Saltar ao contido

Mungo Park

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Biograf�aMungo Park

Editar o valor en Wikidata
Biograf�a
Nacemento11 de setembro de 1771 Editar o valor en Wikidata
Escocia, Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Morte1806 Editar o valor en Wikidata (34/35 anos)
Bussa, Nixeria (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Causa da mortemorte accidental, afogamento Editar o valor en Wikidata
Educaci�nUniversidade de Edimburgo
Selkirk High School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo �frica Occidental Editar o valor en Wikidata
Ocupaci�nmédico, xeógrafo, escritor, botánico, naturalista, médico escritor, cirurxián, explorador, viaxeiro Editar o valor en Wikidata
Obra
Abreviación dun autor en botánicaPark Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteNordisk familjebok
Dictionary of National Biography, 1885–1900 (en) Traducir
Dictionary of African Biography, Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Park-2059
Mungo Park

Mungo Park, nado en Selkirkshire o 10 de setembro de 1771 e finado en 1806, foi un explorador escoc�s.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Exploraci�ns

[editar | editar a fonte]

Ao finalizar os seus estudos de medicina, f�xose cirurxi�n. Apaixonado polas viaxes, ofreceuse como voluntario � Sociedade Africana de Londres para atopar as fontes do r�o N�xer. Nesa �poca, da mesma xeito que o Nilo en �frica Oriental, o principal enigma xeogr�fico da �frica Occidental era o curso do N�xer. Un r�o que, debido ao relevo, nace por centos de quil�metros da costa pero fai unha volta de 4.000 km polo interior, antes de alcanzar o golfo de Guinea. Os xe�grafos europeos s� sab�an deste gran r�o o que dixera Plinio o Vello acerca del, ademais de Idrisi e Le�n o Africano. Agora ben, este �ltimo complicara as cousas afirmando que o N�xer flu�a cara ao oeste. As hip�teses m�is fantasiosas chocaban entre elas.

Mungo Park propuxo reemprender as exploraci�ns de Houghton e partiu o 22 de maio de 1795 cara a Gambia. O 21 de xu�o de 1795 alcanzou a desembocadura de Gambia e remontou o r�o ata o posto comercial de Pisania (actual Karantaba). Aprendeu o dialecto local grazas ao m�dico do posto e empezou o seu periplo por esas terras en decembro de 1795. Atravesou o leito do Senegal, visitou Moull�, Bondou e Kaarta, e foi detido e feito prisioneiro polos mouros durante catro meses, sendo tratado como escravo polo seu l�der Ali. Conseguiu escapar s� polo deserto, sen case nada para beber ou comer.

O r�o N�xer

[editar | editar a fonte]

Logo de tres semanas de sufrimentos, chegou � cidade de Sego, onde ao fin puido ver o r�o N�xer. Remontou 110 km de r�o, pero sent�ndose esgotado e enfermo decidiu volver a Segu. Informado polos ind�xenas, decatouse de que a cidade caera en mans de Ali, o seu antigo carcereiro. Decidiu ent�n dirixirse � cidade de Kamalia. Empezara a estaci�n das choivas, e a viaxe f�xose m�is penosa a�nda que no deserto. Chegou esgotado a Kamalia e debateuse varios d�as entre a vida e a morte. Xa recuperado, uniuse a unha caravana de escravos que segu�a a costa.

O seu tr�xico final

[editar | editar a fonte]

Seis meses despois, de volta xa no Reino Unido, publicou o relato da s�a viaxe. En 1803, a petici�n do seu goberno, aceptou dirixir unha nova expedici�n ao r�o N�xer. Partiu o 30 de xaneiro de 1805 cara a Gor�e, e despois cara a Bamaco. Constru�u un barco para remontar o N�xer. A enfermidade e as emboscadas dos ind�xenas decimaron a expedici�n (perdeu a 33 dos seus compa�eiros). A pesar das dificultades, remontou 1600 km polo curso do N�xer, antes de ser atacado polos Haussa. A piques de afogar, retirouse cara ao r�o onde afogou xunto co resto dos seus compa�eiros en Busa (Nixeria). Un gu�a e un carrexador sobreviventes informaron do seu tr�xico final.