ceklatum chodzić
Wygląd
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [t͡sɛkˈlatũm ˈxɔd͡ʑit͡ɕ], AS: [ceklatũm χoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
fraza czasownikowa nieprzechodnia
- (1.1) st.pol. włóczyć się po nocy[1]
- odmiana:
- (1.1) zob. chodzić, ceklatum nieodmienne (związek przynależności)
- przykłady:
- (1.1) A patrz, byś chciał wyliczyć smaczne pociechy wedle świata, a kto by się ich naliczył? (…) Zdać się też za pociechę całą noc pić, skakać, bębnać, piskać, czeladzi wiele chować, ceklatum chodzić i inych rozlicznych wszeteczności używać. Ale przewróciwszy kartę na wspak, gdy ta pociecha zlęże, pewnie smętek urodzi. Bo za ony skoki bolą nas więc boki[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „ceklatum” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 259.
- ↑ Mikołaj Rej: Żywot człowieka poczciwego, Księga II, rozdz. 40