dun estudo danés que revelaba que a masturbación era practicada por un 43% entre os 70 e os 75 anos de idade, e por un 21% entre os 90 e os 95. Weizman e Hart (1987) falan dun 41% entre os 60 e os 71 anos. Christenson e Gagnon (1965), por último, sitúan a incidencia nun 25% entre as mulleres casadas de 65 anos e nun 0% entre as de 70 anos, e no 33% das mulleres de 65 anos e o 25% das de 70 casadas con anterioridade. Hai que salientar que se observou que as persoas maiores son máis reticentes que as máis novas a falar das súas prácticas sexuais, en especial sobre a masturbación, debido ás fortes connotacións negativas que esta práctica tivo na súa educación. Observáronse tamén notables diferenzas entre os resultados das enquisas realizadas a persoas maiores que residen nas súas casas e as que residen en institucións xeriátricas[11].

Implicacións éticas

[editar | editar a fonte]
Onanista (1830).
Acuarela erótica (1840).

Perspectiva relixiosa

[editar | editar a fonte]

A Igrexa Católica condena a práctica da masturbación por consideralo un acto intrinsecamente desordenado. Toda práctica sexual que non teña como finalidade a procreación é pecaminosa, na visión católica. Concretamente, entre os pecados gravemente contrarios á castidade cóntanse a masturbación, a fornicación, a pornografía, a prostitución, o estupro e as prácticas homosexuais, pois son expresión do vicio da luxuria. O catecismo católico é claro nesta condena:

Por masturbación ha de entenderse a excitación voluntaria dos órganos xenitais a fin de obter un pracer venéreo. Tanto o Maxisterio da Igrexa, de acordo cunha tradición constante, como o sentido moral dos fieis, afirmaron sen ningunha dúbida que a masturbación é un acto intrínseca e gravemente desordenado. O uso deliberado da facultade sexual fóra das relacións conxugais normais contradí a súa finalidade, sexa cal for o motivo que o determine. Así, o goce sexual é buscado aquí á marxe da relación sexual requirida pola orde moral; aquela relación que realiza o sentido íntegro da mutua entrega e da procreación humana no contexto dun amor verdadeiro.
Igrexa Católica, Catecismo.[12]

Esta doutrina queda de manifesto nos datos que ofrece Hernández Martínez para a poboación adolescente murciana. De entre os escolares que se declaran indiferentes ante a relixión, un 74% mastúrbanse e un 24% non. Pero de entre os que se declaran católicos non practicantes esas cifran cambian a uns respectivos 60 e 36%, que ascenden a 33 e 65% entre os católicos practicantes, practicamente as mesmas que para os que se consideran moi bos católicos (33 e 67%). Os crentes noutras relixións non responderon á enquisa[9].

  1. 1,0 1,1 1,2 Ramos, Jesús (2002), Un encuentro con el Placer. La Masturbación Femenina, Madrid: Espasa-Calpe. ISBN 84-670-0279-4
  2. 2,0 2,1 GALLIMBERTI, U. Diccionario de psicología. Siglo XXI. ISBN 968-23-2618-4.  (en castelán)
  3. 3,0 3,1 3,2 RATTNER, J. (2002). Psicología y Psicopatología de la vida amorosa: Una introducción a la psicología profunda de la sexualidad y el amor en sus manifestaciones sanas y enfermas. Siglo XXI. ISBN 968-23-1689-8.  (en castelán)
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 POTTS, M.; SHORT, R. (2002). Historia de la sexualidad: Desde Adán y Eva. Ediciones AKAL. ISBN 84-8323-205-7.  (en castelán)
  5. ANTEQUERA, L. (2007). El cristianismo desvelado: respuestas a las 103 preguntas más frecuentes sobre el cristianismo. EDAF. ISBN 84-414-1938-8.  (en castelán)
  6. MARGULIS, L.; SAGAN, D. (1992). Danza misteriosa. Editorial Kairós. ISBN 84-7245-254-9.  (en castelán)
  7. 7,0 7,1 CALVO ARTÉS, M. (1987). Trampas y claves sexuales. Icaria Editorial. ISBN 84-7426-132-5.  (en castelán)
  8. CABALLO, V.E. (2002). Manual para el tratamiento cognitivo-conductual de los trastornos psicológicos: Trastornos por ansiedad, sexuales, afectivos y psicóticos. Siglo XXI de España Editores. ISBN 84-323-0943-5.  (en castelán)
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 HERNÁNDEZ MARTÍNEZ, J. (1985). Conducta sexual del adolescente murciano. Editora Regional de Murcia. ISBN 84-7564-017-6.  (en castelán)
  10. Meizner I., Sonographic observation of in utero fetal "masturbation", Journal of Ultrasound in Medicine, 1987
  11. JACOBY, R.; OPPENHEIMER, C. (2005). Psiquiatría en el anciano. Elsevier España. ISBN 84-458-1273-4.  (en castelán)
  12. www.vatican.va (ed.). "Catecismo de la Iglesia Católica". Consultado o 13/02/2011.  (en castelán)

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]