Allen Iverson
Allen Ezail Iverson, nado o 7 de xu�o de 1975 en Hampton, Virxinia,[1] � un antigo xogador profesional de baloncesto estadounidense. Militou principalmente nos Philadelphia 76ers da National Basketball Association (NBA), xogando tam�n en Denver Nuggets, Detroit Pistons e Memphis Grizzlies.
Foi seleccionado na primeira posici�n do Draft da NBA de 1996 por Philadelphia 76ers,[2] equipo no que xogou at� 2006, cando foi traspasado a Denver Nuggets. Na s�a etapa nos 76ers, Iverson ga�ou o MVP da Tempada e do All-Star Game en 2001, liderando ademais ao seu equipo �s Finais da NBA onde caeu ante Los Angeles Lakers. Na s�a primeira campa�a na liga alzouse co Rookie do Ano e integrou o mellor quinteto de rookies da tempada. Pese a s�a altura, 1,83 m, � un dos maiores anotadores da historia da NBA, sendo a s�a porcentaxe anotadora ao longo da s�a carreira a sexta mellor da historia (26,7 puntos por partido). A nivel internacional Iverson representou � selecci�n de Estados Unidos nos Xogos Ol�mpicos de Atenas 2004, ga�ando unha medalla de bronce.
Traxectoria deportiva
[editar | editar a fonte]Universidade
[editar | editar a fonte]No seu ano "junior" (terceiro ano) no Instituto Bethel da s�a nativa Hampton, Iverson foi campi�n estatal en f�tbol americano xogando como quarterback. M�is tarde, na primavera de 1994, o adestrador do equipo de baloncesto masculino de Georgetown Hoyas, John Thompson, visitou a Iverson no Instituto Bethel. Thompson d�xolle que lle ofrec�a unha bolsa, pero que non dubidar�a en enviarlle de volta a casa co "rabo entre as pernas" se lle fallaba a el ou ao estrito c�digo de honra de Georgetown.[2]
Coa camiseta dos Hoyas, Iverson ga�ou o premio ao mellor defensor do ano na Big East Conference en d�as ocasi�ns, foi inclu�do no mellor quinteto de rookies do torneo e ga�ou a medalla de ouro nas Univers�adas de 1995 no Xap�n. Nelas, Iverson liderou ao combinado norteamericano en anotaci�n e en asistencias, facendo 16,7 puntos por partido e 6,1 asistencias. Como freshman (primeiro ano), ga�ou o Rookie do Ano da Big East tras facer 20,4 puntos e 4,5 asistencias por encontro. No seu ano sophomore (segundo ano), foi nomeado integrante do primeiro equipo do All-America por Associated Press. Aquel ano liderou aos Hoyas en anotaci�n con 25 puntos por partido, en asistencias con 4,7 e en roubos de bal�n con 3,35, ademais de xogar como titular 66 dos 67 partidos que disputou.[2] Iverson abandonou os Hoyas como o m�ximo anotador da s�a historia. Debido a que a situaci�n da s�a familia empeoraba, Iverson tivo que dar o salto � NBA antes de graduarse, sendo ademais o primeiro xogador en deixar os Hoyas pola NBA con Thompson de adestrador (o outro xogador foi Victor Page un ano despois).
NBA
[editar | editar a fonte]1996-97: Tempada Rookie
[editar | editar a fonte]Tras d�as tempadas en Georgetown, Iverson foi seleccionado na primeira posici�n do Draft da NBA de 1996 polos Sixers. Pronto se converteu nun das mellores bases da liga, ga�ando os premios de rookie (novato) do mes de novembro e abril, e posteriormente o Rookie do Ano. Tam�n formou parte do mellor quinteto de rookies da tempada. Iverson liderou aos 76ers con 23,5 puntos por partido (sexto na NBA), 7,5 asistencias (und�cimo) e 2,07 roubos de bal�n (s�timo) en 40,1 minutos de xogo (oitavo), liderando ademais aos rookies nas devanditas categor�as estat�sticas. A pesar de lanzar cunha porcentaxe do 41,6 en tiros de campo, foi capaz de anotar 155 triplos e obter un 34,1%. Nos seus �ltimos oito partidos de tempada regular, Iverson tivo unha media de 39 puntos inclu�ndo cinco partidos con 40 ou m�is puntos e sendo o �nico rookie na historia en logralo. O 12 de abril endosou 50 puntos a Cleveland Cavaliers a pesar de caer derrotado por 125-118, convert�ndose no segundo xogador m�is novo (21 anos e 310 d�as) na historia en chegar aos 50 puntos. Trinta e dous anos antes, Rick Barry de San Francisco Warriors anotou 57 puntos con 21 anos e 261 d�as. No Schick Rookie Game do All-Star Weekend, Iverson asinou 19 puntos e 9 asistencias en 26 minutos, sendo nomeado MVP do partido. Tam�n foi convidado a participar no Concurso de Mates, pero rexeitou a invitaci�n debido a unha lesi�n.[2]
No apartado colectivo, os 76ers completaron unha mala tempada ao ga�ar 22 partidos e perder 60, a�nda que melloraron o balance logrado na tempada anterior.[3] O equipo levaba desde 1991 sen acceder a playoffs. A pesar do seu xogo, Iverson manexou con dificultade o seu novo status de celebridade tanto coa prensa como cos xogadores e adestradores, dos que recib�a cr�ticas e acusaci�ns de falta de respecto aos grandes xogadores da NBA, aos veteranos (un exemplo diso foi o crossover a Michael Jordan con posterior canastra).[4] Iverson chegou mesmo a ser tachado de ego�sta coa pelota e de fracasado, a pesar dos seus �xitos individuais.
1998-00: Renacen os 76ers
[editar | editar a fonte]Na tempada 1997-98, os Sixers mostraron unha leve mellor�a e abandonaron o pozo da liga logrando un balance de 31-51.[5] Iverson asinou n�meros parecidos aos da tempada anterior, diminu�ndo en puntos (22 por partido), asistencias (6,2), rebotes (3,7) e porcentaxe de triplos (29,8), pero mellorando nos apartados de porcentaxe de tiros de campo (46,1), porcentaxe de tiros libres (72,9), roubos de bal�n (2,2) e perdas (3,05), xogando 80 partidos, todos eles como titular. O seu mellor partido da tempada chegou o 10 de abril de 1998 ante Minnesota Timberwolves, onde anotou 43 puntos e atrapou 4 rebotes. Dous d�as antes, logrou a mellor marca reboteadora na s�a carreira por ent�n, con 10 rexeitamentos, na vitoria por 109-101 ante Charlotte Hornets.[2]
Na seguinte tempada produciuse o lockout, peche patronal da liga pola folga dos xogadores. A tempada regular comezou en febreiro e reduciuse a 50 partidos, ga�ando 28 deles os 76ers e entrando en playoffs por primeira vez dende que Iverson forma parte do equipo.[6] Iverson logrou o seu primeiro t�tulo de m�ximo anotador da NBA con 26,8 puntos por noite, a parte de finalizar sexto no apartado de roubos de bal�n (2,29), e foi inclu�do no mellor quinteto da tempada por primeira vez na s�a carreira. En febreiro foi nomeado mellor xogador do mes ao facer 28,5 puntos, 6 asistencias, 5,8 rebotes, 2,31 roubos de bal�n por partido e liderar aos 76ers a un balance de 8-5 no mes.[2] En playoffs xogou os 10 partidos como titular cunha media de 44,4 minutos por encontro a pesar das numerosas lesi�ns que padec�a. En primeira rolda os 76ers desfix�ronse de Orlando Magic en catro partidos, a�nda que na seguinte rolda os veteranos Indiana Pacers elimin�ronlles por 4-0.[7]
A tempada 1999-00 foi semellante � anterior, cos 76ers caendo en Semifinais de Conferencia en mans dos Pacers.[8] En playoffs, Iverson fixo 26,2 puntos, 4,8 asistencias e 4 rebotes por partido, inclu�ndo un encontro de 40 puntos en primeira rolda ante Charlotte Hornets. En tempada regular,[9] os 76ers ga�aron 49 partidos e Iverson integrou o segundo quinteto da NBA con medias de 28,4 puntos, 4,7 asistencias e 2,1 roubos de bal�n en 40.8 minutos de xogo. Nesta tempada, Iverson foi o �nico xogador que conseguiu un voto na elecci�n do MVP da tempada ademais do ga�ador Shaquille O'Neal. O 6 de febreiro de 2000 igualou a s�a mellor marca anotadora (50 puntos) na vitoria dos 76ers ante Sacramento Kings.[2] O All-Star Game de 2000 foi o primeiro na carreira de Iverson, finalizando o partido con 26 puntos e 9 asistencias como titular no Leste. Tam�n participou no Concurso de Triplas, terminando na s�tima posici�n.
2000-01: MVP e Finais da NBA
[editar | editar a fonte]Iverson comezou a tempada 2000-01 liderando aos 76ers � vitoria nos dez primeiros partidos. Finalizou con 56 vitorias, o mellor balance da Conferencia Leste.[10] As s�as medias ascenderon a 31,1 puntos, ga�ando o seu segundo t�tulo de m�ximo anotador, 4,6 asistencias, 3,8 rebotes, 2,5 roubos de bal�n (l�der na NBA) e 42 minutos de xogo nos 77 partidos que disputou. Ademais, converteuse no primeiro xogador desde Michael Jordan en 1996 en facer m�is de 30 puntos por partido nunha tempada. Tam�n finalizou segundo na liga en tiros libres totais (585), cuarto en tiros libres tentados (719) e primeiro en minutos. Con el por encima dos 40 puntos, os 76ers lograron unha marca de 12-5, sen el en pista de 6-5 (todos eles debido a lesi�ns) e en 65 dos 82 partidos foi o m�ximo anotador do equipo. Integrou o mellor quinteto da tempada e ga�ou o premio de mellor xogador do mes en xaneiro, ademais de incrementar a s�a marca persoal anotadora a 54 puntos ante Cleveland Cavaliers.[2]
Na s�a segunda participaci�n consecutiva no All-Star Game, Iverson liderou a remontada do Leste ao Oeste xunto con Stephon Marbury, ga�ando o partido e sendo elixido MVP do partido por primeira vez.[11] Ao finalizar a tempada regular, foi premiado co MVP da Tempada.[12] En playoffs, os 76ers eliminaron os Pacers en primeira rolda antes de enfrontarse a Toronto Raptors en Semifinais de Conferencia. A serie foise at� o s�timo partido, e de non ser polo lanzamento errado no �ltimo segundo de Vince Carter nese partido,[13] os 76ers caesen eliminados. Nas Finais de Conferencia med�ronse a Milwaukee Bucks, ga�ando tam�n en sete partidos, e avanzaron �s Finais da NBA. O seu rival era Los Angeles Lakers, os actuais campi�ns. No primeiro partido, Iverson anotou 48 puntos e os 76ers ga�aron o encontro,[14] pero con todo, Shaquille O'Neal e Kobe Bryant lideraron aos Lakers � vitoria nos catro seguintes duelos e fix�ronse co campionato por segundo ano consecutivo.[15]
2002-06: Problemas e �ltimos anos en Philadelphia
[editar | editar a fonte]Tras as Finais de 2001, nin Iverson nin os 76ers volver�an ter un �xito como aquel. Na seguinte tempada revalidou o seu t�tulo de m�ximo anotador da liga con 31,4 puntos e foi seleccionado no segundo mellor quinteto da tempada. A s�a media de puntos foi a segunda mellor na historia da franqu�a por detr�s dos 33,5 de Wilt Chamberlain.[2] En playoffs foron eliminados en primeira rolda por Boston Celtics en cinco partidos, a pesar dos 30 puntos por encontro de Iverson.[16]
Na tempada 2002-03, Iverson xogou os 82 partidos da tempada regular por primeira vez na s�a carreira, finalizando terceiro na liga en puntos con 27,2 por noite e liderando a NBA en roubos por terceira vez consecutiva.[2] En playoffs, fixo 31,7 puntos e 7,4 asistencias nos 12 partidos que disputou. En primeira rolda eliminou a New Orleans Hornets por 4-2, endos�ndolles 55 puntos no primeiro duelo da serie, marca de franqu�a e marca persoal do xogador en playoffs.[17] Na seguinte rolda, Detroit Pistons apeoulles en seis encontros.[18] No quinto partido da eliminatoria, Iverson anotou 14 puntos, rompendo unha serie de 22 partidos de playoffs consecutivos con 20 puntos ou m�is.
As lesi�ns axexaron a Iverson ao longo da seguinte campa�a, limit�ndolle a 48 partidos en pista. Os 76ers pag�rono e ga�aron soamente 33 partidos, quedando f�ra dos postos de playoffs.[19] Nesta tempada, Iverson converteuse no d�cimo xogador que m�is r�pido chega aos 14.000 puntos (en 518 partidos) tras anotar 30 puntos a Orlando Magic. Na 2004-05, chegou at� os 60 puntos ante os Magic, marca persoal, sendo as� o segundo xogador na historia da franqu�a en anotar 60 puntos ou m�is (Chamberlain logrouno 3 veces). Tam�n se converteu no s�timo xogador na historia da NBA en conseguir 50 ou m�is puntos en partidos consecutivos, un�ndose ao club integrado por ent�n por Rick Barry, Elgin Baylor, Wilt Chamberlain, Antawn Jamison, Michael Jordan e Bernard King.[2] Ademais, f�xose co seu cuarto t�tulo de m�ximo anotador da liga facendo 30,7 puntos por partido. No All-Star Game de 2005, foi votado MVP do partido por segunda vez na s�a carreira ao achegar 15 puntos, 9 asistencias, 4 roubos e axudar � vitoria do Leste.[20] En playoffs, foron eliminados polos Pistons do ex-adestrador dos 76ers Larry Brown en cinco partidos a pesar da chegada ao equipo en febreiro da estrela Chris Webber, procedente de Sacramento Kings.[21]
A campa�a 2005-06 foi a s�a �ltima completa nos 76ers. A pesar de asinar 33 puntos por encontro, foi superado por Kobe Bryant e non puido revalidar o seu premio de m�ximo anotador da liga. Cun pobre balance de 38-44, os 76ers quedaron f�ra de playoffs por segunda vez en tres anos. Durante o ver�n de 2006 rumoreouse o traspaso de Iverson, pero ning�n intercambio completouse e o xogador permaneceu en Filadelfia. Con todo, o 8 de decembro, coa tempada 2006-07 xa comezada, Iverson pediu o traspaso e once d�as m�is tarde foi enviado xunto con Ivan McFarlin a Denver Nuggets por Andre Miller, Joe Smith e d�as primeiras roldas do Draft de 2007.[22]
Relaci�n con Larry Brown
[editar | editar a fonte]Dende a tempada 1997-98 at� a 2002-03, o seu adestrador foi Larry Brown. A mi�do o xogador eloxiaba a Brown, dicindo que sen el non conseguir�a tantos �xitos no deporte, a�nda que ambos tiveron unha relaci�n de amor-odio. Con todo, chocaban con frecuencia, sendo famoso o enfrontamento verbal que tiveron tras a eliminaci�n dos 76ers nos playoffs de 2002 no que Brown critic�balle a s�a falta de asistencia aos adestramentos. Na entrevista realizada a Iverson, o xogador di a palabra "adestrar" en 24 ocasi�ns,[23] respondendo ao d�a seguinte Brown cun "dixo a palabra adestrar m�is veces que o que actualmente adestra". Con todo, ambos terminaron ben tras a marcha de Brown dos 76ers en 2003, e posteriormente reun�ronse de novo nos Xogos Ol�mpicos de Atenas 2004, con Brown de adestrador e Iverson de co-capit�n.
En 2005, no programa televisivo Quite Frankly with Stephen A. Smith de ESPN, pediron a Iverson que resumise os seus problemas con Brown. Iverson confesou que foi un privilexiado e honrado por ter a Brown como adestrador, sen reparos nin cr�ticas; describiu a Brown como unha influencia positiva na s�a carreira profesional e na s�a vida persoal. Smith emitiu un v�deo no que Brown describ�a ao xogador como o modelo a imitar ideal para os nenos americanos, e Iverson non puido conter a emoci�n.[24][25]
2006-2008: Denver Nuggets
[editar | editar a fonte]Tras a súa chegada a Denver Nuggets a finais de 2006, o equipo xuntouse cos dous máximos anotadores da liga, xa que polo momento Carmelo Anthony mantíñase como líder e Iverson como segundo. Aquela tempada nos Nuggets disputou 50 partidos, 49 deles como titular, achegando 24,8 puntos e 7,2 asistencias. Nos 15 encontros que xogou previamente cos 76ers, os seus números ascenderon a 31,2 puntos e 7,3 asistencias.
Tras finalizar con 45 vitorias, os Nuggets accederon a playoffs e caeron eliminados en primeira rolda por cuarto ano consecutivo, esta vez con San Antonio Spurs de rival e en cinco partidos.[26] O ano seguinte foi similar, cos Nuggets fóra de competición ás primeiras de cambio e tendo gañado cinco partidos máis en tempada regular que o ano anterior.[27] O 27 de marzo de 2008, a tenda oficial da NBA na Quinta Avenida de Nova York anunciou as 10 camisetas máis vendidas na tenda na última década, estando Iverson no terceiro lugar da lista e só superado por Michael Jordan e Kobe Bryant.
2008-09: Detroit Pistons
[editar | editar a fonte]O 3 de novembro de 2008 foi traspasado a Detroit Pistons a cambio de Chauncey Billups, Antonio McDyess e Cheikh Samb.[28] O cambio supuxo tamén un cambio de dorsal para Allen, pasando de levar o número 3 (que mantivera durante os seus 12 anos na liga) a levar o número 1. Detroit xa tentara a fichaxe de Iverson durante a tempada 2000-2001.
Este cambio ofrecía en principio, tanto a Allen como a Detroit, moitas máis posibilidades de conseguir o anel, pero unha lesión impediulle xogar a maior parte da tempada. Cando o 28 de marzo de 2009 o base de Georgetown regresou ao equipo fíxoo co rol de home de banco e esa nova situación non foi de agrado do veterano base. Iverson alegou que non tiña nin a forma nin a preparación mental para estar sentado no banco e xogar os minutos de descanso dos titulares. O 3 de abril de 2009 o presidente dos Pistons, Joe Dumars, anunciou que Allen Iverson sería baixa para o que restase de tempada e a fase final. Os motivos desta decisión, segundo Dumars, eran exclusivamente de carácter médico, dado que Iverson non estaba recuperado completamente a súa lesión de costas e por tanto non podería xogar ao nivel que o equipo e el mesmo esixían.
2009-10: Memphis e regreso aos 76ers
[editar | editar a fonte]O 10 de setembro de 2009 anúnciase a súa fichaxe por unha tempada por Memphis Grizzlies.[29] Pero a súa estadía nos Grizzlies complícase en parte por unha lesión que non lle permite disputar a pretempada e os primeiros partidos da tempada regular, ademais do seu desgusto por comezar os partidos no banco. Iverson abandona o equipo o 7 de novembro por "razóns persoais", e 9 días despois, a franquía anuncia que o seu contrato foi rescindido por "acordo mutuo". Finalmente, Iverson disputou tres partidos oficiais cos Grizzlies.
Tras converterse en axente libre, inicialmente New York Knicks mostrou interese polo xogador, pero o presidente do equipo Donnie Walsh anunciou que non se efectuaría unha oferta por el. O 26 de novembro de 2009, Iverson anuncia a súa retirada cun frío comunicado publicado na web de Stephen A. Smith, columnista do Philadelphia Inquirer. Poucos días despois, Iverson ficha por Philadelphia 76ers por un ano.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Allen Iverson - Britannica Online Encyclopedia". Arquivado dende o orixinal o 19 de decembro de 2007. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 "Biografía de Allen Iverson". Arquivado dende o orixinal o 15 de outubro de 2008. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "1996-97 NBA Season Summary". Arquivado dende o orixinal o 04 de outubro de 2012. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ Vídeo do crossover de Iverson a Jordan
- ↑ "1997-98 NBA Season Summary". Arquivado dende o orixinal o 27 de maio de 2016. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "1998-99 NBA Season Summary". Arquivado dende o orixinal o 04 de outubro de 2012. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "1999 Playoff Results". Arquivado dende o orixinal o 11 de abril de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "2000 Playoff Results". Arquivado dende o orixinal o 20 de abril de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "1999-00 NBA Season Summary". Arquivado dende o orixinal o 04 de outubro de 2012. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "2000-01 NBA Season Summary". Arquivado dende o orixinal o 04 de outubro de 2012. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "Iverson é nomeado MVP do All-Star de 2001". Arquivado dende o orixinal o 11 de abril de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "Iverson é elixido MVP da Tempada 2000-01". Arquivado dende o orixinal o 15 de xaneiro de 2009. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ Vídeo do fallo de Vince Carter
- ↑ "48 puntos de Iverson dan a vitoria aos 76ers". Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "2001 Playoff Results". Arquivado dende o orixinal o 15 de xuño de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "2002 Playoff Results". Arquivado dende o orixinal o 23 de maio de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "Iverson marabilla ao mundo coa súa actuación ante os Hornets". Arquivado dende o orixinal o 23 de maio de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "2003 Playoff Results". Arquivado dende o orixinal o 15 de xaneiro de 2009. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "2003-04 NBA Season Summary". Arquivado dende o orixinal o 10 de abril de 2016. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "Iverson gaña o MVP do All-Star de 2005". Arquivado dende o orixinal o 09 de abril de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "2005 Playoff Results". Arquivado dende o orixinal o 15 de xuño de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ Iverson é traspasado a Denver Nuggets
- ↑ Vídeo da entrevista a Iverson
- ↑ "É Iverson a próxima estrela televisiva?". Arquivado dende o orixinal o 05 de abril de 2008. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ Entrevista a Allen Iverson en Quite Frankly with Stephen A. Smith
- ↑ "2007 Playoff Results". Arquivado dende o orixinal o 26 de maio de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ "2008 Playoff Results". Arquivado dende o orixinal o 06 de abril de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2010.
- ↑ Pistons acquire Iverson, send Billups and McDyess to Denver
- ↑ Os Memphis Grizzlies fichan a Allen Iverson por unha tempada
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Perfil de Allen Iverson en NBA.com
- Estatísticas en Basketball-Reference.com Arquivado 08 de maio de 2012 en Wayback Machine.
- Nados en 1975
- Nados en Virxinia
- Xogadores de baloncesto da NBA
- Xogadores de baloncesto olímpicos dos Estados Unidos de América
- Eleccións no Draft da NBA dos Philadelphia 76ers
- Escoltas de baloncesto
- Bases de baloncesto
- Xogadores dos Philadelphia 76ers
- Xogadores dos Denver Nuggets
- Xogadores dos Detroit Pistons
- Xogadores dos Memphis Grizzlies
- Xogadores do Beşiktaş JK (baloncesto)
- Rookie do Ano da NBA
- MVP da Tempada da NBA
- Xogadores de baloncesto nos Xogos Olímpicos de 2004
- Medallistas nos Xogos Olímpicos de 2004
- Medallistas olímpicos de bronce polos Estados Unidos de América
- Medallistas olímpicos en baloncesto