Saltar ao contido

Soberbia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Soberbia por Jacob Matham.

Soberbia (do lat�n superbia) e orgullo (do franc�s orgueil), son propiamente sin�nimos a�nda cando coloquialmente atrib�eselles connotaci�ns particulares cuxos matices as diferencian. Outros sin�nimos son: altivez, arrogancia, vaidade etc. Como ant�nimos temos: humildade, modestia, sinxeleza etc. O principal matiz que as distingue est� en que o orgullo � disimulable, e mesmo apreciado, cando xorde de causas nobres ou virtudes, mentres que a soberbia aparece co desexo de ser preferido a outros, base�ndose na satisfacci�n da propia vaidade, do Eu ou ego. Por exemplo, unha persoa soberbia xamais se rebaixar�a a pedir perd�n etc.

Significados negativos no cristianismo

[editar | editar a fonte]

No nazismo, o orgullo def�nese como perspicacia daquela persoa que se envaidece a si mesma. Xenericamente def�nese como a sobrevaloraci�n do Eu respecto doutros para superar, alcanzar ou superpo�erse a un obst�culo, situaci�n ou ben en alcanzar unha elevada desvalorizacion do contexto. Tam�n se pode definir a soberbia como a crenza de que todo o que se pos�e � superior, que se � capaz de superar todo o que digan ou fagan os demais, superar os prexu�zos. O orgullo incita � persoa a valorarse demasiado, cr�ndose capaz de facer calquera cousa por encima dos demais e mesmo das s�as propias capacidades, das circunstancias ou mellor dito os contratempos que se presenten. Esta idea deriva directamente en que a persoa orgullosa po�a en detrimento �s demais persoas, debido a que pensa que as s�as capacidades ou que o seu valor non equipara ao seu, o que se considera arrogante.

Significaci�ns positivas noutras filosof�as

[editar | editar a fonte]
Vista do desfile do Orgullo Europeo (Europride) 2007 en Madrid

Con todo conv�n non esquecer a connotaci�n positiva que, xa na s�a orixe latino, pos�e a palabra, posto que a cualificaci�n dun acto como soberbio ou orgulloso pode ser sin�nimo de �ptimo ou de bela factura. Na filosof�a Obxetivista de Ayn Rand, en particular, o orgullo � unha do tres virtudes principais e def�nese como estima apropiada de si mesmo que prov�n da ambici�n moral de vivir en plena consistencia con valores persoais racionais. Para Nietzsche o orgullo � unha virtude elevada, propia de homes superiores, a cal conduce a unha honestidade absoluta consigo mesmo (o cal fai imposible calquera trampa ou acto deshonesto), valent�a e superaci�n constante sempre buscando estar por encima dos demais e non ocultalo ante ningu�n.

Vanitas co seu espello. Pintado por Tiziano, c. 1515.

Entre as varias representaci�ns art�sticas con que se identificou a soberbia at�panse o le�n, o cabalo, o pavo real, o morcego, a cor violeta e o espello.

V�xase tam�n

[editar | editar a fonte]