Saltar ao contido

Simone Weil

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaSimone Weil

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento3 de febreiro de 1909 Editar o valor en Wikidata
París, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte24 de agosto de 1943 Editar o valor en Wikidata (34 anos)
Ashford, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Causa da mortetuberculose Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaBybrook Cemetery (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
RelixiónCristianismo não-denominacional (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónLycée Henri-IV
Universidade de París
École Normale Supérieure
Lycée Fénelon, Paris (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilosofía política, Ética, poesía, metafísica e Cosmogonía Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfilósofa, sindicalista, membro da resistencia francesa, autora de diarios, poetisa, escritora, autobiógrafa, profesora de ensino secundario, tradutora Editar o valor en Wikidata
Período de actividade - 24 de agosto de 1943 Editar o valor en Wikidata
Membro de
Pseudónimo literarioÉmile Novis
S. Galois Editar o valor en Wikidata
Carreira militar
Rama militarBrigadas Internacionais Editar o valor en Wikidata
Conflitoguerra civil española Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
Cónxuxesen valor Editar o valor en Wikidata
IrmánsAndré Weil Editar o valor en Wikidata
Premios
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0917979 BNE: XX891037 iTunes: 422282213 Musicbrainz: 6eeda528-adb1-4f1b-af68-8f3eee096b4b Discogs: 3403722 WikiTree: Weil-922 Find a Grave: 10451050 Editar o valor en Wikidata

Simone Weil, nada en París o 3 de febreiro de 1909 e finada en Ashford o 24 de agosto de 1943, foi unha filósofa francesa.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Simone Weil nace en París no seo dunha familia xudía, intelectual e laica. Foi alumna do filósofo Alain, ingresando aos 19 anos na École Normale Superieure; graduouse en 1931.[1] Durante algúns anos foi profesora de instituto até que decidiu traballar como simple obreira. Un diario conservador ponlle o alcume de "a virxe vermella", pola súa estraña combinación de preocupacións pola situación social e pola pureza e a verdade. Despois dun breve retorno á docencia, en 1936 participa na guerra civil española, xunto a grupos anarquistas, pero un accidente obrígaa a volver a Francia.

En 1937 visita Italia, e en Asís inicia unha aproximación cara ao catolicismo, ou máis ben a unha forma de relixiosidade esencial.

En 1942, fuxindo do nazismo, parte coa súa familia a Nova York, pouco despois volve a Londres para participar nas actividades da Francia libre. Intentando compartir a desventura e o sufrimento da guerra co movemento da resistencia, pediu intervir nalgunha misión perigosa[Cómpre referencia], pero só conseguiu traballar nas oficinas de "France libre" en Londres, redactando informes.

En 1943 diagnostícanlle tuberculose, aínda que había xa tempo que estaba enferma. No hospital négase a consumir alimentos e déixase morrer.

Albert Camus describiuna en 1951 como "o único grande espírito do noso tempo".[2]

Pensamento

[editar | editar a fonte]

As obras de Simone Weil, que foron publicadas todas a título póstumo, darían lugar a interpretacións de corte católico, marxista, e tamén feminista. Nos difíciles anos nos que viviu tan só chegou a publicar artigos e ensaios nalgunhas revistas de tendencia trotskista, aínda que chegou a ser bastante coñecida sobre todo por frecuentar os ambientes do sindicalismo revolucionario. Nela está baseada, por exemplo, a polémica personaxe de Lazare que Bataille creara para a súa novela O azul do ceo.

No seu primeiro traballo sobre Descartes xa está a idea de que o traballo xera ciencia e coñecemento, é produtivo, mentres que o poder é sempre unha instancia parasitaria. Weil rexeita o mito revolucionario do poder positivo; aínda que se trate dun poder proletario, sempre é necesaria algunha resistencia que se lle opoña. Neste senso, estaba próxima ás tendencias trotskistas, de feito traduciu ao francés A revolución permanente de Trotski e mantivo un longo diálogo con el durante a súa estadía en París.

Mentres que Trotski seguía a propoñer os partidos obreiros como suxeito revolucionario, Weil cría que só os sindicatos poderían dar vida á "Fronte única", pero estes atopábanse paralizados polos partidos. Para Weil, a revolución e o comunismo xa morreran en 1933 en Europa, vencidos polo totalitarismo, mentres que na URSS, a revolución levada a cabo "nun só país" transformara este nun inmenso cárcere.

Ademais, fronte ao que pensaba Marx, Weil cre que a organización do traballo non é facilmente transformábel, xa que o poder non só o exercen os capitalistas, senón tamén a burocracia técnica e administrativa. Ademais, a Marx escapóuselle o carácter indeleble das relacións de subordinación económica e social, o compoñente de necesidade no traballo obreiro ou de subordinación a forzas naturais e sociais obxectivas, e o mecanismo de loita polo poder inherente á esencia humana.

A única posibilidade é reducir o nivel de opresión humanizando a vida laboral. O traballo é un valor humano, non unha cousa calquera da que nos poidamos desprender; de aí o grande erro do movemento obreiro, que levou a crear, con Lenin, unha sociedade que oprimiu coa esperanza de liberar.

Unha sociedade civil xusta sería aquela na que estas necesidades fosen satisfeitas para todos e todas e na que o ordenamento lexítimo non estivese fundado no poder, senón na autoridade e no ben.

A súa última obra Arraigo, escrita entre 1942-43, é unha declaración dos deberes cara ao ser humano. Nela propón unha fundación do "dereito natural das xentes" alternativa á Declaración universal dos dereitos do home e o cidadán de 1789, na que a base non fosen os dereitos, senón os deberes de cada ser humano con respecto aos demais.

Simone Weil, 1921
  • Ciencia e percepción en Descartes.
  • Ensaios e artigos sobre a crise alemá.
  • Reflexións sobre as causas da liberdade e da opresión social.
  • A condición obreira.
  • Algunhas reflexións sobre as orixes do hitlerismo.
  • A Ilíada, poema da forza.
  • Deus en Platón.
  • Opresión e liberdade.
  • Escritos históricos e políticos.
  • Arraigo. Preludio a unha declaración dos deberes cara ao ser humano.
  1. Inwagen, Peter Van (2004). Christian Faith and the Problem of Evil (en inglés). Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 9780802826978. 
  2. Hellman, John (30-10-2010). Simone Weil: An Introduction to Her Thought (en inglés). Wilfrid Laurier Univ. Press. ISBN 9781554587025. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]