Bélxica

Bélxica

Koninkrijk België (nl) Royaume de Belgique (fr) Königreich Belgien (de)
Bandeira Brasón
Himno	La Brabançonne (1830)
Lema	«A unión fai a forza»
Símbolo oficial	Papoula
Epónimo	Belgae e Gallia Belgica
Localización
50°38′28″N 4°40′05″L
Capital	Bruxelas
Contén a división administrativa	Comunidade Francesa de Bélxica Comunidade flamenga Comunidade xermanófona de Bélxica Rexión Flamenga Rexión de Bruxelas-Capital Valonia
Poboación
Poboación	11.584.008 (2022) (377,48 hab./km²)
Lingua oficial	lingua neerlandesa lingua francesa lingua alemá
Xeografía
Parte de	Aliados da Primeira Guerra Mundial Países Baixos Espazo Económico Europeo Benelux Unión Europea Europa Europa Occidental
Superficie	30.688 km²
Auga	0,8 %
Bañado por	Mar do Norte
Punto máis alto	Signal de Botrange (694 m)
Punto máis baixo	De Moeren (−4 m)
Comparte fronteira con	Alemaña Países Baixos Francia Luxemburgo Reino dos Países Baixos
Datos históricos
Precedido por	Reino Unido dos Países Baixos
Creación	4 de outubro de 1830
Evento clave 4 de outubro de 1830 Revolución Belga 19 de abril de 1839 Tratado de Londres
Día festivo	Aninovo (1 de xaneiro) Pascua cristiá (22 de marzo) Luns de Pascua (Easter + 1 day (en) ) Día da Ascensión (Easter + 39 days (en) ) Pentecoste (Easter + 49 days (en) ) Segunda-feira de Pentecostes (pt) (Easter + 50 days (en) ) Día nacional belga (21 de xullo) Asunción de María Día de Tódolos Santos (1 de novembro) Día do armisticio (11 de novembro) Día de Nadal (25 de decembro)
Santo padrón	Xosé de Nazaret
Organización política
Forma de goberno	monarquía constitucional Monarquía parlamentaria
• Rei	Filipe de Bélxica (2013–)
Órgano executivo	Goberno Federal de Bélxica
• Primeiro ministro	Alexander De Croo (2020–)
Órgano lexislativo	Parlamento Federal Belga ,
Máxima autoridade xudicial	Tribunal constitucional de Bélxica
Membro de	Unión europea de pagamentos Banco Africano de Desenvolvemento Organización para a cooperación conxunta en armamento ../... 46+
PIB nominal	599.880.000.000 $ (2021)
Moeda	euro
Identificador descritivo
Fuso horario	UTC+01:00, horario est�ndar UTC+02:00, horario de ver�n
Dominio de primeiro nivel	.be
Prefixo telef�nico	+32
Tel�fono de emerxencia	112, 100, 101 e 102
C�digo de pa�s	BE
C�digo NUTS	BE
P�xina web	belgium.be

Bélxica ( pronunciación ) (en alemán: Belgien [ˈbɛlɡiən] , en francés: Belgique [bɛlʒik] , en neerlandés: België [ˈbɛl.ɣi.jə] ), oficialmente Reino de Bélxica ( pronunciaci�n ) (en alem�n: K�nigreich Belgien, en franc�s: Royaume de Belgique, en neerland�s: Koninkrijk Belgi�), � unha monarqu�a parlamentaria situada en Europa Noroccidental, que fai fronteira cos Pa�ses Baixos, Alema�a, Luxemburgo e Francia. � un dos membros fundadores da Uni�n Europea cuxas instituci�ns principais est�n hospedadas no pa�s, as� como moitas outras organizaci�ns internacionais, como a OTAN. O territorio belga esp�llase ao longo de 30.528 km�, onde viven un pouco m�is de 11 mill�ns de habitantes, o que fai de B�lxica un dos pa�ses m�is densamente poboados do mundo.

O pa�s at�pase na encrucillada entre os l�mites da Europa xerm�nica coa latina. Nel habitan dous grupos ling��sticos diferentes: os flamengos, de orixe xerm�nica, e mailos franc�fonos, de orixe latina. Xunto a estes existe unha pequena minor�a de lingua alem�. As�, B�lxica at�pase dividida en tres rexi�ns. As d�as meirandes rexi�ns son a de Flandres, de fala neerlandesa, e a de Valonia, de fala francesa. A primeira, a m�is poboada, at�pase localizada no norte. Nela vive o 59% da poboaci�n belga. A segunda at�pase no sur e nela vive o 31% da poboaci�n. A terceira, Bruxelas-Capital, oficialmente biling�e, acolle a capital do pa�s. Malia atoparse dentro da rexi�n flamenga, tr�tase dun enclave maioritariamente franc�fono. Nela vive o 10% da poboaci�n. A diversidade ling��stica de B�lxica e os conflitos culturais e pol�ticos relacionados con ela refl�ctense na historia pol�tica e mais no seu complexo sistema de goberno do pa�s.

B�lxica recibe o seu nome do nome latino da parte m�is setentrional da Galia, Gallia Belgica, cuxo nome procede dun grupo de tribos celtas, os belgas. Historicamente, B�lxica fixo parte dos Pa�ses Baixos, que tam�n comprenden os actuais Pa�ses Baixos e Luxemburgo, e cubr�an unha rexi�n algo maior que o actual Benelux. Dende final da Idade Media ata o s�culo XVII, foi un florecente centro de comercio e cultura. Dende o s�culo XVIII ata a Revoluci�n belga de 1830, B�lxica, naquela �poca chamada os Pa�ses Baixos do Sur, foi o lugar de moitas batallas entre os poderes europeos, e � por iso que se ga�ou os alcumes de "o campo de batalla de Europa".

Etimolox�a

A uso m�is antigo dos termos Belgae e Belgica rexistrado atop�molo no De Belo Gallico de Xulio C�sar. O romano divide a Galia que conquistou en tres partes: os galos propiamente falando, os aquitanos e os belgas; sendo estes �ltimos separados dos galos polo r�os Sena e o Marne. Durante o reinado de Augusto, Marco Agripa divide a Galia en tres provincias, unha das cales leva o nome de Gallia Belgica. Esta �ltima reorganizarase durante Domiciano que o divide en tres novas provincias, unha Gallia Belgica e d�as Xermania. A Gallia Belgica a�nda m�is tarde dividirase en d�as: a Belgica Prima e a Belgica Secunda. A actual B�lxica ten pouco que ver con estas antigas provincias romanas, a maior parte do seu territorio sit�ase en Xermania Inferior (m�is tarde chamada Xermania Secunda) e en Belgica Secunda.

Estes termos desaparecen completamente case despois das invasi�ns b�rbaras, subsistindo s� baixo a pluma dalg�ns cl�rigos. Non reaparecen sen�n at� a segunda metade do s�culo IX, despois da escisi�n do imperio de Carlomagno, coa creaci�n da Lotarinxia. Os cl�rigos do tempo, m�is por seguir a moda antiga que outra cousa, utilizan o termo B�lxica para designar o reino de Lotario II situado entre a Gallia de Carlos o Calvo e a Xermania de Lu�s o Xerm�nico. As denominaci�ns Belgae, Belgica, Gallia Belgica desaparecen de novo ao s�culo XII despois da desaparici�n da Lotaringia.

Historia

Artigo principal: Historia de B�lxica.

As dezasete provincias (en laranxa, marr�n e amarelo) e a Diocese de Liexa (en verde).

Episodio da Revoluci�n belga de 1830, de Egide Charles Gustave Wappers (1834)

Durante os derradeiros dous milenios, a �rea na que hoxe se atopa B�lxica experimentou significativos cambios demogr�ficos, pol�ticos e culturais. O primeiro movemento de poboaci�n ben documentado foi a conquista da rexi�n pola Rep�blica Romana no s�culo I a. C., seguida no s�culo V polos francos xerm�nicos. Estes estableceron o Reino Merovinxio, que pasou a ser o Imperio Carolinxio no s�culo VIII. Durante a Idade Media, os Pa�ses Baixos estaban fragmentados en pequenos estados feudais. A maior parte deles uniuse durante os s�culos XIV e XV coa casa de Borgo�a, formando os Pa�ses Baixos borgo�ones. Estes estados ga�aron o estatuto de autonom�a no s�culo XV e foron co�ecidos dende ent�n como as Dezasete Provincias.

A historia de B�lxica p�dese distinguir da dos Pa�ses Baixos dende o s�culo XVI. A guerra dos Oitenta Anos (1568-1648) provocou a divisi�n das Dezasete Provincias nas Provincias Unidas ao norte e os Pa�ses Baixos do Sur ao sur. As provincias do sur foron gobernadas sucesivamente polos Habsburgo espa�ois e austr�acos.

Ata a independencia de B�lxica, os Pa�ses Baixos do Sur eran un territorio moi cobizado polos conquistadores, e eran o pano de fondo da maior parte das guerras franco-espa�olas e franco-austr�acas durante os s�culos XVII e XVIII. Tras as Campa�as de 1794 das Guerras Revolucionarias Francesas, os Pa�ses Baixos (que inclu�an territorios que nunca estiveran baixo dominio dos Habsburgo, como o Bispado de Liexa) foron invadidos por Francia, rematando co mando espa�ol e austr�aco na rexi�n. A reunificaci�n dos Pa�ses Baixos como Reino Unido dos Pa�ses Baixos aconteceu no final do Imperio Franc�s, en 1815.

A Revoluci�n belga de 1830 levou ao establecemento dunha B�lxica independente, cat�lica e neutral, baixo un goberno provisional. Desde a instalaci�n de Leopoldo I como rei en 1831, B�lxica foi unha monarqu�a constitucional e unha democracia parlamentaria. Entre a independencia e a segunda guerra mundial, o sistema democr�tico evolucionou dunha oligarqu�a caracterizada por dous partidos principais, os cat�licos e os liberais, a un sistema de sufraxio universal que inclu�u un terceiro, o Partido Laborista, e un papel forte para os sindicatos. Nas s�as orixes, o franc�s, que era a lingua da nobreza e a burgues�a, era a lingua oficial. Dende ent�n, o pa�s desenvolveu un sistema biling�e en neerland�s e franc�s.

Na Conferencia de Berl�n de 1885 acordouse en entregarlle o Congo ao Rei Leopoldo II como posesi�n privada, chamada Estado Libre do Congo. En 1908, cedeuse a B�lxica como colonia, pas�ndose a chamar Congo Belga. A neutralidade de B�lxica quebrantouse en 1914, cando Alema�a invadiu B�lxica como parte do Plan Schlieffen. As antigas colonias alem�s de Ruanda-Urundi (actuais Ruanda e Burundi) foron ocupadas polo Congo Belga en 1916. A Liga de Naci�ns transferiunas a B�lxica en 1924. B�lxica foi invadida de novo por Alema�a en 1940, durante a Blitzkrieg. Estivo ocupada ata o inverno de 1944-45, no que foi liberada polas tropas Aliadas. O Congo Belga accedeu � independencia en 1960, durante a Crise do Congo, mentres que Ruanda-Urundi independizouse en 1962.

Durante o s�culo XX, e especialmente dende a segunda guerra mundial, a historia de B�lxica estivo dominada cada vez m�is pola autonom�a das s�as d�as comunidades principais. Este per�odo viu un aumento nas tensi�ns inter-comunais, e a uni�n do estado belga p�xose a exame.

Parlamento Europeo, Bruxelas

Mediante reformas constitucionais nos anos 70 e 80, a rexionalizaci�n do estado unitario conduciu ao establecemento dun sistema federal estruturado en tres niveis, � creaci�n de comunidades ling��sticas e de gobernos rexionais e � ratificaci�n dun acordo concibido para minimizar as tensi�ns ling��sticas. Hoxe en d�a, estas entidades federadas soste�en m�is poder lexislativo que o parlamento bicameral nacional, mentres que o goberno nacional a�nda controla case toda a recadaci�n de impostos, cerca do 80% das finanzas dos gobernos comunitarios e rexionais, e o 100% da seguridade social.

Tras a segunda guerra mundial, B�lxica uniuse � OTAN, cuxa sede at�pase na capital do pa�s, Bruxelas, e ao Benelux xunto cos Pa�ses Baixos e Luxemburgo. En 1951 B�lxica converteuse nun dos seis membros fundadores da Comunidade Europea do Carb�n e do Aceiro, e dende 1957 da Comunidade Europea da Enerx�a At�mica e da Comunidade Econ�mica Europea, hoxe en d�a, a Uni�n Europea a cal pos�e parte das s�as instituci�ns e administraci�ns na capital belga, inclu�ndo a Comisi�n Europea, o Consello da Uni�n Europea, e o Parlamento Europeo.

Pol�tica

Artigo principal: Pol�tica de B�lxica.

O ex-primeiro ministro Herman Van Rompuy

B�lxica � un pa�s membro da Uni�n Europea e na s�a capital te�en a s�a sede algunhas instituci�ns europeas

B�lxica � unha monarqu�a constitucional popular e unha democracia parlamentaria que se desenvolveu despois da segunda guerra mundial dun estado unitario a unha federaci�n. A bic�mara do parlamento est� composta polo Senado e a C�mara dos Representantes. A actual c�mara � unha mestura dos pol�ticos e representantes das comunidades e rexi�ns; mentres os restantes son representantes maiores de idade da poboaci�n belga nun sistema de voto proporcional. B�lxica � un dos poucos pa�ses no que o voto � obrigatorio, tendo as� unha das participaci�ns maiores do mundo.

O goberno federal, est� dominado polo Rei sobre a C�mara dos Representativos, e polo Primeiro Ministro. O n�mero de ministros de fala neerlandesa e francesa debe ser igual segundo di a constituci�n Belga. O Rei ou Ra��a � a cabeza do estado, a�nda que os seus poderes son limitados. O verdadeiro poder teno o Primeiro ministro e os distintos gobernos do pa�s. O sistema xudicial bas�ase na lei civil que prov�n do C�digo Napole�nico.

As instituci�n pol�ticas Belgas son moi complexas; a maior parte do poder est� organizado arredor da necesidade de representar �s comunidades ling��sticas m�is importantes. Dende 1970, os partidos pol�ticos belgas divid�ronse en distintas formaci�ns para tentar de satisface-las necesidades das distintas comunidades ling��sticas. Os partidos m�is importantes en cada comunidade pertencen a tres importantes familias pol�tica: os Liberais de dereita, os Dem�crata-Cristi�ns de centro, e os Social-Dem�cratas. Outros partidos importantes son os Verdes, e especialmente en Flandres, os Nacionalistas de extrema dereita. A pol�tica est� influenciada polos grupos de "Lobby", coma as uni�ns de comercio e negocios da Federaci�n Belga.

O anterior Rei, Alberte II, sucedeu ao rei Baldu�no I de B�lxica en 1993. Actualmente, o primeiro ministro de B�lxica � Yves Leterme, l�der do partido democristi�n flamengo, claro vencedor das elecci�ns de xu�o do 2007, quen tivo que agardar m�is de nove meses para acceder ao cargo de primeiro ministro, debido �s grandes dificultades para pactar un programa con partidos das d�as comunidades do pa�s, a flamenga e a valoa, que por lei deben estar representadas no Goberno federal. Durante eses nove meses o pa�s estivo gobernado por un goberno provisional presidido por Guy Verhofstadt.

Leterme renunciou d�as veces � tarefa de formar un Executivo e s� o logrou ao terceiro intento, cunha coalici�n asim�trica, composta polos partidos do flamengo Bart Somers (do Open VLD), o liberal val�n, Didier Reynders (do Movemento Reformista, MR) o democristi�n flamengo Etienne Schoupe (do CD&V), a democristi� franc�fona, Joelle Milquet (CDH); e o socialista franc�fono, Elio Dei Rupo (PS).

O 19 de decembro de 2008, Yves Leterme presentou a s�a dimisi�n ao rei Alberte II debido � situaci�n de crise xerada no goberno a partir da venda da entidade financeira Fortis; Fortis foi parcialmente nacionalizado e o groso dos seus activos vendidos ao Estado holand�s (a parte holandesa) e ao banco franc�s BNP Paribas (case todo o negocio bancario en B�lxica e Luxemburgo e os seguros de B�lxica). Leterme, Jo Vandeurzen, e Didier Reynders foron acusados de violar a separaci�n de poderes por tentar influenciar o Tribunal de Apelaci�ns e de exercer presi�ns dende o seu gabinete sobre os xu�ces encargados do caso. Tres d�as despois a renuncia foi aceptada polo rei Alberte II de B�lxica. O elixido para formar un novo goberno foi Herman Van Rompuy quen ter� que p�r de acordo cos cinco partidos que sosti�an a coalici�n gobernamental.

Dereitos humanos

En materia de dereitos humanos, respecto � pertenza nos sete organismos da Carta Internacional de Dereitos Humanos, que incl�en o Comit� de Dereitos Humanos (HRC), B�lxica firmou ou ratificou:

B�lxica	Status dos principais instrumentos internacionais de dereitos humanos
	CESCR		CCPR			CERD	CED	CEDAW		CAT		CRC			MWC	CRPD
	CESCR	CESCR-OP	CCPR	CCPR-OP1	CCPR-OP2-DP			CEDAW	CEDAW-OP	CAT	CAT-OP	CRC	CRC-OP-AC	CRC-OP-SC		CRPD	CRPD-OP
Pertenza
Firmado e ratificado, firmado pero non ratificado, nin firmado nin ratificado, sen informaci�n, accedeu a firmar e ratificar o �rgano en cuesti�n, pero tam�n reco�ece a competencia de recibir e procesar comunicaci�ns individuais por parte dos �rganos competentes.

Subdivisi�ns

Artigo principal: Subdivisi�ns de B�lxica.

Mapa das rexi�ns belgas: Flandres en amarelo, Valonia en vermello e Bruxelas-Capital en laranxa. A parte riscada corresponde � comunidade xermano-falante da Valonia.

B�lxica est� subdividida en d�as rexi�ns con cinco provincias cada unha, e unha terceira rexi�n, a capital Bruxelas. Aqu� at�panse, listadas por rexi�n, coas s�as capitais:

• Rexi�n de Flandres:
  • provincia de Anveres (Antwerpen en neerland�s, Anvers en franc�s) - Anveres
  • Brabante Flamengo (Vlaams Brabant, Brabant Flamand) - Lovaina
  • Flandres Occidental (West-Vlaanderen, Flandre occidentale) - Bruxas
  • Flandres Oriental (Oost-Vlaanderen, Flandre orientale) - Gante
  • Limburgo (Limburg, Limbourg) - Hasselt
• Rexi�n da Valonia:
  • Brabante Val�n (Brabant Wallon en franc�s, Waals-Brabant en neerland�s) - Wavre
  • Hainaut (Henegouwen en neerland�s) - Mons
  • Liexa (Li�ge en franc�s, Luik en neerland�s) - Liexa
  • Luxemburgo (Luxembourg, Luxemburg) - Arlon
  • Namur (Namen) - Namur

Ademais diso, hai a�nda a divisi�n en comunidades ling��sticas (flamenga, con instituci�ns coincidentes coas da rexi�n flamenga; franc�fona, non se debe confundir coa Valonia, e xerman�fona, no extremo este desa rexi�n).

Xeograf�a

Artigo principal: Xeograf�a de B�lxica.

P�lders ao longo do r�o Yser

B�lxica ten unha superficie de 30.510 km�, distribu�dos por tres rexi�ns f�sicas principais: a chaira a costa (localizada ao noroeste), e as elevaci�ns das Ardenas (situadas ao sueste).

A chaira costeira consiste principalmente de dunas de area e polders. Os polders son �reas de terra a unha altitude pr�xima ou inferior ao nivel do mar, e que foron ga�adas ao mar, do cal est�n protexidas por diques ou est�n, m�is lonxe do litoral,.

A segunda rexi�n f�sica, a meseta central, m�is no interior. � unha �rea pouco accidentada, cuxa altitude sobe lentamente � medida que se afasta do litoral, con moitos vales f�rtiles e irrigada por moitos cursos de auga. Tam�n se pode atopar aqu� alg�n terreo m�is accidentado, inclu�ndo grutas e pequenas gorxas.

Vista xeral da vila de Frahan e do r�o Semois

A terceira rexi�n f�sica, as Ardenas, é un pouco máis accidentada cas outras dúas. Trátase dunha meseta densamente forestada, moi rochosa e non moi adecuada para a agricultura, a cal se estende ata o nordeste da Francia. É aquí onde a maior parte da vida salvaxe da Bélxica pode ser atopada. Nas Ardenas pódese atopar o punto máis elevado da Bélxica: o Signal de Botrange, con apenas 694 metros de altura.

Os dous ríos principais da Bélxica son o Schelde (Escalda) e o Mosa. Estes dous ríos foron fundamentais para tornar prósperas cidades como Tournai, Gante, Anveres, Bruxas, Liexa e Namur.

O clima é fresco, temperado e chuvioso: as temperaturas medias de verán son de 25 °C e de 7 °C no inverno. Os extremos anuais (atinxidos raramente) son de -12 °C e 32 °C.

Economía

Artigo principal: Economía de Bélxica.

Industria do aceiro ao longo do río Mosa en Ougrée, preto de Liexa

A economía de Bélxica e a súa infraestrutura de transporte atópanse integrados co resto de Europa. A súa localización no centro dunha rexión altamente industrializada contribiuíu a que no ano 2007 Bélxica se atopase entre as 15 principais nacións comerciais. A economía do país caracterízase pola produtividade da súa man de obra, un alto produto interior bruto, e altas exportacións per cápita. As principais importación de Bélxica son produtos alimenticios, maquinaria, diamantes en bruto, petróleo e derivados, produtos químicos, roupa e accesorios, e materiais téxtiles. As súas principais exportacións son os automóbiles, produtos alimenticios, ferro e aceiro, diamantes rematados, téxtiles, plásticos, produtos derivados do petróleo, e metais non férreos. A economía belga atópase fortemente vencellada aos servizos e amosa unha dobre cara: unha dinámica economía flamenga fronte a unha economía valoa estancada. Un dos membros fundadores da Unión Europea, Bélxica apoia fortemente a apertura da economía e a extensión dos poderes das insitucións da UE para se integrar as economías dos países membros. Dende 1922, Bélxica e Luxemburgo forman un único mercado dentro dunha unión aduaneira e monetaria: a Unión Económica Belgo-Luxemburguesa.

Xa a comezos do século XVIII Bélxica converteuse no primeiro país da Europa continental no que se desenvolveu a revolución industrial. As vilas de Liexa e Charleroi axiña desenvolveron industrias relacionadas coa minería e o aceiro, as cales agromaron ata mediados do século XX no val dos ríos Sambre–Mosa, e que fixeron de Bélxica entre 1830 e 1910 unha das tres potencias industriais do mundo. Porén, na década de 1840 a industria téxtil de Flandres atópabase nunha severa crise, chegándose a padecer fames negras entre 1846 e 1850.

Trala segunda guerra mundial, as vilas flamengas de Gante e Anveres experimentaron unha rápida expansión das industrias químicas e do petróleo. As crises do petróleo de 1973 e 79 fixeron que a economía belga sufrise recesións; a crise tivo unha maior incidencia na economía da Valonia, onde a industria do aceiro fixérase menos competitiva, experimentando un serio declive. Nas décadas de 1980 e 1990, o centro económico do país continuou movéndose para o norte, atopándose na actualidade na populosa área do Diamante flamengo.

No final da década de 1980, as políticas macroeconómicas do país resultaron nunha débeda gobernamental acumulada do 120% do Produto Interior Bruto. En 2006 o orzamento foi equilibrado, atopándose a débeda pública no 90.30% do PIB. Nos anos 2005 e 2006, o crecemento real do PIB foi do 1,5% e 3,0%, respectivamente, lixeiramente por riba da media da zona euro. As taxas de desemprego eran do 8,4% en 2005 e do 8,2% en 2006 preto da media da zona.^{[Cómpre referencia]}

Entre 1832 e 2002 a moeda de Bélxica foi o franco belga. Bélxica mudou a súa moeda no 2002, ano no que adoptou o euro.

Demografía

Artigo principal: Demografía de Bélxica.

Mapa de Bélxica

A comezos do ano 2007 o 92% dos habitantes do país tiñan a nacionalidade belga, o restante 6% eran cidadáns doutros países membros da Unión Europea. As principais nacionalidades estranxeiras eran a italiana (171.918), francesa (125.061), holandesa (116.970), marroquí (80.579), espa�ola (42,765), turca (39.419), e alem� (37.621).

Urbanizaci�n

Bruxelas, a capital de Bélxica e a maior área metropolitana do país

Bélxica constitúe un dos países máis urbanizados do mundo, vivindo o 97% dos seus habitantes en cidades (2004). A densidade de poboación de Bélxica é de 342 hab. por km cadrado —unha das maiores de Europa, despois dos Países Baixos e algúns microestados coma o principado de Mónaco. A rexión máis densamente poboada do reino é a do Diamante flamengo, delimitada polas aglomeración formada polas cidades de Anveres, Lovaina, Bruxelas e Gante. No ano 2006, a rexión de Flandres tiña unha poboación de 6 078 600, sendo as súas principais cidades Anveres (457.749), Gante (230.951) e Bruxas (117.251); Valonia tiña 3,413,978, con Charleroi (201.373), Liexa (185.574) e Namur (107.178) como as súas principais vilas. Na rexión de Bruxelas-Capital vivían 1.018,804.

Linguas

Artigo principal: Linguas de Bélxica.

Linguas de Bélxica; no centro a zona bilingüe de Bruxelas.      Zona de fala alemá      Zona de fala flamenga      Zona de fala francesa

Bélxica ten tres linguas oficiais, o holandés, o francés, e o alemán. Xunto estas tres linguas fálanse outras sen status de oficialidade.

Ao non haber ningún censo ao respecto, non existe ningunha estatística oficial do emprego e distribución das tres linguas oficiais de Bélxica e mailas súas variedades. Porén, existen distintas estimacións atendendo á lingua de uso na escola ou no traballo. Estímase que o 59% da poboación belga fala o holandés (a miúdo chamado "flamengo"), a segunda lingua do país é o francés, falado polo 40% da poboación. Os falantes de holandés forman un total de 6,23 millóns, concentrados na rexión de Flandres, mentres os falantes francófonos comprenden un total de 3,32 millóns na rexión de Valonia e 870.000 (85%) da oficialmente bilingüe rexión de Bruxelas-Capital. A comunidade xeramanófona de Bélxica fórmana unhas 73.000 persoas nunha pequena zona que se atopa ao leste de Valonia; ao redor de 10.000 alemáns e 60.000 son falantes do alemán. Aproximadamente 23.000 persoas falan a lingua nos concellos fronteirizos coa comunidade xermanófona.

Tanto o flamengo coma o francés belga difiren das variedades faladas respectivamente nos Países Baixos e Francia en pequenas diferenzas respecto ao vocabulario e á semántica. A lingua valoa, noutrora a principal lingua rexional da Valonia, hoxe o seu uso atópase relegado a pequenos grupos de idade avanzada. Os diferentes dialectos nativos da Valonia non se empregan na vida pública.

Relixión

Catedral de San Miguel e Gudula en Bruxelas

Dende a independencia do país, o catolicismo, contrapesado por fortes movementos de librepensamento, tivo un importante papel na política do reino. Porén Bélxica constitúe en gran parte un país secular, tal como establece a constitución laica. Durante os reinados de Alberte I e Balduíno, a monarquía tivo sona de ser profundamente católica.

Simbolicamente e materialmente, a igrexa católica romana continúa tendo unha posición favorable. O concepto belga de 'recoñecer relixións' achegou ao islam un camiño para recibir o mesmo trato có xudaísmo e mailo protestantismo. Mentres outras relixións minoritarias, coma o hinduísmo, non teñen este status, o budismo tomou os primeiros pasos caro o recoñecemento no ano 2007. Segundo a Enquisa e estudo da relixión do 2001, o 47% da poboación identifícase como membros da igrexa católica, ocupando o islam o segundo posto co 3,5% da poboación. A consulta realizada en Flandres no ano 2006, reflectiu que esta rexión é máis relixiosa cá Valonia; o 55% considerábase como relixioso, mentres un 36% cría que Deus creara o mundo.

Segundo o máis recente Eurobarómetro (2005), o 43% dos cidadáns belgas responderon que "crían na existencia dun deus", namentres o 29% respondeu que "crían na existencia dalgún tipo de forza ou espírito" e o 27% que "non crían en ningún tipo de espírito, deus ou forza".

Estímase que o 3-4% dos belgas son musulmáns (98% sunnita) (entre 350.000 e 400.000 persoas). A meirande parte dos musulmáns viven nas maiores cidades, como Anveres, Bruxelas e Charleroi. O maior grupo de inmigrantes no país fórmano os marroquinos, con 264.974 persoas. Os turcos forman o terceiro maior grupo, e o segundo maior grupo de relixión musulmá, chegando aos 159.336. Existen tamén pequenas minorías hindús e sikh.

Cultura

Artigo principal: Cultura de Bélxica.

Bélxica ten unha cultura moi rica, con museos, legados históricos e arte. Unha vez por ano ten un concurso de música chamado "Koningin Elisabeth Wedstrijd". Todo o ano escóllese un tipo de instrumento clásico.

Durante o verán, ten moitos festivais. Os máis coñecidos son: Werchter, Sfinks, Dour e Pukkelpop. Principalmente os mozos van pular nas músicas das bandas famosas nacionais e internacionais, existen festivais para adultos, alternativos, con música do mundo enteiro, e outros.

E un diferencial é a cervexa belga, da que existen máis de 450 tipos. As cervexas 'trapist' están elaboradas por mosteiros e, cunha excepción holandesa, só existen na Bélxica. Fronte á lei alemá de empregar só malte, auga, lúpulo e lévedo, a tradición cervexeira belga comprende o uso dunha enorme variedade de ingredientes (especias, herbas, azucres, froitas como a cereixa...).

Festivos

Data	Nome en galego	Nome local	Observacións
06/12	Día dos Fillos	Sinterklaas

Véxase tamén

Outros artigos

• Lista de países
• Lista de monarcas belgas

Ligazóns externas

• Portal do Servizo Público Federal (en francés, neerlandés, alemán e inglés).
• Mapa de Bruxelas Arquivado 05 de marzo de 2005 en Wayback Machine.