Restauracion Meiji

Restauracion Meiji
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Informacions generalas
Data	Genier de 1868 - Mai de 1869
Luòc	Japon
Eissida	Victòria dei faccions fidèlas a l'emperaire e restauracion dau poder imperiau Abolicion dau shogunat Tokugawa
Belligerants
Emperaire japonés Clan Satsuma Clan Choshu Clan Tosa Clan Hiroshima Clan Saga	Shogunat Tokugawa (1868) Ouetsu Reppan Domei (1868) Republica d'Ezo (1868-1869)
Comandants
Emperaire Meiji Saigo Takamori Kuroda Kiyotaka	Tokugawa Yoshinobu Katsu Kaishu Enomoto Takeaki Otori Keisuke Arai Ikunosuke
Fòrças en preséncia
30 000	80 000
Pèrdas
Environ 1 000 tuats	Environ 3 000 tuats
Batalhas
Guèrra Boshin : Toba-Fushimi – Awa – Castèu d'Osaka – Koshu-Katsunuma – Castèu d'Utsunomiya – Ueno – Edo – Hokuetsu (1a) – Hokuetsu (2a) - Passa de Bonari – Aizu – Noheji -Baia de Miyako – Hakodate – Baia de Hakodate

La Restauracion Meiji correspònd au periòde entre 1868 e 1869 onte l'emperaire japonés, reduch au ròtle de figura religiosa dempuei de sègles, retrobèt son poder e acomencèt la modernizacion dau país après una guèrra civila corta, la guèrra Boshin, e l'abolicion dau Shogunat Tokugawa.

D'efèct, la dubertura forçada dau país au comèrci internacionau e ai nacions estrangieras après una expedicion militara estatsunidenca en 1854 entraïnèt una crisi prefonda de la societat e dau govèrn feudau japonés. Divèrsei faccions apareguèron devesidas a prepaus de l'influéncia deis estrangiers e de la modernizacion dau país. Rapidament, lo poder tradicionau dau shogun foguèt criticat puei escomés per de clans opausats ais estrangiers e favorables a una restauracion dau poder de l'emperaire. Fàcia a la poissança creissenta dei partisans de l'emperaire, lo shogun Tokugawa Yoshinobu acceptèt en persona l'abolicion dau shogunat en 1867 e lo retorn dau poder entre lei mans dau jove emperaire Meiji.

Pasmens, aquela decision èra encara pas sufisenta per certanei partisans de l'emperaire que crenhèron una manòbra dau shogunat per gardar son poder. Una guèrra civila acomencèt donc en genier de 1868 fins au 17 de mai de 1869. Lei diferents adversaris dau govèrn imperiau novèu foguèron desfachs après una tiera de campanhas militaras vèrs lo nòrd dau país.

Après aquela guèrra, lo país foguèt transformat prefondament per una seria de reformas que toquèron la societat, l'economia e lei fòrças armadas japonesas. La division deis abitants en castas foguèt abolida e la modernizacion occidentala venguèt la nòrma. Enfin, Japon tenguèt per lo premier còp un govèrn centrau fòrt e capable d'impausar sei decisions au rèsta dau país.

La dubertura forçada dau país

La convencion de Kanawaga

Representacion japonesa dei naviris de l'expedicion dau còmmodore Perry en 1854.

En 1853, l'expedicion dau commodòre Matthew Perry e d'una flòta de quatre naviris de guèrra modèrnes pervenguèt au larg d'Edo. Sa mission èra d'obtenir la fin de la politica d'isolacion dau Japon e sa dubertura au comèrci internacionau, se necessari per la fòrça . La preséncia dei naviris entraïnèt donc una crisi prefonda per lo govèrn dau shogunat Tokugawa. D'efèct, lo shogunat e sei conselhiers vouguèron realizar un acòrd ambé leis estrangiers, l'emperaire lei vouguèt emmandar e un nombre important de daimyo (senhors feudaus) desirèron la guèrra. Lei faccions principalas dau país èran donc devesidas e lo conselhier Abe Masahiro (1819-1857) assaièt de trobar un compromés malaisat.

En març de 1854, foguèt signada ambé lo commodòre Perry la convencion de Kanawaga. Permetèt la dubertura de tres pòrts (Nagasaki, Shimoda e Kakodate) ai batèus estatsunidencs recercant de viures, un tractament corrècte per lei naufragiers estatsunidencs e l'installacion d'un consul estatsunidenc a Shimoda. Pasmens, aqueu tractat èra contrari ai desirs de l'emperaire, causant un maucontentament de la populacion còntra lo shogunat.

Consequéncias de la convencion de Kanawaga

Hotta Masayoshi.

Per lo shogunat, leis efècts de la convencion de Kanawaga e de la crisi foguèron importants. D'efèct, un debat, novèu au Japon, acomencèt a prepaus de la politica dau govèrn e de criticas dau shogunat apareguèron. Abe deguèt donc trobar d'aliats novèus per contuniar sa politica, especialament per mandar una seria de modernizacions de la defensa dau país. Ansin, un raprochament foguèt realizat ambé lei País Bas per la recepcion dau premier naviri a eliça japonés e la creacion d'una escòla militara navala a Edo e d'un centre d'entraïnament a Nagasaki. De mai, lei conoissenças scientificas occidentalas venguèron la basa de la recèrca japonesa.

En causa d'aquela politica, l'oposicion au conselhier Abe venguèt fòrça importanta e foguèt remplaçat en 1855 per Hotta Masayoshi (1810–1864). Lo cap de la dissidéncia èra alora Tokugawa Nariaki que combinava una leiautat fòrta per l'emperaire e un sentiment egalament grand còntra leis estrangiers. Èra tanben lo cap de la defensa nacionala dempuei 1854.

Lo Tractat d'amistat e de comèrci de 1858

Centre d'entra�nament navau de Nagasaki.

Apr�s la nominacion de Townsend Harris coma consul deis Estats Units en 1856 e doas annadas de negociacions, un tractat d'amistat e de com�rci fogu�t signat en 1858 entre Japon e leis Estats Units. Lei ponchs principaus d'aqueu tractat �ran :

• cambi d'agents diplomatics.
• dubertura au com�rci estrangier dei p�rts d'Edo, de Kobe, de Nagazaki, de Niigata e de Yokohama.
• lei ciutadans estatsunidencs podi�n viure e comer�ar librament dins aquelei p�rts, a l'excepcion dau com�rci de l'opium.
• lei ciutadans estrangiers �ran jutjats segon la l�i de lor pa�s amb un sist�ma de tribunaus dins lei consolats.
• una taxacion febla per leis exportacions e leis importacions sota un contrar�tle estrangier. Ansin, lo com�rci internacionau �ra independent dau gov�rn japon�s.
• Japon pogu�t comprar d'armas o de naviris estatsunidencs.

Amb� l'ac�rd deis Estats Units, lo gov�rn japon�s degu�t egalament aplicar de condicions similaras per leis autrei pa�s. Ansin, Reiaume Unit, Fran�a o Russia obtengu�ron rapidament lo drech de comer�ar e de s'establir dins lei p�rts dub�rts per lo tractat.

Crisis, conflictes e declin dau shogunat

Crisi politica

Com�rci estrangier a Yokohama en 1861.

La politica de dubertura dau pa�s entra�n�t de crisis nov�las e un premier afebliment dau shogunat. D'ef�ct, en causa de sa politica, Hotta perdegu�t lo sost�n dei senhors principaus, e quand Tokugawa Nariaki s'opaus�t au tractat, mand�t una sancion imperiala. Devinant la feblesa dau shogunat, lei jutges imperiaus rebut�ron lo planh, mesclant l'emperaire a la politica dau pa�s per lo premier c�p dempuei de s�gles. Puei, apr�s la m�rt dau shogun Iesada Tokugawa en 1858, Tokugawa Nariaki prepaus�t son fiu Tokugawa Yoshinobu per la succession amb� l'ajuda de div�rsei senhors. Dins aqu�, Hotta aver�t la lucha per lo poder e Tokugawa Nariaki e Tokugawa Yoshinobu fogu�ron arrestats. Naosuke Ii vengu�t shogun provis�ri. Enfin, de tractats nov�us fogu�ron signats amb� leis Estats Units.

Crisi economica e solevaments

Ataca de l'ambaissada britanica en 1861 vista per lo jornau Illustrated London News.

Representacion japonesa d'un bombardament de naviris occidentaus dins lo destrech de Shimonoseki per lo clan Choshu.

La dubertura dau com�rci exterior japon�s caus�t una instabilitat economica importanta. L'inflacion e lo chaumatge aument�ron enterin que lo pa�s �ra tocat per de gr�ssei faminas. De mai, lo sist�ma monetari japon�s s'afondr�t en causa deis investisseires estrangiers. D'ef�ct, la paritat tradicionala au Japon entre l'�r e l'argent �ra egala a 1 per 5 contra 1 a 15 dins lei pa�s estrangiers. Aquela difer�ncia entra�n�t de c�mpras massissas d'�r per lei marchands estrangiers, for�ant lo gov�rn de desavalorar la moneda. Enfin, de centenaus de miliers d'abitants morigu�ron d'una epidemia de colera, egalament aducha per leis estrangiers.

Ansin, dins leis annadas 1860, lei rev�utas pa�sanas e lei viol�ncias urbanas se multipliqu�ron. D'incidents agu�ron tanben lu�c entre d'abitants japon�s e d'estrangiers. De movements antiestrangiers poder�s aparegu�ron. Naosuke Ii, signatari dau tractat de 1858, fogu�t assassinat en mar� de 1860 a Sakuradamon. Div�rsei marins europ�us fogu�ron tuats en 1860 a Yokohama. Puei, en 1861, l'ambaissada britanica fogu�t atacada e doas personas fogu�ron tuadas . En consequ�ncia, lei nacions estrangieras degu�ron prendre de mesuras violentas per protegir sei ciutadans.

L'oposicion armada a l'influ�ncia estrangiera degener�t finalament en conflicte armat quand l'emperaire Komei romp�t amb� de s�gles de non-intervencion imperiala e ordon�t l'expulsion deis Occidentaus e deis Estatsunidencs lei 11 de mar� e 11 d'abriu de 1863. Aquel �rdre fogu�t especialament seguit per lo clan Choshu basat a Shimonoseki, sota la direccion dau senhor Mori Takachika. D'ef�ct, a partir dau 10 de mai, acomenc�t de tirar sus totei lei naviris estrangiers temptant de traversar lo destrech de Shimonoseki maugrat leis �rdres dau shogunat. D'autra part, en setembre de 1863, l'ambaissada estatsunidenca d'Edo fogu�t incendiada.

Intervencions militaras occidentalas

Batalha de Shimonoseki en 1864.

L'influ�ncia estatsunidenca, inicialament importanta, declin�t a partir dau comen�ament de la Gu�rra de Secession en 1861. Fogu�t rempla�ada per Reiaume Unit, Fran�a e Pa�s Bas. Coma lo shogunat se declar�t pas capable de punir lei dos clans principaus dau camp antioccidentau, lei clans Choshu e Satsuma, lei f�r�as occidentalas decidigu�ron d'agir esperelei.

Ansin, en 1863, Estatsunidencs e Franc�s ataqu�ron dins lo destrech de Shimonoseki en julhet e aost. Leis Estatsunidencs aver�ron una batalha navala contra una fl�ta reb�lla e lei Franc�s destrugu�ron una vila pichona e una posicion d'artilhari� . Pendent lo meme peri�de, lei Britanics bombard�ron Kagoshima, sus lo territ�ri Satsuma, en resp�nsa a la m�rt d'un marchand britanic. Destrugu�ron tanben quauquei naviris. De negociacions acomenc�ron donc entre lei Britanics e lo clan Satsuma qu'�ra opausat au shogun mai non a la dubertura e a la modernizacion dau pa�s. Ansin, apr�s pagament de reparacions per lo clan Satsuma, lei relacions se melhor�ron. Ansin, pendent la gu�rra de Bonshin, lei Britanics fogu�ron aliats e Satsuma obtengu�t de naviris de gu�rra de vapor.

C�ntra lo clan Choshu, leis operacions vengu�ron pus importantas en 1864. Lei 5 e 6 de setembre, una fl�ta internacionala ataqu�t lo destrech e desbarqu�t de f�r�as terr�stras. Lo 8, lei f�r�as Choshu degu�ron se rendre e lei fortificacions de la region fogu�ron destruchas. Apr�s aquela intervencion, leis Occidentaus demand�ron una indemnitat f�r�a gr�ssa de 3 milions de liuras au shogunat . Per redurre la soma, lo shogunat negoci�t e leis Europ�us demand�ron la ratificacion dau tractat d'amistat de 1858 per l'emperaire, la dubertura dei p�rts de Hyogo e Osaka e una uniformizacion dei taxas a 5% . Per far pression sus l'emperaire, una fl�ta fogu�t mandada a Hyogo en 1865 e l'emperaire finigu�t per calhar e autorizar lo shogun de negociar amb� leis estrangiers.

Fin dau shogunat

Succ�s militars dau shogunat e restauracion provis�ria de son gov�rn

Organizacion de la defensa dau palais imperiau per Tokugawa Yoshinobu pendent la rev�uta Hamaguri en 1864.

Entre 1864 e 1867, data de sa dissolucion nominala, lo shogunat retrob�t una partida importanta de son poder e de son influ�ncia. D'ef�ct, lo 20 d'aost de 1864, capit�t de repossar puei d'esquichar una rev�uta a Kyoto sostenguda per lo clan Choshu. Una expedicion punitiva, mandada en setembre, obtengu�t per la seguida lo deliurament dei caps de la rebellion refugiats sus lo territ�ri Choshu. Fogu�ron condamnats a m�rt. De mai, entre mai de 1864 e genier de 1865, una autra rebellion, la rebellion Mito, fogu�t egalament desfacha per leis armadas dau shogunat maugrat unei vict�rias inicialas deis insurgents . Coma per la rev�uta de Kyoto, la repression fogu�t saunosa. Lei basas dau gov�rn tradicionau fogu�ron donc installadas tornarmai e lo movement anti-shogunat reprimit.

Segonda expedicion punitiva contra lo clan Choshu e fin nominala dau shogunat

Representacion dei tropas mod�rnas dau shogunat durant la segonda expedicion Choshu.

Lo declin definitiu dau shogunat fogu�t entra�nat per sa desfacha durant la segonda expedicion punitiva contra lo clan Choshu. Acomen�ada en 1866, l'expedicion fogu�t desfacha per l'alian�a e lei f�r�as mod�rnas dei clans Choshu e Satsuma. De mai, lo shogun Tokugawa Iemochi morigu�t, bessai d'empoisonament, la mema annada e Tokugawa Yoshinobu vengu�t lo shogun nov�u. Capit�t d'establir un alta-au-fu�c mai lo prestigi dau shogunat �ra d'ara endavant gr�vament afectat. Puei, lo 30 de genier de 1867, l'emperaire Komei morigu�t e son jove fiu Meiji li succedigu�t enterin que l'influ�ncia de la rebellion Choshu-Satsuma aumentava. Lo shogun Tokugawa Yoshinobu prepaus�t donc de rendre son poder a l'emperaire. La fin dau shogunat agu�t oficialament lu�c lo 9 de novembre de 1867. Dins aqu�, lo poder dei Tokugawa �ra ja f�r�a important e l'estructura de son gov�rn totjorn en pla�a.

Gu�rra Boshin

Operacions principalas de la gu�rra Boshin entre lei f�r�as imperialas (en roge) e aquelei opausadas a l'emperaire (en blau).

Restauracion de l'emperaire e comen�ament de la gu�rra

Maugrat la fin dau shogunat prononciada per Tokugawa Yoshinobu, lei relacions entre lei doas faccions �ran encara tendudas. La rompedura agu�t finalament lu�c au comen�ament de l'annada 1868 e la gu�rra civila acomenc�t rapidament en genier. D'ef�ct, lei clans pus engatjats, principalament Satsuma e Choshu, dins lo camp de l'emperaire crenh�ron que la fin dau shogunat proclamada per Tokugawa Yoshinobu fogu�sse solament una man�bra per gardar un poder non oficiau important. Lo 3 de genier de 1868, de tropas dei dos clans ataqu�ron lo palais imperiau per liberar l'emperaire que proclam�t la restauracion de son poder. Puei, e mai se la majoritat dei senhors desiravan contuniar la collaboracion amb� lei Tokugawa, Saigo Takamori dau clan Satsuma, menac�t de suprimir lo t�tol de shogun e de sasir lei t�rras Tokugawa.

De son caire, lo shogun, inicialament d'ac�rd amb� la proclamacion de l'emperaire, s'estim�t plus liat per aquela lo 17 de genier. Aquela decision fogu�t presa apr�s la destruccion dau cast�u d'Edo, una resid�ncia dau shogun, e l'ataca d'un bur�u dau gov�rn per de partisans dau clan Satsuma. L'endeman, lei f�r�as dau shogun ataqu�ron donc lo palais dau daimyo Satsuma a Edo. Quauquei personas fogu�ron capturadas o tuadas. Apr�s aqueleis eveniments, una gu�rra civila dub�rta, dicha gu�rra Boshin, comenc�t rapidament.

Batalha de Toba-Fushimi e presa d'Osaka

Lo 27 de genier de 1868, 15 000 soudats dei f�r�as dau shogunat ataqu�ron 5 000 combatents dei tropas dei clans Satsuma e Choshu a Toba e Fushimi, v�rs l'intrada sud de Kyoto. Equipats d'armas mod�rnas mentre qu'una partida importanta dei tropas Tokugawa avi�n encara sei materiaus feudaus, lei clans Choshu e Satsuma resistigu�ron. De mai, vengu�ron oficialament l'armada imperiala lo 28. Aprofichant lo cambiament de camp de div�rsei senhors entre lo 5 e lo 6 de febrier, capit�ron donc de rebutar l'armada dau shogun. Apr�s aquela desfacha, Tokugawa Yoshinobu, se retir�t a Edo e son prestigi �ra entamenat. L'armada imperiala acomenc�t d'avan�ar e prengu�t lo cast�u d'Osaka lo 8 en causa de la retirada dei f�r�as dau shogun.

En revenge, sus lo teatre navau, la fl�ta imperiala �ra pas encara capabla de batre lei naviris shogunaus. Fogu�t batuda a Awa lo 28 de genier e perdigu�t un naviri.

Neutralitat dei pa�s estrangiers

Representacion de la batalha de Koshu-Katsunuma.

Samurai dau clan Satsuma durant la gu�rra Boshin.

Div�rsei pa�s estrangiers teni�n d'inter�s au Japon e assai�ron d'intervenir au comen�ament de la gu�rra Boshin. Pasmens, pauc a pauc, apr�s de negociacions amb� l'emperaire e f�cia a l'intransig�ncia dau shogun, evolucion�ron v�rs una neutralitat mai o mens respectada.

D'ef�ct, en febrier, leis Occidentaus re�nits dins lo p�rt dub�rt de Hyogo declar�ron que lo shogunat �ra totjorn considerat coma lo gov�rn legitim dau Japon. Aquela declaracion permet�t l'esp�r d'una intervencion occidentala, especialament francesa, per ajudar lo shogunat. Dins aqu�, una delegacion imperiala vengu�t a Hyogo quauquei jorns apr�s aquela declaracion. Lei diplomatas de l'emperaire rement�ron l'abolicion dau shogunat e prometèron lo respèct dei tractats e la proteccion deis estrangiers. Ansin, obtenguèron finalament la reconoissença internacionala dau govèrn de l'emperaire. Pasmens, la reconoissença de l'emperaire arrestèt pas lo movement e leis atacas antiestrangiers. Per exemple, 11 marins francés foguèron tuats per un clan favorable a l'emperaire lo 8 de març de 1868. L'ambaissador anglés foguèt tanben atacat dins una carriera de Kyoto vèrs la fin dau mes.

Lo refús de l'ajuda diplomatica francesa per lo shogun acabèt lei poissanças occidentalas de demorar neutras dins la guèrra civila. Aquela ajuda foguèt la proposicion d'un plan prepausat per l'ambaissador Léon Roches per arrestar l'avançada dei tropas imperialas a Odawara, darrier ponch estrategic avans una ofensiva contra Edo. Léon Roches demissionèt e en març, sota l'influéncia dau Britanic Harry Parkes, les nacions estrangieras concluguèron l'adopcion d'una neutralitat estricta enebissent intervencions dirèctas e liurasons de materiaus.

Pasmens, aquel acòrd de neutralitat foguèt parcialament respectat car lei Francés ajudèron l'armada dau shogun ambé lo mandadís de conselhiers mai o mens oficiaus per formar de soudats. De mai, d'una maniera generala, lei dos camps capitèron d'obtenir de materiaus de guèrra modèrnes europèus o estatsunidencs.

Reddicion d'Edo

Tropas d'Enomoto Takeaki en camin per lo nòrd de Japon après la reddicion d'Edo.

Après sei premierei victòrias, Saigo Takamori dirigiguèt lei fòrças imperialas vèrs l'èst e lo nòrd de Japon, ganhant la batalha de Kōshū-Katsunuma lo 29 de març. Sei tropas poguèron donc enceuclar Edo en mai de 1868, entraïnant la reddicion de la vila e dau shogun Tokugawa Yoshinobu. Quauquei grops assaièron de contuniar la lucha mai foguèron vencuts lo 4 de julhet durant la batalha d'Ueno.

Pasmens, lo cap de la flòta Tokugawa, Enomoto Takeaki, refusèt la capitulacion. Amb uech naviris sota dotze e 2 000 òmes, capitèt d'anar vers lei territòris dau nòrd, revoutats contra l'emperaire. Foguèt egalament ajudat per un grop de conselhiers militars francés, especialament Jules Brunet.

Campanha contra la coalicion dau nòrd

Castèu d'Aizu parcialament destruch après la batalha d'Aizu.

Après la desfacha e la reddicion de Tokugawa Yoshinobu, la màger part de Japon acceptèt lo govèrn e l'autoritat de l'emperaire. Dins aquò, unei senhors dau nòrd, sostenguts per lo clan Aizu, refusèron l'òrdre novèu e formèron una aliança per combatre lei tropas imperialas. En mai de 1868, l'aliança tenguèt lei clans de Sendai, Yonezawa, Aizu, Shonai e Nagaoka. De mai, un prince imperiau aviá fugit au nòrd ambé de partisans dei Tokugawa. Venguèt lo cap nominau de la coalicion. Enfin, la flòta d'Enomoto arribèt a Sendai lo 26 d'aost. Pasmens, maugrat una superioritat numerica importanta, 50 000 combatents, lei fòrças de la coalicion èran mau equipadas maugrat l'obtencion de 3 canons Gatling e de 2 000 fusius francés modèrnes ambé l'ajuda d'un marchand alemand.

Una campanha relativament corta permetèt de véncer la resisténcia de la coalicion. D'efèct, en mai de 1868, lo daimyo de Nagaoka foguèt atacat. Capitèt d'exercir una resisténcia importanta durant la batalha de Hokuetsu e d'infligir de pèrdas autas ais Imperiaus. Pasmens, son castèu foguèt pres lo 19 de mai. Puei, lei tropas de aigo Takamori capitèron de pertusar lei defensas de la coalicion construchas dins la passa de Bonari per atacar directament lo clan Aizu. Aqueu clan foguèt vencut en octòbre durant la batalha d'Aizu. En consequéncia, la posicion de Sendai èra desenant indefendabla e la flòta d'Enomoto se retirèt a Hokkaido.

Formacion de la Republica d'Ezo

Fòto de la mission militara francesa au Japon en 1866.

Après la desfacha sus l'illa d'Honshu, Enomoto Takeaki se retirèt a Hokkaido ambé sa flòta, sei conselhiers francés e 3 000 òmes. Entre lo 20 e lo 26 d'octòbre, eliminèron la resisténcia dau clan Matsumae puei prenguèron lo contraròtle de tota l'illa pendent lo mes de novembre. Pasmens, la flòta perdeguèt dos naviris importants au larg d'Esashi en causa d'una tempèsta. Puei, organizèron un govèrn sus l'illa e proclamèron la Republica d'Ezo lo 25 de decembre de 1868 ambé l'objectiu de formar una nacion independenta. Enomoto foguèt facilament elegit president. Leis autoritats d'Ezo assaièron adonc d'obtenir un sosten internacionau o un acòrd ambé l'emperaire mai leis Estatsunidencs, lei Francés e lei Rus refusèron de reconóisser la republica novèla. Puei, Enomoto prepausèt que l'illa foguèsse dirigida per lo shogun sota l'autoritat de l'emperaire. Dins aquò, aquela proposicion foguèt tanben refusada per lo Conseu Imperiau. Durant lei mes d'ivèrn, lei fòrças d'Ezo fortifiquèron adonc lo sud de l'illa per assaiar de rebutar l'assaut de l'armada imperiala. Un comandament d'oficiers japonés e francés foguèt egalament organizat e quatre bregadas venguèron operacionalas per l'armada d'Ezo.

Campanha d'Hokkaido

Lo naviri imperiau Kotetsu, buta de l'operacion rebèlla de la baia de Miyako.

Lo 20 de març de 1869, una flòta imperiala agantèt la baia de Miyako dins lo nòrd de l'illa d'Honshu. Lo 6 de mai, anticipant lo movement, la flòta d'Ezo assaièt d'atacar e de capturar lo naviri pus poderós de la flòta, lo Kotetsu. Pasmens, en causa dau marrit temps e de la preséncia d'armas modèrnas sus lo naviri, l'assaut contra lo Kotetsu manquèt.

Aquela revirada permetèt a l'armada de l'emperaire d'atacar directament l'illa d'Hokkaido amb una fòrça de 7 000 soudats desbarcats lo 9 d'abriu. Gràcias a lor superioritat numerica, capitèron de prendre pauc a pauc lei posicions defensivas fins a Hakodate, la capitala de la republica. Puei, entre lo 5 e lo 10 de mai de 1869, dins la baia d'Hakodate, la flòta d'Enomoto foguèt destrucha o capturada per lei naviris de l'emperaire. Aquela victòria permetèt ai tropas de l'emperaire de finir l'enceuclament d'Hakodate e d'obtenir finalament la capitulacion de sa garnison lo 17 de mai.

Consequéncias

La Restauracion Meiji accelerèt l'industrializacion dau país ja acomençat durant la fin dau shogunat. Japon venguèt donc rapidament una poissança militara importanta, capabla de véncre leis armadas europèas coma en 1905 contra lei tropas russas.

Au nivèu de la politica interiora japonesa, lo govèrn novèu introduguèt de reformas per afeblir lei sostens dau shogunat abolit (daimyos, clans e samurais) e consolidar son poder. Ansin, una capitala novèla, Tokyo, venguèt lo centre dau poder e lei tèrras Tokugawa, 25% dei tèrras cultivadas, foguèron sasidas per lo govèrn imperiau. Puei, entre 1869 e 1871, leis autrei fèus foguèron egalament représ per l'emperaire. D'autra part, a partir de 1873, la casta dei samurais foguèt tanben abolida pauc a pauc maugrat la rebellion dau clan Satsuma en 1877. Dins aquò, la màger part dei samurais acceptèt aquelei transformacions e capitèron d'obtenir de pòstes importants dins la societat novèla (oficiers, ensenhants, foncionaris, fabricants d'arma de fuòc...) en causa de sei conoissenças. De mai, l'esperit d'elèit de lor classa subrevisquèt.

Lei fòrças armadas subiguèron tanben de reformas fòrça importantas ambé la disparicion de la classa dei samurais qu'èra la soleta que podiá tenir d'armas. Aqueu privilègi foguèt estendut a totei leis abitants. De mai, l'armada venguèt una armada de conscripcion amb un servici militar de quatre ans. Enfin, lei samurais poguèron plus portar en vila d'armas mostrant lor estatut ancian.

Enfin, lo govèrn imperiau desvolopèt fòrtament l'industria japonesa transformant lo país en poissança mondiala modèrna. Per exemple, la produccion de carbon, 600 000 tonas en 1875, agantèt 21 300 000 tonas en 1913. Autre exemple, lo nombre de naviris de vapor aumentèt de 26 en 1875 a 1 514 en 1913.

Bibliografia

• (en) Paul Akamatsu, Meiji 1868: Revolution and Counter-Revolution in Japan, Harper & Row, New York, 1972, p.
• (en) W.G. Beasley, The Meiji Restoration, Stanford University Press, Stanford, 1972
• (en) W.G. Beasley, The Rise of Modern Japan: Political, Economic and Social Change Since 1850, St. Martin's Press, New York, 1995
• (en) Albert M. Craig, Chōshū in the Meiji Restoration, Harvard University Press, Cambridge, 1961
• (en) Marius B. Jansen, Japan in Transition: From Tokugawa to Meiji, Princeton University Press, Princeton, 1986
• (en) Marius B. Jansen, The Making of Modern Japan, Harvard University Press, Cambridge, 2000
• (en) Rhoads Murphey, East Asia: A New History, Addison Wesley Longman, New York, 1997
• (en) Ernest Satow, A Diplomat in Japan (ISBN 4-925080-28-8)
• (en) Rachel F. Wall, Japan's Century: An Interpretation of Japanese History since the Eighteen-fifties, The Historical Association, London, 1971
• (en) Breen, John, The Imperial Oath of April 1868: ritual, power and politics in Restoration Japan, Monumenta Nipponica, 1996.
• (en) Harry D. Harootunian, Toward Restoration, Berkeley: University of California Press, 1970.
• (en) Najita Tetsuo, The Intellectual Foundations of Modern Japanese Politics, Chicago & London: University of Chicago Press.
• (en) H. Van Straelen, Yoshida Shōin, Forerunner of the Meiji Restoration: A Biographical Study, Leiden: E. J. Brill, 1952.
• (en) David M. Earl, Emperor and Nation in Japan, Seattle: University of Washington Press, 1972.
• (en) Marius B Jansen, Sakamoto Ryōma and the Meiji Restoration, New York: Columbia University Press, 1994.
• (en) W. G. Beasley, The Meiji Restoration, Stanford, California: Stanford University Press, 1972.
• (en) Conrad Totman, « From Reformism to Transformism, bakufu Policy 1853 – 1868 », in T. Najita & V. J. Koshmann, Conflict in Modern Japanese History, New Jersay: Princeton University Press, 1988, pp. 62 – 80.
• (en) Jansen, Marius B., « The Meiji Restoration », in Jansen, Marius B. The Cambridge history of Japan, Volume 5: The nineteenth century, New York: Cambridge UP, 1989, pp. 308–366.