Saltar ao contido

Botella de Leiden

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Debuxo da botella de Leiden orixinal

A botella de Leiden � un dispositivo el�ctrico realizado cunha botella de vidro que permite almacenar cargas el�ctricas. Historicamente a botella de Leiden foi o primeiro tipo de condensador.

En 1746, Pieter van Musschenbroek, que traballaba na Universidade de Leiden, efectuou un experimento para comprobar se unha botella chea de auga pod�a conservar cargas el�ctricas. Esta botella consist�a nun recipiente cun tap�n ao cal atrav�salle unha varilla met�lica que queda mergullada no l�quido. A varilla ten unha forma de gancho na parte superior ao cal ach�gaselle un condutor cargado el�ctricamente. Durante a experiencia un asistente separou o condutor e recibiu unha forte descarga ao aproximar a s�a man � varilla.

Un ano m�is tarde o brit�nico William Watson descubriu que aumentaba a descarga se a envolv�a cunha capa de esta�o. Seguindo os novos descubrimentos, Jean Antoine Nollet tivo a idea de substitu�r o l�quido por follas de esta�o, quedando desde ent�n esta configuraci�n da botella que se utiliza actualmente para experimentos. Watson puido transmitir unha descarga el�ctrica de xeito espectacular producindo unha fa�sca el�ctrica desde unha botella de Leiden a un cable met�lico que atravesaba o r�o T�mese en 1747. As botellas de Leiden eran utilizadas en demostraci�ns p�blicas sobre o poder da electricidade. Nelas produc�anse descargas el�ctricas capaces de matar pequenos ratos e paxaros.

Funcionamento

[editar | editar a fonte]
Debuxo da secci�n dunha botella de Leiden que mostra a s�a construci�n: Unha botella de vidro � recuberta interior (B) e exteriormente (A) por unha l�mina met�lica. A parte superior pr�xima � boca d�ixase sen recubrimento para evitar arcos el�ctricos entre as l�minas hai un el�ctrodo met�lico en contacto coa l�mina interior que sae ao exterior para poder facer a carga

A botella de Leyden � un dispositivo que permite almacenar cargas el�ctricas comport�ndose como un condensador. A varilla met�lica e as follas de esta�o ou aluminio conforman a armadura interna. A armadura externa esta constitu�da pola capa que cobre a botella. A mesma botella act�a como un material diel�ctrico (illante) entre as d�as capas do condensador. O nome de condensador prov�n das ideas do s�culo XIX sobre a natureza da carga el�ctrica que asimilaban esta a un flu�do que pod�a almacenarse tras a s�a condensaci�n nun dispositivo adecuado como a botella de Leiden.

Este � o principio polo cal, se un raio cae por diferenza de potencial nun avi�n, este non sufrir� no seu interior ning�n tipo de descarga nin alteraci�n el�ctrica.

Experimento

[editar | editar a fonte]

Desenv�lvese cunha botella de cristal, na cal, c�rtase un anaco de l�mina de aluminio de uso dom�stico e con isto e cun rolo de pel�cula fotogr�fica, env�lvese o frasco. Posteriormente col�case no interior outro anaco de l�mina de aluminio. Neste punto do experimento poder�a empregarse pegamento pero existe o perigo de que os gases liberados no interior poidan facer estoupar o frasco.

Real�zase unha perforaci�n na tapa da botella e introd�cese nesta un parafuso e aseg�rase na parte interior da botella cun anaco de arame obtido dun clip para papel. Este arame debe facer contacto coa l�mina que se colocou no interior. Cun anaco de cable (con varios f�os) e sux�itase na parte de arriba do parafuso; a esta parte co��ceselle como "cepillo de colecci�n".

Como xerador se utiliza un tubo de PVC que se frega cun pano ou un anaco de tea para xerar electricidade est�tica.

O aparello faise funcionar colocando a botella de Leiden no bordo dunha mesa, logo d�bese facer que o cepillo de colecci�n toque ao tubo de PVC, mentres isto real�zase, desl�zase fregando no pano ou tea. O arame que sae da botella de Leiden � unha conexi�n a terra. P�dese suxeitar o frasco pola parte que ten a l�mina de aluminio e non se recibir� unha descarga se non se toca a l�mina e o parafuso.

V�xase tam�n

[editar | editar a fonte]

Ligaz�ns externas

[editar | editar a fonte]