Saltar ao contido

Nicolau Nasoni

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Biograf�aNicolau Nasoni
Biograf�a
Nacemento2 de xu�o de 1691 Editar o valor en Wikidata
San Giovanni Valdarno, Italia Editar o valor en Wikidata
Morte30 de agosto de 1773 Editar o valor en Wikidata (82 anos)
Porto, Portugal Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaci�npintor, arquitecto Editar o valor en Wikidata
MovementoBarroco Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
FamiliaNasoni Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

BNE: XX5355414
Torre dos Cl�rigos, Porto
Pazo de Mateus, Vila Real

Nicolau Nasoni, nado en San Giovanni Valdarno o 2 de xu�o de 1691 e finado en Porto o 30 de agosto de 1773, foi un arquitecto �talo-portugu�s que desenvolveu moito do seu traballo en Portugal, especialmente na cidade do Porto.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Debido ao traballo do seu av�, que era empregado na casa Davanzatb, talvez como administrador de bens, Nasoni certamente mantivo relaci�ns con fidalgos do Porto, varios dos cales eran padri�os dos seus numerosos irm�ns - era o m�is vello dun fato de nove.

Antes de se mudar para a cidade do Porto, Nasoni viviu en Siena, Roma e, m�is tarde, en Malta, onde deu os primeiros pasos en arquitectura. Foi nesta illa onde asinou e pintou un teito no pazo da Valeta, en 1724, obra dirixida a frei D. Antonio Manuel de Villena, Gran Mestre da Orde de Malta.

Non � co�ecida de certo a data exacta na que este arquitecto chega � cidade do Porto. S�bese apenas que en novembro de 1725 iniciou un traballo de pinturas na S� do Porto.

O 31 de xullo de 1729 casa nesta cidade cunha fidalga napolitana, D�. Isabel Castriotto Rixaral, que morrer� un ano despois (1730), moi probabelmente debido a complicaci�ns no parto do seu �nico fillo, de nome Xos�, nacido alg�ns d�as antes, o 8 de xu�o. O padri�o de Xos�, un fidalgo portuense, empregou a Nasoni na obra da casa e xard�n da Quinta da Prelada.

Por influencia deste mesmo fidalgo, en 1731 � solicitado para dese�ar a igrexa dos Cl�rigos, que lle deu traballo para m�is de 30 anos e o inmortalizou.

A�nda en 1731 Nasoni volta a casar, desta vez cunha portuguesa, Antonia Mascarenhas Malafaia, coa cal tivo 5 fillos.

Un pouco no esp�rito do Renacemento italiano, Nasoni dedicouse a traballos art�sticos abondo, desde pintura a ourivar�a, especialidade tradicional no Porto. Tornouse unha especie de Michelangelo para esta cidade, que en pouco tempo lle soubo reco�ecer o debido valor.

A partir de a�, realizou inn�meros traballos no Porto e Norte de Portugal, dos cales se destacan o pazo do Freixo (Porto), a igrexa do Bo Xes�s (Matosi�os), o pazo de S. Xo�n Novo (Porto), o corpo central do pazo de Mateus (Vila Real) e, obviamente, a Torre dos Cl�rigos (Porto).

A obra onde Nicolau Nasoni se evidencia m�is como escultor est� na Quinta de S. Gens, na Se�ora da Hora (concello de Matosi�os). Entre 1725 e 1738, surde ent�n a casa se�orial, co seu corpo rectangular, un torre�n central recuado, grande patio fronteiro � casa, escaliras exteriores, e pasaxe central sobre o patamal das escaleiras, polo que se accede � planta baixa.

Vindo para a cidade como pintor, sobresair� aqu� sobre todo como arquitecto, mais tam�n como dese�ador de esculturas, revelando un not�bel sentido de integraci�n paisax�stica das obras arquitect�nicas.

Morreu inexplicabelmente na pobreza a 30 de agosto de 1773. Foi sepultado precisamente na igrexa dos Cl�rigos, non se co�ecendo, por�n, o lugar exacto onde se encontra a s�a sepultura.

Non sobreviviu ning�n retrato deste artista que tanto fixo polo Porto.

V�xase tam�n

[editar | editar a fonte]