Saltar ao contido

Idade Antiga

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Historia (occidente)
Protohistoria
Idade Antiga Antig�idade cl�sica
Antig�idade tard�a
Idade Media Alta Idade Media
Baixa Idade Media
Plena Idade Media
Crise da Idade Media
s�culo XV
Idade Moderna
s�culo XVI
s�culo XVII
s�culo XVIII
Idade Contempor�nea s�culo XIX
s�culo XX
s�culo XXI
Pedra de Rosetta, singular�simo obxecto descuberto en 1799 e cuxo estudo permitiu o comezo do desciframento dos xerogl�ficos exipcios, o que abriu o cami�o a unha historia antiga desde novos supostos metodol�xicos.

A Idade Antiga � a �poca hist�rica que coincide co xurdimento e desenvolvemento das primeiras civilizaci�ns ou civilizaci�ns antigas.

O concepto m�is tradicional de historia antiga presta atenci�n ao descubrimento da escrita, que convencionalmente a historiograf�a considerou o fito que permite marcar o final da Prehistoria e o comezo da Historia, dada a primac�a que outorgan �s fontes escritas fronte � cultura material, que estuda co seu propio m�todo a arqueolox�a. Outras orientaci�ns procuran atender ao sistema social ou o nivel t�cnico. Recentemente, os estudos de xen�tica de poboaci�ns baseados en distintas t�cnicas de an�lises comparativos de ADN e os estudos de antropolox�a ling��stica est�n chegando a reconstru�r dun xeito cada vez m�is preciso as migraci�ns antigas e a s�a herdanza nas poboaci�ns actuais.[1]

Sexa cal for o criterio empregado, coincide que en tempo e lugar uns e outros procesos cristalizaron no comezo da vida urbana (cidades moi superiores en tama�o e diferentes en funci�n �s aldeas neol�ticas), a aparici�n do poder pol�tico (palacios, reis), das relixi�ns organizadas (templos, sacerdotes), unha complexa estratificaci�n social, esforzos colectivos de grande envergadura que esixen prestaci�ns de traballo obrigatorio e impostos, e o comercio de longa distancia (todo o que se veu en chamar Revoluci�n urbana);[2] nivel de desenvolvemento social que por primeira vez se acadou na Sumeria do IV milenio a. C., espazo propicio para a constituci�n das primeiras cidades-estado competitivas a partir do substrato neol�tico que levaba xa catro milenios desenvolv�ndose no crecente f�rtil.[3] A partir delas, e de sucesivos contactos (tanto pac�ficos como invasi�ns) de pobos veci�os (culturas sedentario-agr�colas ou n�made-gandeiras que se nomean tradicionalmente con termos de validez cuestionada, m�is propios de familias ling��sticas que de razas humanas: semitas, camitas, indoeuropeos etc.), f�ronse conformando os primeiros estados de grande extensi�n territorial, ata acadar o tama�o de imperios multinacionais.

Procesos semellantes tiveron lugar en diversos momentos segundo a �rea xeogr�fica (sucesivamente Mesopotamia, o val do Nilo, o subcontinente indio, a China, a conca do Mediterr�neo, a Am�rica precolombiana e o resto de Europa, Asia e �frica); nalgunhas zonas especialmente illadas, alg�ns pobos cazadores-recolectores actuais a�nda non abandonar�an a prehistoria mentres que outros entraron violentamente na idade moderna ou contempor�nea da man das colonizaci�ns do s�culo XVI ao XIX.

Os pobos cronoloxicamente contempor�neos da Historia escrita do Mediterr�neo oriental poden ser obxecto da Protohistoria, pois as fontes escritas por romanos, gregos, fenicios, hebreos ou exipcios, ademais das fontes arqueol�xicas, permiten facelo.

A Antig�idade cl�sica local�zase no momento de plenitude da civilizaci�n grecorromana (s�culo V a.C ao s�culo II d. C.) ou en sentido amplo, en toda a s�a duraci�n (s�culo VIII a.C ao s�culo V d. C.). Caracterizouse pola definici�n de innovadores conceptos socio-pol�ticos: os de cidadan�a e de liberdade persoal, non para todos, sen�n para unha minor�a sostida polo traballo escravo; a diferenza dos imperios fluviais do Antigo Exipto, Babilonia, India ou China, para os que se definiu a imprecisa categor�a de modo de produci�n asi�tico, caracterizadas pola existencia dun poder omn�modo na c�spide do imperio e o pago de tributos polas comunidades campesi�as suxeitas a el, pero de condici�n social libre (pois a�nda que exista a escravitude, non representa a forza de traballo principal).[4]

O final da Idade Antiga na civilizaci�n occidental coincide coa ca�da do Imperio romano de Occidente (no ano 476; o Imperio romano de Oriente sobreviviu toda a Idade Media ata 1453 como Imperio bizantino), a�nda que tal descontinuidade non se observa noutras civilizaci�ns. Xa que logo, as divisi�ns posteriores (Idade Media e Idade Moderna) poden considerarse v�lidos s� para aquela; mentres que a maior parte de Asia e �frica, e con moita m�is claridade Am�rica, son obxecto na s�a historia dunha periodizaci�n propia.

Alg�ns autores culturalistas fan chegar a Antig�idade tard�a europea ata os s�culos VI e VII, mentres que a escola "mutacionista" francesa est�ndea ata alg�n momento entre os s�culos IX e XI. Distintas interpretaci�ns da historia focal�zanse en cuesti�ns econ�micas (transici�n do modo de produci�n escravista para o modo de produci�n feudal, desde a crise do s�culo III); pol�ticas (desaparici�n do imperio e instalaci�n dos reinos xerm�nicos desde o s�culo V); ou ideol�xicas, relixiosas (substituci�n do paganismo polite�sta polos monote�smos teoc�ntricos: o cristianismo -s�culo IV- e posteriormente o islam -s�culo VII-), filos�ficas (filosof�a antiga pola medieval) e art�sticas (evoluci�n desde a arte antiga -cl�sica- cara a arte medieval -paleocristi� e prerrom�nica-).[5]

As civilizaci�ns da Antig�idade son agrupadas xeograficamente pola historiograf�a e a arqueolox�a en zonas en que distintos pobos e culturas estiveron especialmente vinculados entre si; a�nda que as �reas de influencia de cada unha delas chegaron en moitas ocasi�ns a mesturarse e ir moito m�is lonxe, formando imperios de dimensi�ns multicontinentais (o Imperio persa, o de Alexandre Magno e o Imperio romano), talasocracias ('goberno dos mares') ou rutas comerciais e de intercambio de produtos e ideas a longa distancia; a�nda que sempre limitadas polo relativo illamento entre elas (obst�culos dos desertos e oc�anos), que chega a ser radical nalg�ns casos (entre o Vello Mundo e o Novo Mundo). A navegaci�n antiga, especialmente a natureza e extensi�n das expedici�ns que necesariamente tiveron que realizar as culturas primitivas de Polinesia (polo menos ata a Illa de Pascua), � un asunto a�nda pol�mico. Nalgunhas ocasi�ns recorreuse � arqueolox�a experimental para probar a posibilidade de contactos con Am�rica desde o Pac�fico. Outros conceptos de aplicaci�n discutida son a prioridade do difusionismo ou do desenvolvemento end�xeno para determinados fen�menos culturais (agricultura, metalurxia, escritura, alfabeto, moeda etc.) e a aplicaci�n do evolucionismo en contextos arqueol�xicos e antropol�xicos.

Pobos, culturas e civilizaci�ns na Idade Antiga

[editar | editar a fonte]
Tableta de arxila sumeria con escritura cuneiforme de finais do III milenio a. C. A innovaci�n da escritura � de tal magnitude para o desenvolvemento da civilizaci�n que se identifica coa historia mesma.

Pr�ximo Oriente antigo

[editar | editar a fonte]

O Antigo Oriente Pr�ximo ou Antigo Oriente � o termo utilizado para denominar as zonas de Asia occidental e nordeste de �frica onde xurdiron as civilizaci�ns anteriores � civilizaci�n cl�sica grecorromana, e que actualmente se denomina Oriente Pr�ximo ou Oriente Medio. Para a mesma rexi�n, Vere Gordon Childe acu�ou a denominaci�n Crecente F�rtil, ao definila como a zona onde xurdiu primeiro a Revoluci�n neol�tica (VIII milenio a. C.) e posteriormente a Revoluci�n urbana (IV milenio a. C.). Son os actuais pa�ses de Iraq, parte de Ir�n, parte de Turqu�a, Siria, L�bano, Israel, os Territorios palestinos, Xordania, Arabia e Exipto. Cronoloxicamente, ent�ndese como un per�odo que vai desde o inicio das civilizaci�ns hist�ricas en torno ao IV milenio a. C. (nesta zona a aparici�n da escrita, as cidades e os templos � simult�nea � Idade de Bronce) ata a expansi�n do Imperio aquem�nida no s�culo VI a. C.

Mesopotamia antiga

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Historia de Mesopotamia.

A desembocadura dos r�os Tigris e �ufrates (os dous r�os -p�tamos- no medio -meso- dos cales desenvolveuse este espazo de civilizaci�n) na Baixa Mesopotamia deu orixe � acumulaci�n de dep�sitos aluviais na zona de marismas, que vai ga�ando paulatinamente terreo ao mar fronte � costa en retroceso do Golfo P�rsico (actualmente a m�is de cen quil�metros do lugar que ocupaba no IV milenio a. C., e cos dous r�os conflu�ntes -Shatt al-Arab-). A zona foi propicia (coa condici�n de manter unha gran capacidade de organizaci�n social para o traballo colectivo na construci�n de obras hidr�ulicas como canalizaci�ns), regad�o e drenaxes, para o desenvolvemento das cidades-estado sumerias (Ur, Uruk, Eridu, Lagash). Estas, en competencia entre si e cos pobos n�mades de estepas e desertos circundantes (os do sur e oeste englobados pola historiograf�a no amplo concepto �tnico de semitas e os do leste na zona irania onde se foi formando a civilizaci�n elamita), as� como cos n�cleos que se foron formando m�is ao norte (Babilonia) e m�is ao norte a�nda na Alta Mesopotamia (N�nive); foron desenvolvendo as caracter�sticas constitutivas da civilizaci�n (sociedade complexa) e o estado (superestrutura pol�tico-ideol�xica): templo, clase sacerdotal e relixi�n organizada, fronteira, guerra territorial, ex�rcito, propaganda, impostos, burocracia, monarqu�a, construci�ns como murallas e cigurats; e o trazo que marca o inicio da historia: o rexistro da memoria na escritura.

A din�mica do crecemento territorial levou � formaci�n de imperios, que na s�a pretensi�n de monopolizar o poder, describ�anse a si mesmos como un continuo espacial "entre o mar pequeno e o mar grande" (o Golfo P�rsico e o Mediterr�neo), en enumeraci�ns m�is ou menos fiables de pobos anexionados, destru�dos, dispersados, rexeitados, sometidos, tributarios, ou simplemente socios comerciais, aliados ou contactos diplom�ticos.

Persia antiga

[editar | editar a fonte]
Escultura dun animal fantástico. Persépole.
Artigo principal: Historia de Irán.

Cordilleiras, mesetas, estepas e desertos caracterizan un difícil medio físico entre o Éufrates ao leste, o Golfo Pérsico ao sur, o Indo ao leste e os Montes Elburz, o Mar Negro e o río Oxus ao norte. No entanto, tamén son a vía terrestre que conecta o Próximo Oriente coa Asia Central e a Asia Meridional (máis dificilmente, sendo máis usada a conexión marítima); e a través desas zonas, en última instancia, co Extremo Oriente. A extensa rexión persa ou irania cumpriría un papel clave na teoría indoeuropea, de debatida validez, que supuña a existencia dun grupo ancestral de pobos das estepas portadores de trazos comúns (lingüísticos, étnicos, culturais e ata de estrutura de pensamento), esencialmente gandeiros (outorgaban un gran valor a vacas, cabalos e cans), de estrutura social patriarcal, xerarquizada e triádica (visible mesmo no seu panteón de deuses[6]), que protagonizaron unha xigantesca expansión que incluiría a conquista da India polos arios; a de Europa polos predecesores de gregos, latinos, celtas, xermanos e eslavos; e a de Mesopotamia, Anatolia, Levante e Exipto por medos e persas.

Anatolia e Armenia antigas

[editar | editar a fonte]
Creseida de prata. Moeda emitida polo rei Creso de Lida (século VI a. C.)

A península de Anatolia, vía terrestre entre Asia e Europa, da que a separa o estreito do Bósforo e as numerosas illas do Exeo, coas que sempre mantivo un continuo intercambio cultural (do que son mostra os aqueos e troianos do mito homérico), estivo no corazón das innovacións da revolución neolítica e a revolución urbana, desenvolvendo estados poderosos que entraron en relación e competencia cos mesopotámicos e ata cos exipcios. No norte, a costa do Mar Negro (o Ponto para gregos e romanos), acollía mitos como o do vélaro de ouro que se achaba na Cólquida. A cordilleira do Cáucaso pona en contacto coas afastadas chairas eurasiáticas.

Artigo principal: Linguas anatólicas.
Artigo principal: Historia de Armenia.
Artigo principal: Historia de Anatolia.

Levante mediterráneo antigo

[editar | editar a fonte]
�nforas fenicias achadas no Porto de Mazarr�n (sueste de Espa�a).

A zona costeira m�is oriental do Mediterr�neo, pola s�a localizaci�n entre �frica e Asia e as s�as favorables condici�ns f�sicas, actuou como un "corredor" entre o mar e o deserto, moi compartimentado, a�nda que con vales fluviais de direcci�n norte-sur (os do Xord�n e o Orontes), que posibilitou as comunicaci�ns terrestres entre �frica, Asia e Europa. Ese papel cumpriuse desde o Paleol�tico e o Neol�tico (Xeric�), e acentuouse coas primeiras civilizaci�ns. Os grandes imperios de Exipto, Mesopotamia e Anatolia tiveron nesta zona a s�a zona de contacto xeoestrat�xico. O contexto cr�tico de finais do II milenio a. C. permitiu que se desenvolvesen potentes civilizaci�ns locais de forte personalidade e influencia no desenvolvemento hist�rico posterior (trazos como o alfabeto ou o monote�smo), cunha proxecci�n moi superior � s�a extensi�n xeogr�fica ou poboaci�n.

Artigo principal: Levante mediterr�neo.
Artigo principal: Fenicios.
Artigo principal: Arqueolox�a b�blica.
Artigo principal: Terra Santa.

Siria, Xordania e Arabia antigas

[editar | editar a fonte]
Vista de O Tesouro desde o desfiladeiro. Petra.

Entre o Tigris e o Monte L�bano comeza unha vasta zona des�rtica que se estende cara ao sur ata a pen�nsula Ar�biga. Sup�n un obst�culo insuperable para o desenvolvemento da agricultura m�is al� de pequenas zonas de oasis moi dispersos, excepto na zona do Iemen (Arabia Felix -Arabia Feliz-). As actividades econ�micas que se desenvolveron e permitiron a formaci�n dunha peculiar civilizaci�n foron, xa que logo, a gander�a n�made e as lucrativas rutas caravaneiras do comercio a longa distancia que conectaban todas as partes do mundo antigo a trav�s dos portos do Mar Vermello, o golfo de Ad�n e o Golfo P�rsico (abertos ao oc�ano �ndico -navegaci�n ata a India e Indonesia-, ao leste de �frica -onde a relaci�n con Eritrea e Etiop�a foi moi estreita- e � costa oriental de Exipto -Berenice-), e cidades do interior como Damasco, Petra ou Palmira (que conectaban co Levante mediterr�neo).

Val do Nilo antigo

[editar | editar a fonte]
Mapa do Antigo Exipto

Exipto � un don do Nilo (Her�doto), pois poucas civilizaci�ns tiveron unha relaci�n tan determinante cun r�o. A s�a crecida anual permite a fertilidade e a alt�sima densidade de poboaci�n dunha estreita franxa que percorre o despoboado deserto norteafricano (desertizado no per�odo posglacial) desde as cataratas do sur ata o delta do norte. A dualidade entre o Alto Exipto e o Baixo Exipto forxou, sobre unha sociedade campesi�a extraordinariamente estable e vinculada polo traballo colectivo nas obras hidr�ulicas, unhas instituci�ns e unha cultura caracterizadas pola sacralizaci�n da figura do fara�n, a fortaleza dos templos, unha eficaz burocracia e unha complexa relixi�n do m�is al�. Dentro dunha gran continuidade ao longo de milenios (que �s veces se interpretou como homoxeneidade ou ata estereotipaci�n, con escas�simas excepci�ns -o per�odo de Amarna-), mant�vose unha repetida dial�ctica entre a unidade e a disgregaci�n no devir c�clico das fases da historia exipcia, con per�odos de esplendor e de crise.

Mediterr�neo e Europa antigos

[editar | editar a fonte]

Grecia antiga

[editar | editar a fonte]
O Parten�n, Atenas, s�culo V a.C � o edificio m�is representativo da cultura helena, a s�a construci�n foi ordenada polo pol�tico grego Pericles, custou aproximadamente trinta mill�ns de dracmas, o equivalente a unha cifra astron�mica de di�eiro, a�nda para os est�ndares modernos. Consiste nunha obra mestra da arte e arquitectura, como tam�n da enxe�er�a: a s�a estrutura resistente; os recursos da perspectiva e a s�a decoraci�n, utilizados (as) na s�a est�tica, fano merecedor de tal t�tulo.
Artigo principal: Antiga Grecia.

H�lade � o concepto xeogr�fico e cultural que abarcaba na Antig�idade cl�sica o territorio habitado polos gregos ou helenos, m�is amplo que a actual Grecia, e que comprender�a o territorio continental europeo que vai desde o Peloponeso o sur ata unha difusa separaci�n con Macedonia, Tracia e Epiro ao norte; ademais das illas do mar Exeo e do mar X�nico e a costa occidental da actual Turqu�a (Xonia) ata o Helesponto. Tam�n se asimilaban ao concepto de H�lade as colonias gregas establecidas por todo o Mediterr�neo; e tam�n pod�an entenderse pr�ximos a el os extensos territorios das monarqu�as helen�sticas de Exipto e o Pr�ximo Oriente, que en maior ou menor medida foran helenizados.

V�xase tam�n: Log�grafo, Her�doto e Tuc�dides.

Illas do Mediterr�neo antigo

[editar | editar a fonte]

Moitos mitos gregos situ�banse en costas ou illas situadas nun indefinido �extremo Occidente� (Vulcano -Hefesto-, Traballos de H�rcules -Heracles, Columnas de H�rcules, Gerion, Atlas-, Atl�ntida, Xard�n das Hesp�rides, Odisea -Ciclopes, Lestrigones, Sereas, Escila e Caribdis, Ogigia, Lot�fagos-); outros situ�banse en direcci�n menos clara, ou m�is ben no Mediterr�neo oriental (cara ao Mar Negro -a C�lquida das viaxes de Xas�n, os Argonautas e o V�laro de ouro-, o sur do Exeo -a Creta de Minos, D�dalo, �caro, e o Minotauro vencido polo ateniense Teseo; ou do rapto de Europa- ou o Chipre do nacemento de Afrodita).

Chipre antigo
Illas do Mediterr�neo Occidental antigo
Templo �limo de Segesta, en Sicilia.

�frica Noroccidental antiga

[editar | editar a fonte]

Europa Occidental antiga

[editar | editar a fonte]
Vallum Hadriani (Muro de Adriano), en Britania.

V�xase tam�n: Britania, Galia, Xermania, Hispania romana, Provincia romana e Linguas paleohisp�nicas

Italia e Roma antigas

[editar | editar a fonte]
Molde de cad�ver humano e obxectos diversos de Pompeia.
Artigo principal: Pobos antigos de Italia.
Artigo principal: Roma antiga.

O Imperio romano tivo un impacto moi superior � s�a propia extensi�n espacial (case 6 mill�ns de quil�metros cadrados, xa de seu unha das maiores entre os imperios de todos os tempos)[7]. e � s�a duraci�n temporal (do 27 a. C. ao 476 d. C. en Occidente e ata o 1453 en Oriente); por ser a instituci�n pol�tica e a formaci�n econ�mico social decisiva para a conformaci�n da civilizaci�n occidental, que en boa medida pode considerarse unha pervivencia s�a. A trav�s dela perviviron os seus conceptos xur�dicos e institucionais (dereito romano, municipio romano, provincia romana, senado romano...), art�sticos e culturais (arte e cultura cl�sica, urbanismo romano, v�a romana, teatro romano, termas, acuedutos...) e o propio idioma (o lat�n). A romanizaci�n foi un proceso que tivo moito de sincr�tico, posto que incorporaba trazos culturais dos pobos conquistados. Moi especialmente identificouse coa civilizaci�n grega, � que Roma reco�ec�a como superior � s�a propia, excepto en cuesti�ns pol�ticas e militares (Ex Oriente Lux, Ex Occidente Dux).[8] No seu per�odo final, a achega xudeucristiana foi decisiva.

Balc�ns e Europa Oriental antigos

[editar | editar a fonte]
Base do Obelisco de Teodosio en Constantinopla, a Nova Roma creada na antiga colonia grega de Bizancio, nunha localizaci�n de excepcional valor estrat�xico. Aparece o seu corte imperial presidida por un crism�n. Tras a crise do s�culo III que inicia unha secular transici�n do escravismo ao feudalismo, o Baixo Imperio romano desenvolveu a nova estrutura pol�tica do Dominado coas reformas de Diocleciano, se cristianizou a partir do edicto de Mil�n de Constantino (313) e dividiuse entre un Occidente ruralizado e sometido �s invasi�ns xerm�nicas do s�culo V e un Oriente que resistiu e prolongouse durante toda a Idade Media convertido en Imperio bizantino.

Eurasia Setentrional antiga

[editar | editar a fonte]

Asia Central e Meridional antigas

[editar | editar a fonte]
Representación moderna dunha pasaxe do Mahabharata (Guerra de Kurukshetra), xunto ao texto en sánscrito.

As estepas da Asia Central tiveron historicamente unha estreita relación (dialéctica de pobos nómades e sedentarios) coa chaira do Indostán, e esta co a Península do Decán. A conexión por terra co Oriente Medio a través dos desertos de Irán foi, en cambio, máis comprometida, mentres que a navegación polo mar Arábigo permitiu rutas máis fluídas. No entanto, todas elas foron experimentadas, ás veces no transcurso da mesma expedición, como foi o caso da de Alexandre o Grande (326 a. C).

Buda de estilo Gandhara (século I).

Extremo Oriente antigo

[editar | editar a fonte]
Inscrici�n antiga en caracteres chineses sobre cuncha de tartaruga.

O illamento xeogr�fico desta zona est� marcado polas m�is altas cordilleiras do mundo: o Himalaia, o Altai, o Hindu Kush, o Tian Shan, o Pamir e o Caracorum; e alg�ns dos m�is extensos e secos desertos: o Taklamakan e o Gobi. Ata as comunicaci�ns mar�timas entre a India e a China son dificultosas (exposici�n aos monz�ns, prolongada navegaci�n pola interposici�n da pen�nsula de Indochina e a pen�nsula de Malaca que obriga a cruzar por zonas como o estreito de Sunda ou o estreito de Malaca). A�nda as�, existiron contactos, como testemu�a a continuidade de rutas comerciais e a difusi�n de tecnolox�as, alfabetos e relixi�ns (o hindu�smo ao Sueste asi�tico e o budismo no T�bet, na China e no Xap�n). No entanto, a dificultade dese contacto percib�ase como resultado dunha viaxe de dimensi�ns m�ticas (Viaxe o Oeste).

Figura de finais do per�odo Jomon (Xap�n, do X milenio a. C. ao s�culo III a. C.).

�frica subsahariana antiga

[editar | editar a fonte]
Xinete de terracota. Cultura Nok (actual Nixeria).

O deserto do S�hara e as dificultades do curso superior do Nilo supuxeron d�as formidables barreiras xeogr�ficas que provocaron unha descontinuidade cultural moi importante entre o norte de �frica e a �frica subsahariana. No entanto, foron o suficientemente permeables como para permitir o contacto mediante rutas caravaneiras coa zona do r�o N�xer e o golfo de Guinea, e o contacto a trav�s do Mar Vermello con Eritrea e Etiop�a, zonas fortemente vinculadas � pen�nsula Ar�biga. O caso especial de Madagascar � consecuencia da procedencia da poboaci�n malgaxe, relacionada a trav�s do oc�ano �ndico con outras poboaci�ns malaio-polinesias.

Am�rica antiga

[editar | editar a fonte]

Norteam�rica e Mesoam�rica antigas

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Historia de Am�rica do Norte.
Artigo principal: Cronolox�as de Mesoam�rica.

Caribe antigo

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Historia do Caribe.

Suram�rica antiga

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Historia de Am�rica do Sur.

Ocean�a antiga

[editar | editar a fonte]

Mapas e cronolox�a da Idade Antiga

[editar | editar a fonte]
O Vello Mundo cara o s�culo VI a. C.
Extensi�n das distintas civilizaci�ns cara no ano 300.

Formaci�ns hist�ricas en torno ao espazo mediterr�neo

[editar | editar a fonte]
S�culo ou Milenio Grecia Pen�nsula It�lica Pen�nsula Ib�rica Noroeste de �frica Exipto Levante e Asia Menor Mesopotamia Ir�n e Asia Central
V milenio a. C. Neol�tico (prehist�rico)

Cer�mica cardial

Per�odo predin�stico de Exipto Per�odo do Obeid
IV milenio a. C. Neol�tico

(prehist�rico)

Cultura dos sepulcros de fosa

Per�odo protodin�stico de Exipto Per�odo de Uruk

Per�odo Yemdet Nasr

Per�odo de Uruk

Per�odo Yemdet Nasr

Civilizaci�n proto-elamita
III milenio a. C. Civilizaci�n cicl�dica

Civilizaci�n minoica

Cultura do vaso campaniforme

(prehist�rica)

Calcol�tico (prehist�rico)

Cultura do vaso campaniforme

Megalitismo

Los Millares

Per�odo arcaico de Exipto

Imperio Antigo

Primeiro Per�odo Intermedio

Imperio acadio Per�odo Din�stico Arcaico

Cidades sumerias

Imperio acadio

Renacemento sumerio

Civilizaci�n proto-elamita

Imperio acadio

Renacemento sumerio

II milenio a. C. Grecia Pen�nsula It�lica Pen�nsula Ib�rica Noroeste de �frica Exipto Levante e Anatolia Mesopotamia Ir�n e Asia Central
s�culo XX a. C. Civilizaci�n minoica Idade de Bronce (prehist�rica) Imperio Medio Hititas Imperio asirio Elam
S�culo XIX a. C. Civilizaci�n minoica El Argar

(prehist�rica, Sueste)

Imperio Medio Imperio asirio Imperio asirio Elam
S�culo XVIII a. C. Civilizaci�n minoica Cultura dos Motillas

(prehist�rica, Meseta Sur)

Imperio Medio

Segundo Per�odo Intermedio

Hititas

Hurritas

Alepo

Imperio babil�nico Elam
S�culo XVII a. C. Civilizaci�n minoica Cogotas I

(prehist�rica, Meseta Norte)

Segundo Per�odo Intermedio

Hicsos

Hititas

Hurritas

Alepo

Imperio babil�nico Elam
S�culo XVI a. C. Civilizaci�n minoica Vila Nova (prehist�rica, Desembocadura do Teixo) Segundo Per�odo Intermedio

Imperio Novo

Hititas

Mitanni

Mitanni

Kassitas

Elam
S�culo XV a. C. Civilizaci�n minoica

Mic�nicos

Cultura dos Terramaras

(prehist�rica)

Atalaia (prehist�rica, Suroeste) Imperio Novo Hititas

Mitanni

Imperio Novo

Mitanni

Kassitas

Elam
S�culo XIV a. C. Civilizaci�n minoica

Mic�nicos

Cultura dos Terramaras

(prehist�rica)

Cultura pretalai�tica (prehist�rica, Baleares) Imperio Novo Hititas

Imperio Novo

Imperio medio asirio Elam
S�culo XIII a. C. Mic�nicos

Pobos do Mar

Cultura dos Campos de Urnas

Pobos it�licos

(osco-umbros, latino-faletos,

v�netos etc.;

prehist�ricos)

Cultura talai�tica (Baleares)

(prehist�rica)

Imperio Novo

Pobos do Mar

Hititas

Imperio Novo

Pobos do Mar

Batalla de Qadesh

Imperio medio asirio Elam
s�culo XII a. C. Idade Escura

Dorios

Pobos it�licos

(prehist�ricos)

Cultura dos Campos de Urnas

(prehist�rica, Nordeste)

Imperio Novo Frixia

Lidia

Hititas

Fenicios

Filisteos

Arameos

Imperio medio asirio

Arameos

Elam

Imperio medio asirio

S�culo XI a. C. Idade Escura

Xonios

Pobos it�licos

(prehist�ricos)

Fundaci�n de C�diz

(protohistoria)

Imperio Novo

Terceiro Per�odo Intermedio de Exipto

Frixia

Lidia

Fenicios

Reino de Israel

Arameos

Arameos Elam
I milenio a. C. Grecia Pen�nsula It�lica Pen�nsula Ib�rica Noroeste de �frica Exipto Levante e Anatolia Mesopotamia Ir�n e Asia Central
S�culo X a. C. Idade escura Pobos it�licos

(prehist�ricos)

Idade de Ferro (prehist�rica e protohist�rica) Terceiro Per�odo Intermedio de Exipto Frixia

Lidia

Fenicios

Reino de Israel

Reino de Xud�

Arameos Elam
S�culo lo IX a. C. Idade Escura Galos

Etruscos

Pobos it�licos

(prehist�ricos e protohist�ricos)

Preiberos

Celtas

Colonizaci�n fenicia

Fundaci�n de Cartago

Terceiro Per�odo Intermedio de Exipto Frixia

Lidia

Fenicios

Reino de Israel

Reino de Xud�

Imperio novo asirio Imperio novo asirio
S�culo VIII a. C. �poca arcaica

Primeira Olimpiada

Homero

Colonizaci�n grega

Liga xonia

Galos

Etruscos

Fundaci�n de Roma

Colonias gregas

Celtas

Colonias gregas

Colonias fenicias

Iberos

Tartessos

Colonizaci�n fenicia

Cartago

Terceiro Per�odo Intermedio de Exipto

Imperio novo asirio

Frixia

Lidia

Catividade de N�nive

Imperio novo asirio

Urartu

Imperio novo asirio Elam

Imperio medo

S�culo VII a. C. �poca arcaica

Tiran�as

Lexisladores gregos

Etruscos

Monarqu�a romana

Samnitas

Magna Grecia

Celtas

Colonias gregas

Colonias fenicias

Iberos

Tartessos

Colonias fenicias

Cartago

Terceiro Per�odo Intermedio de Exipto

Imperio novo asirio

Per�odo tard�o de Exipto (Sa�ta)

Frixia

Lidia

Imperio asirio

Imperio neobabil�nico

Fenicios

Imperio novo asirio

Imperio neobabil�nico

Imperio novo asirio

Imperio neobabil�nico

Imperio medo

S�culo VI a. C. �poca arcaica

Tiran�as

Democracia ateniense

Imperio aquem�nida

Etruscos

Samnitas

Monarqu�a romana

Rep�blica romana

Magna Grecia

Celtas

Colonizaci�n grega

Iberos

Tartessos

Imperio cartaxin�s

Batalla de Alalia

Imperio cartaxin�s

Per�odo tard�o de Exipto (Sa�ta)

Imperio aquem�nida

Cativerio de Babilonia

Imperio neobabil�nico

Imperio aquem�nida

Imperio neobabil�nico

Imperio aquem�nida

Imperio aquem�nida
S�culo V a. C. Imperio aquem�nida

Revolta xonica

Guerras M�dicas

S�culo de Pericles

Liga de Delos

Liga do Peloponeso

Guerra do Peloponeso

Etruscos

Samnitas

Rep�blica romana

Magna Grecia

Celtas

Colonizaci�n grega

Imperio cartaxin�s

Iberos

Imperio cartaxin�s Imperio aquem�nida Imperio aquem�nida Imperio aquem�nida Imperio aquem�nida
S�culo IV a. C. Batalla de Queronea

Imperio de Alexandre

Etruscos

Sitio de Veies

Guerras samnitas

Rep�blica Romana

Magna Grecia

Celtas

Colonizaci�n grega

Imperio cartaxin�s

Iberos

Imperio cartaxin�s Sitio de Gaza

Imperio de Alexandre

Batalla do Gr�nico

Batalla de Issos

Sitio de Tiro

Imperio de Alexandre

Batalla de Gaugamela

Imperio de Alexandre

Sitio da Rocha Sogdiana

Imperio de Alexandre

S�culo III a. C. Reino de Macedonia

Reino de Epiro

Liga Aquea

Liga Etolia

Guerras P�rricas

Imperio cartaxin�s

Guerras p�nicas

Rep�blica romana

Pobos prerromanos

Colonias gregas

Imperio cartaxin�s

Guerras p�nicas

Rep�blica Romana

Imperio cartaxin�s

Guerras p�nicas

Rep�blica romana

Dinast�a tolemaica Imperio sel�ucida

Reino de P�rgamo

Imperio sel�ucida Imperio sel�ucida

Partos

Grecobactrianos

Reino indogrego

S�culo II a. C. Reino de Macedonia

Reino de Epiro

Liga Aquea

Liga Etolia

Guerras Maced�nicas

Rep�blica romana

Rep�blica romana Celtiberos e Lusitanos

Sitio de Numancia

Rep�blica romana

C�ntabros e �stures

Rep�blica romana

Reino de Numidia

Reino de Mauritania

Dinast�a tolemaica Reino de P�rgamo

Reino de Armenia

Reino do Ponto

Macabeos

Nabateos

Imperio sel�ucida

Partos

Partos

Grecobactrianos

Reino indogrego

S�culo I a. C. Rep�blica romana

Alto Imperio Romano

Rep�blica romana

Alto Imperio Romano

Rep�blica romana

C�ntabros e �stures

Guerras c�ntabras

Alto Imperio Romano

Rep�blica romana

Alto Imperio Romano

Reino de Numidia

Reino de Mauritania

Dinast�a tolemaica

Batalla de Actium

Alto Imperio Romano

Guerras Mitrid�ticas

Rep�blica romana

Alto Imperio Romano

Nabateos

Partos Partos

Tocarios

Indogregos

I milenio Grecia Pen�nsula It�lica Pen�nsula Ib�rica Noroeste de �frica Exipto Levante e Anatolia Mesopotamia Ir�n e Asia Central
S�culo I Alto Imperio romano Alto Imperio romano Alto Imperio romano Alto Imperio romano

Reino de Numidia

Reino de Mauritania

Alto Imperio romano Alto Imperio romano

Primeira guerra xudeo-romana

Nabateos

Partos Partos

Tocarios

Indogregos

S�culo II Alto Imperio romano Alto Imperio romano Alto Imperio romano Alto Imperio romano Alto Imperio romano Alto Imperio romano Partos

Alto Imperio romano

Partos

Imperio Cuxano

S�culo III Baixo Imperio romano Baixo Imperio romano Baixo Imperio romano Baixo Imperio romano Baixo Imperio romano

Imperio de Palmira

Baixo Imperio romano

Imperio de Palmira

Imperio sas�nida

Baixo Imperio romano

Imperio de Palmira

Imperio sas�nida

Imperio Cuxano

S�culo IV Imperio Romano de Oriente Imperio Romano de Occidente Imperio Romano de Occidente Imperio Romano de Occidente Imperio Romano de Oriente Imperio Romano de Oriente Imperio sas�nida

Imperio Romano de Oriente

Imperio sas�nida

Imperio Cuxano

S�culo V Imperio Romano de Oriente Ca�da do Imperio Romano de Occidente

Ostrogodos

Invasi�ns xerm�nicas

Reino suevo

Reino visigodo de Tolosa

Reino v�ndalo de �frica Imperio romano de Oriente Imperio romano de Oriente Imperio sas�nida

Imperio romano de Oriente

Imperio sas�nida

Heftalita

Estados en torno o Mediterr�neo cara o a�o 180 a. C.

Mediterr�neo Occidental (sometido a Roma tras as Guerras p�nicas):      Rep�blica Romana, coa cidade de Roma, os territorios da Pen�nsula It�lica sometidos a diferentes consideraci�ns xur�dicas e de cidadan�a, e as s�as provincias en Sicilia, Sarde�a, C�rsega, Hispania e Dalmacia     Reino de Mauritania     Reino de Numidia     Rep�blica Cartaxinesa Mediterr�neo oriental: -Grecia:      Reino de Epiro       Reino de Macedonia      Liga Etolia

     Liga Aquea

-Exipto:      Imperio tolemaico -Asia menor e Mar Negro:      Rodas      Reino do B�sforo      Reino de Capadocia      Galatia     Reino de Bitinia      Reino de P�rgamo      Reino de Armenia      Reino do Ponto -Levante, Mesopotamia e Asia Central:

     Imperio Sel�ucida      Partos      Reino Grecobactriano      Imperio Mauria

T�boa cronol�xica por continentes

[editar | editar a fonte]
Cronolox�a Europa �frica Asia Am�rica Ocean�a
Europa Occidental Europa Oriental Norte de �frica Oriente Pr�ximo Extremo Oriente Norteam�rica Suram�rica Australia Pac�fico
Imperio persa
Imperio romano Imperio sas�nida

Ficci�n

[editar | editar a fonte]

Literatura

[editar | editar a fonte]

William Shakespeare compuxo varias obras teatrais con ambientaci�n na Antig�idade: The Tragedy of Julius Caesar (A traxedia de Xulio C�sar (en galego)), Antony and Cleopatra (Antonio e Cleopatra), Coriolano, Titus Andr�nicus etc. Cervantes fixo o propio en El cerco de Numancia (O cerco de Numancia (en galego)); pero foi m�is usual no teatro cl�sico franc�s: Pierre Corneille (Horacio, Cinna etc.) e Jean Racine (La Th�ba�de -A Tebaida (en galego)-), Andr�maca, Fedra etc.), a partir do cal -e base�ndose en modelos cl�sicos e en textos antigos de Terencio e Plauto- fix�ronse as convenci�ns acad�micas que fixaron o modelo do teatro neocl�sico do s�culo XVIII.

A novela hist�rica xurdida no romanticismo tivo na Idade Media o seu principal escenario (v�xase medievalismo), pero tam�n se buscou a ambientaci�n en distintas civilizaci�ns da Idade Antiga.

Moitas das novelas adapt�ronse ao cine ou a televisi�n:

O éxito editorial dos temas históricos multiplicou a aparición de best-séllers do xénero, sobre todo os relacionados coa historia militar de Roma.[11]

A adaptación de mitos da idade antiga deu orixe a un xénero cinematográfico especial: Troia, Clash of the Titans (Furia de titáns (en galego)), Jason and the Argonauts (Xasón e os argonautas (en galego)) etc., así como o cine bíblico: The Ten Commandments (Os dez mandamentos (en galego)) (de Cecil B. DeMille, 1923 e 1956), Solomon and Sheba (Salomón e a raíña de Saba), Samson and Delilah (Sansón e Dalila) etc.

Tamén distintas adaptacións dos evanxeos: (The Greatest Story Ever Told (A historia máis grande xamais contada (en galego)), The Robe (A túnica sacra), The Passion of the Christ (A Paixón de Cristo (en galego)) etc.

Co nome de peplum (do grego "πεπλον" -peplo-) desígnase a un subxénero cinematográfico en que a ambientación na Antigüidade é unha simple escusa para unha película de aventuras de baixo orzamento na que os anacronismos e outras incongruencias á historia son abundantes (Hércules, de 1958, e Ercole, Sansone, Maciste e Ursus gli invincibili (Hércules, Sansón, Maciste e Ursus), de 1964). As características do xénero propiciou a realización de numerosas secuelas e parodias.

Artigo principal: Peplum.

Tanto estas como as de maior nivel popularmente recibiron o nome de «películas de romanos» (aínda que fosen ambientadas na época grega ou calquera outra época antiga), e o seu visionado nos «cines de barrio» de sesión continua e dobre programa, ou nos cines de verán tivo un notable papel na educación sentimental da mocidade desde finais dos anos cincuenta ata os setenta, reflectido en obras como as de Terenci Moix (exiptómano e mitómano en concreto de Elizabeth Taylor, actriz que representou a Cleopatra). Joaquín Sabina ten unha canción titulada Una de romanos, caracterizada pola nostalxia da mocidade pasada.

Televisión

[editar | editar a fonte]

Historieta

[editar | editar a fonte]
Predecesor:
Prehistoria
Idade Antiga
IV milenio a. C.476
Sucesor:
Idade Media
  1. Un dos principais autores é Luigi Luca Cavalli-Sforza. A divulgación das conclusións de cada un dos estudos adoita dar problemas, ao presentarse con titulares xornalísticos sensacionalistas:La patria se lleva en los genes. Un grupo de investigadores descubre la asombrosa coincidencia del mapa de mutaciones y el geográfico de Europa, El País, 26/11/2008; abusos contra los que suelen advertir los propios genetistas: No hay razas. Desde el punto de vista de la genética, sólo vemos gradientes geográficos (Lluis Quintana-Murci, do Instituto Pasteur de París, citado por Gary Stix Huellas de un pasado lejano, en Investigación y Ciencia, setembro 2008, ISSN 0210136X pax. 19).
  2. Termo acuñado por Gordon Childe, op. cit.
  3. Termo acuñado por James Henry Breasted. Albert Clay The so-called Fertile Crescent and Desert Bay (en inglés)
  4. Perry Anderson, op. cit.
  5. Edward Gibbon, Fustel de Coulanges e Perry Anderson (op. cit.); Henri Pirenne Mahoma e Carlomagno.
  6. Véxase Deidades triplas ou Tríades indoeuropeas e Hipótese trifuncional
  7. (en inglés) Bruce Gordon Arquivado 30 de maio de 2020 en Wayback Machine. (2005).
  8. (en castelán) Sven-Tage Teodorsson:EX ORIENTE LUX, EX OCCIDENTE DUX: GREGOS, CARTAGINESES E ROMANOS EN CONTACTO E CONFLITO Arquivado 13 de xaneiro de 2012 en Wayback Machine.
    "Ex oriente lux!" Dise que con esta exclamación saudaban os romanos o sol cando se elevaba sobre as montañas samnitas. A expresión fíxose unha frase soada universal, usada se cadra por casualidade en sentido orixinal, pero case sempre simbolicamente para suxerir que a nosa cultura occidental provén no fondo de Oriente.
  9. Véxase tamén Escuela francesa de Extremo Oriente
  10. Historia universal Salvat-El País (tomo 3: «Emigraciones en el Océano Pacífico»), páx. 142, ISBN 84-345-6232-4.
  11. Artigo sobre o asunto en El País, 17 de xaneiro de 2009. Cita tres exemplos de recente aparición: Centurión (de Simon Scarrow. Barcelona: Edhasa, 2008), A aguia da Novena Lexión (de Rosemary Sutcliff. Barcelona: Plataforma, 2008) e César, as cinzas da República (de Gisbert Haefs. Barcelona: Edhasa, 2008).

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Edward Gibbon (1776). Historia de la decadencia y caída del Imperio romano. 
  • Fustel de Coulanges: La Cité antique, 1864.
  • Vere Gordon Childe: Los orígenes de la civilización, 1936.
  • Georges Duby: Atlas histórico mundial [Larouse, 1987]. Barcelona: Debate, 1989. ISBN 84-7444-349-0.
  • Henri Frankfort e outros: El pensamiento prefilosófico, 1946.
  • C. W. Ceram: Dioses, tumbas y sabios, 1949.
  • Ángel Montenegro (coord.): Egipto y los grandes imperios e Antiguos imperios orientales, vols. 4 e 5 de Gran Historia Universal, 1986. Madrid: Nájera.
  • Samuel Noah Kramer: La historia empieza en Sumer, 1965.
  • Chester Starr: Historia del mundo antiguo [1965]. Madrid: Akal, 1974. ISBN 84-7339-032-6.
  • Perry Anderson: Transiciones de la Antigüedad al feudalismo [1974]. Madrid: Siglo XXI, 1986. ISBN 84-323-0355-0.
  • Georg Schwarz: Kulturexperimente im Altertum, Berlín 2010.

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]