Max von Bahrfeldt

Max von Bahrfeldt

Biograf�a
Nacemento	6 de febreiro de 1856 Gerswalde, Alema�a
Morte	11 de abril de 1936 (80 anos) Halle (Saale), Alema�a
Comandante
Actividade
Ocupaci�n	numism�tico, militar, arque�logo, profesor universitario
Partido pol�tico	Partido Popular Nacional Alem�o (pt)
Carreira militar
Rama militar	Ex�rcito Imperial Alem�n
Rango militar	General of the Infantry (en)
Conflito	Primeira guerra mundial Batalla de Charleroi
Premios
Order of the Red Eagle 2nd Class (en)
Descrito pola fonte	Ob�lky knih,

Max Ferdinand Bahrfeldt (a partir de 1913 von Bahrfeldt), nado en Gerswalde o 6 de febreiro de 1856 e finado na cidade saxoa de Halle o 11 de abril de 1936, foi un xeneral, numism�tico e historiador local alem�n.

Bahrfeldt � co�ecido como un dos maiores estudosos da moeda romana da �poca republicana. O seu irm�n m�is vello, Emil Bahrfeldt (1854-1929), tam�n foi un reputado numism�tico.

No �mbito militar, en paralelo �s s�as vitorias, atrib�enselle as atrocidades cometidas en Charleroi durante a invasi�n alem� de B�lxica en 1914 durante a primeira guerra mundial.

Traxectoria

Bahrfeldt naceu en 1856 no barrio de Willmine, do municipio de Gerswalde, en Brandeburgo.

Carreira militar

Desde 1869, Bahrfeldt asistiu �s escolas de cadetes de Wahlstatt (a actual Legnickie Pole, en Polonia) e de Berl�n, ata 1873, cando se converteu en tenente do 75� rexemento de Infantar�a, de Bremen. Posteriormente emprendeu a carreira de oficial no ex�rcito prusiano e estudou na Academia de Guerra de Berl�n entre 1882 e 1885. En 1904 foi ascendido a coronel, en 1908 a xeneral de divisi�n e en 1911 a tenente xeneral. Finalmente, retirouse do ex�rcito en 1916.

Primeira guerra mundial

Como xeneral de Infantar�a, dirixiu varias divisi�ns coas que participou en diferentes batallas na fronte occidental durante a primeira guerra mundial.

Unha destas divisi�ns comandadas por Bahrfeldt foi a 37� de Infantar�a, coa que participou na captura da cidade de Charleroi o 22 de agosto de 1914, no marco da invasi�n alem� de B�lxica. Acusado posteriormente polos aliados de cometer crimes de guerra durante a ocupaci�n, foi condenado a morte en ausencia nun consello de guerra celebrado por un tribunal belga en 1925.

Na s�a condici�n de tenente xeneral, Bahrfeldt accedeu � nobreza hereditaria prusiana o 16 de xu�o de 1913, no marco do XXV aniversario do reinado de Guillerme II, o que leva consigo o uso do apelido "von Bahrfeldt".

Polos seus servizos militares recibiu a Estrela de segunda clase da Orde da Aguia Vermella, as� como a Estrela de segunda clase da Orde da Coroa prusiana.

Actividade pol�tica

Bahrfeldt foi membro do Partido Alem�n da Patria (Deutsche Vaterlandspartei) desde a s�a fundaci�n en 1917. Durante a Rep�blica de Weimar estivo afiliado ao Partido Popular Nacional Alem�n (Deutschnationale Volkspartei) e � organizaci�n paramilitar Stahlhelm ("Casco de Aceiro"). Logo da disoluci�n desta organizaci�n durante o Terceiro Reich, Bahrfeldt pasou � reserva da SA-Sturmabteilungen, o brazo paramilitar de partido nazi alem�n.

Carreira acad�mica

Bahrfeldt amosou xa desde a s�a xuventude interese pola numism�tica, non s� como coleccionista sen�n que tam�n se dedicou ao seu estudo, xunto co seu irm�n Emil, e focalizou o seu interese nas cu�axes da Rep�blica Romana e da Baixa Saxonia, en tanto que Emil se centraba na moeda medieval de Brandeburgo.

Iniciou as s�as investigaci�ns numism�ticas en 1873, cando comandaba o 75� rexemento de infantar�a, e publicou o seu primeiro traballo sobre este tema en 1874, en Stade. Un ano despois accedeu ao posto de coeditor da revista Numismatisch-Sphragistischer Anzeiger, publicada en Hannover, na que publicou numerosos artigos.

Entre 1876 e 1882, en tanto que prestaba os seus servizos como auxiliar do rexemento de gornici�n en Stade, colaborou tam�n como secretario da sociedade hist�rica local e exerceu como conservador da s�a colecci�n numism�tica. Ademais, tam�n efectuou escavaci�ns no sitio arqueol�xico do vaso campaniforme de Perleberg.

Como estudoso e como coleccionista, viaxou a diversas cidades europeas, entre elas Par�s, Madrid, Viena, Budapest, Moscova, San Petersburgo, Copenhague e Londres, e al� visitou as colecci�ns e os gabinetes numism�ticos m�is importantes, sobre todo as partes dedicadas � moeda da Antiga Roma.

A partir de 1880, Bahrfeldt foi editor da revista Numismatisches Literaturblatt, publicada en Stade.

Estudos de numism�tica romana

Estatero de Coson (s�culo I a. C.), sobre o que Max von Bahrfeldt fixo as s�as achegas m�is importantes � numism�tica antiga.

Polos seus estudos, Bahrfeldt est� considerado como un dos maiores co�ecedores das emisi�ns monetarias da Rep�blica Romana. En 1911 contribu�u a achegar luz a cerca das cu�axes xeto-dacianas coa s�a interpretaci�n do estatero de ouro de Coson, defendendo a s�a x�nese local e exclu�ndo calquera relaci�n coa fuxida de Roma de Marco Xunio Bruto, o que supu�a rexeitar a conxectura de Joseph Hilarius Eckhel, que argumentara a s�a orixe externa. Neste sentido, Bahrfeldt obtivo a adhesi�n � s�a postura do presitixioso numism�tico Theodor Mommsen.

Max von Bahrfeldt casou en Gotha, o 14 de outubro de 1878, con Elisabeth Mary Charlotte Samwer (1859-1954), filla do xurista e tam�n numism�tico Karl Friedrich Samwer (1819-1882). Tomando como base os papeis deixados polo seu sogro tras a súa morte, Bahrfeldt compuxo a máis salientable das súas monografías, publicada en Viena en 1883, acerca da historia das emisións monetarias da Antiga Roma a partir do ano 200 a. C.

Recoñecementos

En 1911 Bahrfeldt foi nomeado doutor honoris causa pola Facultade de Filosofía da Universidade de Giessen. Pola súa banda, en 1921 a Universidade de Halle-Wittenberg nomeouno profesor honorario de Numismática, onde traballou ata o seu falecemento en 1936.

Premios

• (1912): Medalla da Royal Numismatic Society, de Londres.

Publicacións

Esta é unha escolma dalgúns dos artigos e dos traballos monográficos publicados por Bahrfeldt ao longo da súa carreira académica:

Monografías

• (1883). Geschichte des älteren römischen Münzwesens bis circa 200 vor Christi (554 der Stadt) (con K. F. L. Samwer). Commissionsverlag von W. H. Kül in Berlin, Viena.
• (1897-1919). Nachträge und Berichtigungen zur Münzkunde der römischen Republik : im Anschluss an Babelon's Verzeichniss der Consular-Münzen. Tomo I (1897). Tomo II (1900). Tomo III (1919). Bahrfeldt, Viena.
• (1899). Le monete romano-campane (con S. Ricci). Cogliati, Milán.
• (1914). Die Münzsammlung des Roemer-Museums zu Hildesheim. Lax, Hildesheim.
• (1922). Sammlung römischer Münzen der Republik u. des West-Kaiserreichs. Riechmann, Halle.
• (1923). Die römische Goldmünzenprägung während der Republik und unter Augustus. Riechmann, Halle.
• (1927-1930). Niedersächsisches Münzarchiv; Verhandlungen auf den Kreis- und Münzprobationstagen des Niedersächsischen Kreises, 1551-1625 (catro volumes. Riechmann, Halle.

Artigos

• (1881). "Die Kupfermünzen Der Römischen Metelli". En Numismatische Zeitschrift, 13. Páxinas 149-177.
• (1884). "Die gefütterten Münzen aus der Zeit der römischen Republik ". En Numismatische Zeitschrift, 25. Páxinas 309-366.
• (1911). "Über die Goldmünzen des Dakerkönigs Koson". En Berliner Münzblätter. Vol. 32/34. Páxinas. 251-255, 323-326, 360-369.
• (1925). "Die Römisch-Sizilischen Münzen aus der Zeit der Republik : eine Nachlese". En Schweizerische Numismatische Rundschau, 24. Páxinas 218-234.

Véxase tamén

Bibliografía

• Cahn, H. A. (1934). "Totenschau: Max von Bahrfeldt". En Schweizerische numismatische Rundschau. 26-4. Páxinas 435-438.
• Jesse, W. (1953). "Bahrfeldt, Numismatiker. 2) Max Ferdinand V.". En Neue Deutsche Biographie. Vol. 1. Duncker & Humblot, Berlín. Páxina 543.