Idade Antiga
A Idade Antiga � a �poca hist�rica que coincide co xurdimento e desenvolvemento das primeiras civilizaci�ns ou civilizaci�ns antigas.
O concepto m�is tradicional de historia antiga presta atenci�n ao descubrimento da escrita, que convencionalmente a historiograf�a considerou o fito que permite marcar o final da Prehistoria e o comezo da Historia, dada a primac�a que outorgan �s fontes escritas fronte � cultura material, que estuda co seu propio m�todo a arqueolox�a. Outras orientaci�ns procuran atender ao sistema social ou o nivel t�cnico. Recentemente, os estudos de xen�tica de poboaci�ns baseados en distintas t�cnicas de an�lises comparativos de ADN e os estudos de antropolox�a ling��stica est�n chegando a reconstru�r dun xeito cada vez m�is preciso as migraci�ns antigas e a s�a herdanza nas poboaci�ns actuais.[1]
Sexa cal for o criterio empregado, coincide que en tempo e lugar uns e outros procesos cristalizaron no comezo da vida urbana (cidades moi superiores en tama�o e diferentes en funci�n �s aldeas neol�ticas), a aparici�n do poder pol�tico (palacios, reis), das relixi�ns organizadas (templos, sacerdotes), unha complexa estratificaci�n social, esforzos colectivos de grande envergadura que esixen prestaci�ns de traballo obrigatorio e impostos, e o comercio de longa distancia (todo o que se veu en chamar Revoluci�n urbana);[2] nivel de desenvolvemento social que por primeira vez se acadou na Sumeria do IV milenio a. C., espazo propicio para a constituci�n das primeiras cidades-estado competitivas a partir do substrato neol�tico que levaba xa catro milenios desenvolv�ndose no crecente f�rtil.[3] A partir delas, e de sucesivos contactos (tanto pac�ficos como invasi�ns) de pobos veci�os (culturas sedentario-agr�colas ou n�made-gandeiras que se nomean tradicionalmente con termos de validez cuestionada, m�is propios de familias ling��sticas que de razas humanas: semitas, camitas, indoeuropeos etc.), f�ronse conformando os primeiros estados de grande extensi�n territorial, ata acadar o tama�o de imperios multinacionais.
Procesos semellantes tiveron lugar en diversos momentos segundo a �rea xeogr�fica (sucesivamente Mesopotamia, o val do Nilo, o subcontinente indio, a China, a conca do Mediterr�neo, a Am�rica precolombiana e o resto de Europa, Asia e �frica); nalgunhas zonas especialmente illadas, alg�ns pobos cazadores-recolectores actuais a�nda non abandonar�an a prehistoria mentres que outros entraron violentamente na idade moderna ou contempor�nea da man das colonizaci�ns do s�culo XVI ao XIX.
Os pobos cronoloxicamente contempor�neos da Historia escrita do Mediterr�neo oriental poden ser obxecto da Protohistoria, pois as fontes escritas por romanos, gregos, fenicios, hebreos ou exipcios, ademais das fontes arqueol�xicas, permiten facelo.
A Antig�idade cl�sica local�zase no momento de plenitude da civilizaci�n grecorromana (s�culo V a.C ao s�culo II d. C.) ou en sentido amplo, en toda a s�a duraci�n (s�culo VIII a.C ao s�culo V d. C.). Caracterizouse pola definici�n de innovadores conceptos socio-pol�ticos: os de cidadan�a e de liberdade persoal, non para todos, sen�n para unha minor�a sostida polo traballo escravo; a diferenza dos imperios fluviais do Antigo Exipto, Babilonia, India ou China, para os que se definiu a imprecisa categor�a de modo de produci�n asi�tico, caracterizadas pola existencia dun poder omn�modo na c�spide do imperio e o pago de tributos polas comunidades campesi�as suxeitas a el, pero de condici�n social libre (pois a�nda que exista a escravitude, non representa a forza de traballo principal).[4]
O final da Idade Antiga na civilizaci�n occidental coincide coa ca�da do Imperio romano de Occidente (no ano 476; o Imperio romano de Oriente sobreviviu toda a Idade Media ata 1453 como Imperio bizantino), a�nda que tal descontinuidade non se observa noutras civilizaci�ns. Xa que logo, as divisi�ns posteriores (Idade Media e Idade Moderna) poden considerarse v�lidos s� para aquela; mentres que a maior parte de Asia e �frica, e con moita m�is claridade Am�rica, son obxecto na s�a historia dunha periodizaci�n propia.
Alg�ns autores culturalistas fan chegar a Antig�idade tard�a europea ata os s�culos VI e VII, mentres que a escola "mutacionista" francesa est�ndea ata alg�n momento entre os s�culos IX e XI. Distintas interpretaci�ns da historia focal�zanse en cuesti�ns econ�micas (transici�n do modo de produci�n escravista para o modo de produci�n feudal, desde a crise do s�culo III); pol�ticas (desaparici�n do imperio e instalaci�n dos reinos xerm�nicos desde o s�culo V); ou ideol�xicas, relixiosas (substituci�n do paganismo polite�sta polos monote�smos teoc�ntricos: o cristianismo -s�culo IV- e posteriormente o islam -s�culo VII-), filos�ficas (filosof�a antiga pola medieval) e art�sticas (evoluci�n desde a arte antiga -cl�sica- cara a arte medieval -paleocristi� e prerrom�nica-).[5]
As civilizaci�ns da Antig�idade son agrupadas xeograficamente pola historiograf�a e a arqueolox�a en zonas en que distintos pobos e culturas estiveron especialmente vinculados entre si; a�nda que as �reas de influencia de cada unha delas chegaron en moitas ocasi�ns a mesturarse e ir moito m�is lonxe, formando imperios de dimensi�ns multicontinentais (o Imperio persa, o de Alexandre Magno e o Imperio romano), talasocracias ('goberno dos mares') ou rutas comerciais e de intercambio de produtos e ideas a longa distancia; a�nda que sempre limitadas polo relativo illamento entre elas (obst�culos dos desertos e oc�anos), que chega a ser radical nalg�ns casos (entre o Vello Mundo e o Novo Mundo). A navegaci�n antiga, especialmente a natureza e extensi�n das expedici�ns que necesariamente tiveron que realizar as culturas primitivas de Polinesia (polo menos ata a Illa de Pascua), � un asunto a�nda pol�mico. Nalgunhas ocasi�ns recorreuse � arqueolox�a experimental para probar a posibilidade de contactos con Am�rica desde o Pac�fico. Outros conceptos de aplicaci�n discutida son a prioridade do difusionismo ou do desenvolvemento end�xeno para determinados fen�menos culturais (agricultura, metalurxia, escritura, alfabeto, moeda etc.) e a aplicaci�n do evolucionismo en contextos arqueol�xicos e antropol�xicos.
Pobos, culturas e civilizaci�ns na Idade Antiga
[editar | editar a fonte]Pr�ximo Oriente antigo
[editar | editar a fonte]O Antigo Oriente Pr�ximo ou Antigo Oriente � o termo utilizado para denominar as zonas de Asia occidental e nordeste de �frica onde xurdiron as civilizaci�ns anteriores � civilizaci�n cl�sica grecorromana, e que actualmente se denomina Oriente Pr�ximo ou Oriente Medio. Para a mesma rexi�n, Vere Gordon Childe acu�ou a denominaci�n Crecente F�rtil, ao definila como a zona onde xurdiu primeiro a Revoluci�n neol�tica (VIII milenio a. C.) e posteriormente a Revoluci�n urbana (IV milenio a. C.). Son os actuais pa�ses de Iraq, parte de Ir�n, parte de Turqu�a, Siria, L�bano, Israel, os Territorios palestinos, Xordania, Arabia e Exipto. Cronoloxicamente, ent�ndese como un per�odo que vai desde o inicio das civilizaci�ns hist�ricas en torno ao IV milenio a. C. (nesta zona a aparici�n da escrita, as cidades e os templos � simult�nea � Idade de Bronce) ata a expansi�n do Imperio aquem�nida no s�culo VI a. C.
Mesopotamia antiga
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Historia de Mesopotamia.
A desembocadura dos r�os Tigris e �ufrates (os dous r�os -p�tamos- no medio -meso- dos cales desenvolveuse este espazo de civilizaci�n) na Baixa Mesopotamia deu orixe � acumulaci�n de dep�sitos aluviais na zona de marismas, que vai ga�ando paulatinamente terreo ao mar fronte � costa en retroceso do Golfo P�rsico (actualmente a m�is de cen quil�metros do lugar que ocupaba no IV milenio a. C., e cos dous r�os conflu�ntes -Shatt al-Arab-). A zona foi propicia (coa condici�n de manter unha gran capacidade de organizaci�n social para o traballo colectivo na construci�n de obras hidr�ulicas como canalizaci�ns), regad�o e drenaxes, para o desenvolvemento das cidades-estado sumerias (Ur, Uruk, Eridu, Lagash). Estas, en competencia entre si e cos pobos n�mades de estepas e desertos circundantes (os do sur e oeste englobados pola historiograf�a no amplo concepto �tnico de semitas e os do leste na zona irania onde se foi formando a civilizaci�n elamita), as� como cos n�cleos que se foron formando m�is ao norte (Babilonia) e m�is ao norte a�nda na Alta Mesopotamia (N�nive); foron desenvolvendo as caracter�sticas constitutivas da civilizaci�n (sociedade complexa) e o estado (superestrutura pol�tico-ideol�xica): templo, clase sacerdotal e relixi�n organizada, fronteira, guerra territorial, ex�rcito, propaganda, impostos, burocracia, monarqu�a, construci�ns como murallas e cigurats; e o trazo que marca o inicio da historia: o rexistro da memoria na escritura.
A din�mica do crecemento territorial levou � formaci�n de imperios, que na s�a pretensi�n de monopolizar o poder, describ�anse a si mesmos como un continuo espacial "entre o mar pequeno e o mar grande" (o Golfo P�rsico e o Mediterr�neo), en enumeraci�ns m�is ou menos fiables de pobos anexionados, destru�dos, dispersados, rexeitados, sometidos, tributarios, ou simplemente socios comerciais, aliados ou contactos diplom�ticos.
-
Os xard�ns colgantes de Babilonia, foron algunha vez unha das sete marabillas do mundo antigo, s�mbolo do poder do Imperio neobabil�nico, hoxe apenas existe evidencia da s�a existencia. Cadro do s�culo XIV de Martin van Heemskerck; ao fondo vese a lendaria Torre de Babel.
-
Tiglatpileser III, rei de Asiria do s�culo VIII a.C.
Persia antiga
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Historia de Irán.
Cordilleiras, mesetas, estepas e desertos caracterizan un difícil medio físico entre o Éufrates ao leste, o Golfo Pérsico ao sur, o Indo ao leste e os Montes Elburz, o Mar Negro e o río Oxus ao norte. No entanto, tamén son a vía terrestre que conecta o Próximo Oriente coa Asia Central e a Asia Meridional (máis dificilmente, sendo máis usada a conexión marítima); e a través desas zonas, en última instancia, co Extremo Oriente. A extensa rexión persa ou irania cumpriría un papel clave na teoría indoeuropea, de debatida validez, que supuña a existencia dun grupo ancestral de pobos das estepas portadores de trazos comúns (lingüísticos, étnicos, culturais e ata de estrutura de pensamento), esencialmente gandeiros (outorgaban un gran valor a vacas, cabalos e cans), de estrutura social patriarcal, xerarquizada e triádica (visible mesmo no seu panteón de deuses[6]), que protagonizaron unha xigantesca expansión que incluiría a conquista da India polos arios; a de Europa polos predecesores de gregos, latinos, celtas, xermanos e eslavos; e a de Mesopotamia, Anatolia, Levante e Exipto por medos e persas.
-
Friso dos inmortais.
-
Investidura de Ardashir I (fundador da dinastía sasánida —século III—) polo deus Ahura Mazda. Os seus cabalos pisotean o anterior rei, Artabano IV, e a deidade negativa Ahriman. Naqsh-e Rostam.
Anatolia e Armenia antigas
[editar | editar a fonte]A península de Anatolia, vía terrestre entre Asia e Europa, da que a separa o estreito do Bósforo e as numerosas illas do Exeo, coas que sempre mantivo un continuo intercambio cultural (do que son mostra os aqueos e troianos do mito homérico), estivo no corazón das innovacións da revolución neolítica e a revolución urbana, desenvolvendo estados poderosos que entraron en relación e competencia cos mesopotámicos e ata cos exipcios. No norte, a costa do Mar Negro (o Ponto para gregos e romanos), acollía mitos como o do vélaro de ouro que se achaba na Cólquida. A cordilleira do Cáucaso pona en contacto coas afastadas chairas eurasiáticas.
- Artigo principal: Linguas anatólicas.
- Artigo principal: Historia de Armenia.
- Artigo principal: Historia de Anatolia.
- Véxase tamén: Turquía#Historia pre-turca de Anatolia.
-
Releve con guerreiros hititas, en Hattusa.
Levante mediterráneo antigo
[editar | editar a fonte]A zona costeira m�is oriental do Mediterr�neo, pola s�a localizaci�n entre �frica e Asia e as s�as favorables condici�ns f�sicas, actuou como un "corredor" entre o mar e o deserto, moi compartimentado, a�nda que con vales fluviais de direcci�n norte-sur (os do Xord�n e o Orontes), que posibilitou as comunicaci�ns terrestres entre �frica, Asia e Europa. Ese papel cumpriuse desde o Paleol�tico e o Neol�tico (Xeric�), e acentuouse coas primeiras civilizaci�ns. Os grandes imperios de Exipto, Mesopotamia e Anatolia tiveron nesta zona a s�a zona de contacto xeoestrat�xico. O contexto cr�tico de finais do II milenio a. C. permitiu que se desenvolvesen potentes civilizaci�ns locais de forte personalidade e influencia no desenvolvemento hist�rico posterior (trazos como o alfabeto ou o monote�smo), cunha proxecci�n moi superior � s�a extensi�n xeogr�fica ou poboaci�n.
- Artigo principal: Levante mediterr�neo.
- Artigo principal: Fenicios.
- Artigo principal: Historia do antigo Israel e Xudea.
- Artigo principal: Arqueolox�a b�blica.
- Artigo principal: Terra Santa.
-
Fortaleza de Masada, onde as lexi�ns romanas asediaron unha gornici�n xud�a.
Siria, Xordania e Arabia antigas
[editar | editar a fonte]Entre o Tigris e o Monte L�bano comeza unha vasta zona des�rtica que se estende cara ao sur ata a pen�nsula Ar�biga. Sup�n un obst�culo insuperable para o desenvolvemento da agricultura m�is al� de pequenas zonas de oasis moi dispersos, excepto na zona do Iemen (Arabia Felix -Arabia Feliz-). As actividades econ�micas que se desenvolveron e permitiron a formaci�n dunha peculiar civilizaci�n foron, xa que logo, a gander�a n�made e as lucrativas rutas caravaneiras do comercio a longa distancia que conectaban todas as partes do mundo antigo a trav�s dos portos do Mar Vermello, o golfo de Ad�n e o Golfo P�rsico (abertos ao oc�ano �ndico -navegaci�n ata a India e Indonesia-, ao leste de �frica -onde a relaci�n con Eritrea e Etiop�a foi moi estreita- e � costa oriental de Exipto -Berenice-), e cidades do interior como Damasco, Petra ou Palmira (que conectaban co Levante mediterr�neo).
Val do Nilo antigo
[editar | editar a fonte]Exipto � un don do Nilo (Her�doto), pois poucas civilizaci�ns tiveron unha relaci�n tan determinante cun r�o. A s�a crecida anual permite a fertilidade e a alt�sima densidade de poboaci�n dunha estreita franxa que percorre o despoboado deserto norteafricano (desertizado no per�odo posglacial) desde as cataratas do sur ata o delta do norte. A dualidade entre o Alto Exipto e o Baixo Exipto forxou, sobre unha sociedade campesi�a extraordinariamente estable e vinculada polo traballo colectivo nas obras hidr�ulicas, unhas instituci�ns e unha cultura caracterizadas pola sacralizaci�n da figura do fara�n, a fortaleza dos templos, unha eficaz burocracia e unha complexa relixi�n do m�is al�. Dentro dunha gran continuidade ao longo de milenios (que �s veces se interpretou como homoxeneidade ou ata estereotipaci�n, con escas�simas excepci�ns -o per�odo de Amarna-), mant�vose unha repetida dial�ctica entre a unidade e a disgregaci�n no devir c�clico das fases da historia exipcia, con per�odos de esplendor e de crise.
- Antigo Exipto.
- Hicsos.
- Pobos do Mar.
- Nubios.
- Reino de Cush.
- Reino de Aksum.
- Reino de Napata.
- Reino de Meroe.
- Camitas.
- Expansi�n afroasi�tica.
- Linguas cuxitas.
- Lingua exipcia.
-
Amenofis IV realizou unha reforma relixiosa tendente ao monote�smo de At�n, redenomin�ndose Akhenat�n; os seus cambios implicaron ata unha alteraci�n das convenci�ns de representaci�n art�stica, no que se denominou �estilo de Tell el Amarna� (mediados do s�culo XIV a.C).
-
A apertura do sarc�fago de Tutankhamon por Howard Carter en 1923, un dos momentos m�is espectaculares da arqueolox�a. Era unha tumba intacta, e precisamente a do fara�n cuxo breve reinado (1336-1327 a.C.) significou a volta � ortodoxia tradicional da relixi�n exipcia tras a par�ntese her�tica de Akhenat�n.
-
Pir�mides de Gebel Barkal, no reino de Napata (ou dos �fara�ns negros� ou khusitas), fortemente influenciado pola cultura exipcia. Actual Sud�n.
Mediterr�neo e Europa antigos
[editar | editar a fonte]- V�xase tam�n: Conca do Mediterr�neo, Mediterr�neo occidental e Mediterr�neo oriental.
Grecia antiga
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Antiga Grecia.
H�lade � o concepto xeogr�fico e cultural que abarcaba na Antig�idade cl�sica o territorio habitado polos gregos ou helenos, m�is amplo que a actual Grecia, e que comprender�a o territorio continental europeo que vai desde o Peloponeso o sur ata unha difusa separaci�n con Macedonia, Tracia e Epiro ao norte; ademais das illas do mar Exeo e do mar X�nico e a costa occidental da actual Turqu�a (Xonia) ata o Helesponto. Tam�n se asimilaban ao concepto de H�lade as colonias gregas establecidas por todo o Mediterr�neo; e tam�n pod�an entenderse pr�ximos a el os extensos territorios das monarqu�as helen�sticas de Exipto e o Pr�ximo Oriente, que en maior ou menor medida foran helenizados.
- V�xase tam�n: Atenas, Esparta, Corinto antiga, Megara, Mitilene, Samos, Rodas, Focea, Mileto, Grecia e Halicarnaso.
- V�xase tam�n: Guerras m�dicas, Guerra do Peloponeso, An�base e Guerra na antiga Grecia.
- V�xase tam�n: Aristocracia, Oligarqu�a, Tiran�a, Democracia ateniense e Democracia grega.
- V�xase tam�n: Licurgo (lexislador), Cl�stenes de Atenas, Sol�n, Pis�strato, Pol�crates de Samos, Le�nidas I, Tem�stocles, Pericles, Alcib�ades e Dem�stenes.
- V�xase tam�n: Homero, Hes�odo, Esquilo, S�focles, Eur�pides, Arist�fanes, Safo, P�ndaro, Anacreonte e Esopo.
- V�xase tam�n: Fidias, Mir�n (escultor), Policleto, Prax�teles, Escopas de Paros, Lisipo, Ictinos, Cal�crates e Mnesicles.
- V�xase tam�n: Hipodamo de Mileto, Exequias (pintor) e Apeles.
- V�xase tam�n: Sofista, Filosof�a grega, Tales de Mileto, Her�clito, Dem�crito, Parm�nides, S�crates, Plat�n, Arist�teles e Di�xenes de S�nope.
- V�xase tam�n: Hip�crates, Pit�goras, Euclides, Plotino e Pseudo Dionisio Areopagita.
-
Maqueta da estrutura do palacio de Cnosos. Foi unha asombrosa cidade palatina situada en Creta, de caracter�sticas nunca antes vistas (rede de tubaxes, posici�n complexa nas bancadas do interior, dimensi�ns moi superiores a outros palacios contempor�neos etc.), polo que se cre que da civilizaci�n minoica, os exipcios -non os gregos-, inspir�ronse no mito da Atl�ntida. As teor�as arqueol�xicas sobre o catastr�fico final da cultura minoica, asociado � chamada �erupci�n minoica� do volc�n que produciu a caldeira actual da illa Santorini (s�culo XVII a.C), tam�n permiten a s�a asociaci�n con ese mito.
-
Zeus, pai dos deuses e armado co raio, como corresponde � mitolox�a grega, preside o Or�culo de Olimpia onde na s�a honra celebr�banse desde o s�culo VIII a.C os Xogos Ol�mpicos, fitos que marcaban o calendario e un dos legados m�is importantes da civilizaci�n cl�sica. A colosal estatua de ouro e marfil, de 12 metros de altura, deb�ase a Fidias (s�culo V a.C, e cont�base entre as sete marabillas do mundo antigo. Destru�da no s�culo V a.C, este gravado � unha recreaci�n de �poca moderna.
-
O Imperio macedonio foi o m�is vasto do mundo antigo, e tam�n o m�is ef�mero: non sobreviviu ao seu fundador, Alexandre o Grande. En plena mocidade, tras suceder ao seu pai Filipo II de Macedonia (que previamente unificara as polis gregas), aplicou a eficaz maquinaria de guerra formada por este � derrota do Imperio persa, o inimigo dos gregos desde as guerras m�dicas. A s�a xesta expandiu a cultura grega por Pr�ximo Oriente e ata a Asia Central e a India, iniciando o per�odo denominado Helenismo.
-
O estadio de Afrodisias, un dos poucos vestixios que nos quedan desa cidade grecorromana, co�ecida no seu tempo polos seus belos edificios de m�rmore. O estadio �, de feito, unha mestura entre un coliseo e unha pista grega. A raz�n diso d�bese a que celebraban batallas sanguentas e ao mesmo tempo xogos como lanzamento de discos.
Illas do Mediterr�neo antigo
[editar | editar a fonte]Moitos mitos gregos situ�banse en costas ou illas situadas nun indefinido �extremo Occidente� (Vulcano -Hefesto-, Traballos de H�rcules -Heracles, Columnas de H�rcules, Gerion, Atlas-, Atl�ntida, Xard�n das Hesp�rides, Odisea -Ciclopes, Lestrigones, Sereas, Escila e Caribdis, Ogigia, Lot�fagos-); outros situ�banse en direcci�n menos clara, ou m�is ben no Mediterr�neo oriental (cara ao Mar Negro -a C�lquida das viaxes de Xas�n, os Argonautas e o V�laro de ouro-, o sur do Exeo -a Creta de Minos, D�dalo, �caro, e o Minotauro vencido polo ateniense Teseo; ou do rapto de Europa- ou o Chipre do nacemento de Afrodita).
- Chipre antigo
- Illas do Mediterr�neo Occidental antigo
- Illas Eolias.
- Historia das Baleares (Illas Baleares -bale�ricos, hondeiros baleares, Quinto Cecilio Metelo Bale�rico-).
- Historia de Malta.
- Gozo.
- Xerba.
- Batalla de Alalia.
- Magna Grecia.
- Expedici�n a Sicilia.
- Guerras p�nicas.
- V�xase tam�n: Tiranos de Siracusa, Agatocles, Herm�crates, Filisto e Arquimedes.
�frica Noroccidental antiga
[editar | editar a fonte]-
Capitolio de Sbeitla.
Europa Occidental antiga
[editar | editar a fonte]- Xermanos.
- Bret�ns.
- Pictos.
- Hibernios.
- Celtas.
- Galos.
- Historia antiga da Pen�nsula Ib�rica.
- Pobos prerromanos da Pen�nsula Ib�rica.
- Tartessos.
- Pobos contempor�neos � conquista romana de Hispania:
- Pobos da zona oriental e meridional (franxa mediterr�nea, Pireneos, val do Ebro, Cordilleiras B�ticas e val do Guadalquivir), xenericamente denominados iberos: laietanos, ausetanos, lacetanos, indixetes, ilerxetes, iacetanos -relacionados m�is ben cos aquitanos-, suesetanos, sedetanos, edetanos, ilercav�ns, turdetanos, t�rdulos, contestanos, oretanos, bastetanos etc.
- Pobos da zona occidental (actual Portugal) e central (Meseta Central e o Sistema Ib�rico): c�lticos, lusitanos, vet�ns, carpetanos, celtiberos, vacceos etc.
- Pobos da zona norte ou franxa cant�brica: galaicos, �stures, c�ntabros, autrig�ns, v�rdulos, turmogos, ber�ns, caristios, vasc�ns etc.
V�xase tam�n: Britania, Galia, Xermania, Hispania romana, Provincia romana e Linguas paleohisp�nicas
-
Tesouro do Carambolo, atribu�do � cultura tart�sica (suroeste de Espa�a).
-
Touros de Guisando, esculturas prerromanas en Carpetania (centro de Espa�a).
-
O Acueduto de Segovia � unha das mostras da profunda romanizaci�n de Hispania. Conduce a auga unha distancia superior a 15 km, salvando unha profunda valgada, ata chegar ao outeiro ocupado pola cidade, o que o converte no acueduto romano m�is longo conservado.
Italia e Roma antigas
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Pobos antigos de Italia.
- Artigo principal: Roma antiga.
O Imperio romano tivo un impacto moi superior � s�a propia extensi�n espacial (case 6 mill�ns de quil�metros cadrados, xa de seu unha das maiores entre os imperios de todos os tempos)[7]. e � s�a duraci�n temporal (do 27 a. C. ao 476 d. C. en Occidente e ata o 1453 en Oriente); por ser a instituci�n pol�tica e a formaci�n econ�mico social decisiva para a conformaci�n da civilizaci�n occidental, que en boa medida pode considerarse unha pervivencia s�a. A trav�s dela perviviron os seus conceptos xur�dicos e institucionais (dereito romano, municipio romano, provincia romana, senado romano...), art�sticos e culturais (arte e cultura cl�sica, urbanismo romano, v�a romana, teatro romano, termas, acuedutos...) e o propio idioma (o lat�n). A romanizaci�n foi un proceso que tivo moito de sincr�tico, posto que incorporaba trazos culturais dos pobos conquistados. Moi especialmente identificouse coa civilizaci�n grega, � que Roma reco�ec�a como superior � s�a propia, excepto en cuesti�ns pol�ticas e militares (Ex Oriente Lux, Ex Occidente Dux).[8] No seu per�odo final, a achega xudeucristiana foi decisiva.
- V�xase tam�n: Monarqu�a romana, Rep�blica romana, Imperio romano, Alto Imperio romano e Baixo imperio romano.
- V�xase tam�n: Triunvirato, Emperador romano, Lista de emperadores romanos, Principado (Roma), Dominado (Roma) e Tetrarqu�a.
- V�xase tam�n: Patricio, Plebeo, Secessio plebis, Cliente (Roma antiga), Equites, Nobiles, Optimates, Populares, Honestiores e Humiliores e Escravitude na Antiga Roma.
- V�xase tam�n: Relixi�n na Roma antiga, Cristianismo primitivo, Relixi�n mist�rica, Persecuci�ns e Patr�stica.
- V�xase tam�n: Lat�n, Literatura romana, Virxilio, Ovidio, Horacio, Marcial, Quintiliano, Petronio, Apuleio e Terencio.
- V�xase tam�n: Cat�n, Marcus Tullius Cicero, S�neca, Marco Aurelio, Lucrecio, Plinio o Vello, Plinio o Novo e Marco Vitruvio.
- V�xase tam�n: Historiograf�a romana, Tito Livio, Suetonio e Publio Cornelio T�cito.
-
Frescos etruscos da �tumba dos leopardos� (Tarquinia), onde se representa un simposion, costume social de clara influencia grega, representado aqu� co colorido e a concepci�n festiva propios da pintura etrusca. Os etruscos desenvolveron unha civilizaci�n con caracter�sticas orientalizantes dentro do contexto it�lico, do que foron a potencia dominante ata que Roma, a capital latina que estivo sometida a reis etruscos (Monarqu�a romana), terminouse impondo nos primeiros tempos da Rep�blica (do s�culo V a.C ao s�culo III a.C).
-
Busto de Xulio C�sar, o �ltimo �home forte� da Rep�blica (outros foron Mario, Sila ou o seu principal rival, Pompeio), e antecesor inmediato do Imperio romano, que dese�ou o seu herdeiro Octavio Augusto baixo a forma de principado (finais do s�culo I a.C. A expansi�n territorial de Roma e as guerras civ�s republicanas significaron socialmente a superaci�n da oposici�n inicial entre patricios e plebeos e a constituci�n dun modo de produci�n escravista que fixo ascender unha poderos�sima aristocracia.
-
Planta do Coliseo de Roma ou Anfiteatro Flavio, onde sentaban 5000 espectadores a observar espect�culos sanguentos como batallas entre gladiadores ou con feras salvaxes, e inclusive batallas navais (naumaquias). A expresi�n panem et circensis ("pan e circo") declaraba a intenci�n demag�xica de afagar e embrutecer as masas populares � vez que se garant�a o seu apoio � figura imperial; de modo similar a como o fixeron os dirixentes da fase final da Rep�blica romana.
Balc�ns e Europa Oriental antigos
[editar | editar a fonte]- Primeiras civilizaci�ns metal�rxicas do sueste de Europa.
- Ilirios.
- Peonios.
- Dacios.
- Macedonios.
- Tracios.
- Escitas.
- S�rmatas.
- Vendos (venedi ou proto eslavos).
- Reino de Epiro.
- Guerras p�rricas.
- Guerras il�ricas.
- Pannonia.
- Iliria.
- Il�rico.
- Dalmacia.
- Tracia.
- Dacia.
- Escitia.
- Ponto.
-
Tumba tracia de Kazanlak (en Bulgaria).
Eurasia Setentrional antiga
[editar | editar a fonte]Asia Central e Meridional antigas
[editar | editar a fonte]As estepas da Asia Central tiveron historicamente unha estreita relación (dialéctica de pobos nómades e sedentarios) coa chaira do Indostán, e esta co a Península do Decán. A conexión por terra co Oriente Medio a través dos desertos de Irán foi, en cambio, máis comprometida, mentres que a navegación polo mar Arábigo permitiu rutas máis fluídas. No entanto, todas elas foron experimentadas, ás veces no transcurso da mesma expedición, como foi o caso da de Alexandre o Grande (326 a. C).
- Asia Central.
- Asia Meridional.
- Cultura do val do Indo.
- Arios.
- Magadha.
- Imperio Mauria.
- Linguas indoeuropeas.
- Sánscrito.
- Linguas elamo-drávidas.
- Pobos turcos.
- Hunos.
- Escitas.
- Civilización do Oxus (complexo arqueolóxico Bactria-Margiana).
- Cultura de Andronovo.
- Corasmia.
- Bactriana.
- Sogdiana.
- Margiana.
- Beluchistán.
- Gedrosia.
- Tocarios.
- Imperio Cuxano.
-
Muller sentada, terracota pintada da Civilización do Oxus, cara ao 2000 a.C.
-
Fragmento do sexto decreto do Alicerce de Asoka, cara ao 238 a.C. Procede probablemente do Alicerce Meerut, en Uttar Pradesh (India). Hoxe atópase no Museo Británico.
- Historia de Afganistán.
- Historia de Uzbekistán.
- Historia de Turcomenistán.
- Historia de Taxiquistán.
- Historia de Paquistán.
- Historia da India.
- Ruta da seda.
- Hinduísmo.
- Vedas.
- Mahabharata.
- Ramaiana.
- Budismo.
- Xainismo.
- Greco-budismo.
- Nestorianismo.
-
Ladeira que conti�a os Budas de Bamiy�n (Afganist�n, cara ao s�culo V), destru�dos polos talib�n en 2005.
Extremo Oriente antigo
[editar | editar a fonte]O illamento xeogr�fico desta zona est� marcado polas m�is altas cordilleiras do mundo: o Himalaia, o Altai, o Hindu Kush, o Tian Shan, o Pamir e o Caracorum; e alg�ns dos m�is extensos e secos desertos: o Taklamakan e o Gobi. Ata as comunicaci�ns mar�timas entre a India e a China son dificultosas (exposici�n aos monz�ns, prolongada navegaci�n pola interposici�n da pen�nsula de Indochina e a pen�nsula de Malaca que obriga a cruzar por zonas como o estreito de Sunda ou o estreito de Malaca). A�nda as�, existiron contactos, como testemu�a a continuidade de rutas comerciais e a difusi�n de tecnolox�as, alfabetos e relixi�ns (o hindu�smo ao Sueste asi�tico e o budismo no T�bet, na China e no Xap�n). No entanto, a dificultade dese contacto percib�ase como resultado dunha viaxe de dimensi�ns m�ticas (Viaxe o Oeste).
- Historia da China.
- Historia do Xap�n.
- Historia de Corea.
- Historia de Vietnam.
- Historia de Tailandia.
- Historia de Camboxa.
- Historia de Laos.
- Historia de Indonesia.
- Historia de Birmania.
- Historia do T�bet.
- Historia de Mongolia.
- Linguas sino-tibetanas.
- Linguas turcas.
- Linguas mong�licas.
- Linguas altaicas.
- Linguas tung�s.
- Linguas austronesias.
- Linguas malaio-polinesias.
-
Carro de guerra do ex�rcito de terracota, que custodiaba a impresionante tumba do Qin Shi Huang, primeiro Emperador da China (s�culo III a.C.)
-
Pezas de bronce en forma de espada usadas como moeda. Estado Yan, Reinos Combatentes, China, s�culo IV a.C. ao s�culo II a.C.
-
Fresco chin�s do s�culo IX representando a monxes budistas; o da esquerda con trazos Tocarianos. Grutas Bezeklik ou Grutas dos Mil Budas, situadas en Qian Fo Dong, conca do Tarim, Xinjiang, na rexi�n aut�noma dos uigures (China).
- Tocarios.
- Pobo mongol
- Ordos.
- Oriatos.
- Pobos turcos.
- Pobos tunguses.
- Hunos.
- Pobo uigur.
- Xiongnu.
- Etnia han.
- Ainus.
- Xaponeses.
- Coreanos.
- Cingales.
- Xavanes.
- Malaios.
- Tagalos.
- Camboxanos.
- Vietnamitas.
- Relixi�n tradicional chinesa.
- Mitolox�a chinesa.
- Confucianismo.
- Tao�smo.
- Budismo.
- Mahayana.
- Mitolox�a xaponesa.
- Xinto�smo.
- Zen.
- Hinduizaci�n da Pen�nsula Indochina[9].
-
Prasasti (pedra con inscrici�ns) de �raa de Purnawarman, rei de Tarumanagara (Tugu, Iacarta, illa de Xava, Indonesia, s�culo V a.C.), unha civilizaci�n altamente influ�da pola hind�.
-
Cabalo de prata da cultura dos Ordos, un pobo do Deserto de Ordos (Mongolia Interior, actual China), s�culo IV a.C. ao s�culo I a.C.
-
Iumbulagang, fortaleza que se considera a primeira construci�n edificada no T�bet, e que ser�a fundada pola seu mitol�xico primeiro rei, Nyatri Tsenpo (cara ao s�culo II a.C.).
�frica subsahariana antiga
[editar | editar a fonte]O deserto do S�hara e as dificultades do curso superior do Nilo supuxeron d�as formidables barreiras xeogr�ficas que provocaron unha descontinuidade cultural moi importante entre o norte de �frica e a �frica subsahariana. No entanto, foron o suficientemente permeables como para permitir o contacto mediante rutas caravaneiras coa zona do r�o N�xer e o golfo de Guinea, e o contacto a trav�s do Mar Vermello con Eritrea e Etiop�a, zonas fortemente vinculadas � pen�nsula Ar�biga. O caso especial de Madagascar � consecuencia da procedencia da poboaci�n malgaxe, relacionada a trav�s do oc�ano �ndico con outras poboaci�ns malaio-polinesias.
- �frica subsahariana.
- Historia de �frica.
- Cultura Nok.
- Pobos bant�s.
- Expansi�n bant�.
- Khoisan.
- Expansi�n afroasi�tica.
- Linguas chadianas.
- Linguas cuchitas.
- Linguas om�ticas.
Am�rica antiga
[editar | editar a fonte]Norteam�rica e Mesoam�rica antigas
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Historia de Am�rica do Norte.
- Artigo principal: Cronolox�as de Mesoam�rica.
- V�xase tam�n: Norteam�rica, Mesoam�rica, Aridoam�rica e Oasisam�rica.
- Cultura olmeca.
- Bloque de Cascajal.
- Mitolox�a olmeca.
- Pobo mixteco.
- Zapotecos.
- Cultura Adena.
- Civilizaci�n maia.
- Cuicuilco.
-
Pir�mide do Tigre na cidade maia de El Mirador (Pet�n, Guatemala, precl�sico tard�o, carao 600 a. C.). Tam�n inclu�a a pir�mide La Danta, hoxe en d�a oculta pola selva, un complexo relixioso m�is grande que a Gran Pir�mide de Gizeh.
Caribe antigo
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Historia do Caribe.
- Banwari Trace.
- Pobo Ortoiroide.
- Cultura Saladoide.
- Pobo caribe.
- Pobo ta�no.
- Etnia Galibi ou Galibis.
Suram�rica antiga
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Historia de Am�rica do Sur.
Ocean�a antiga
[editar | editar a fonte]- Ocean�a.
- Oc�ano Pac�fico.
- Historia de Ocean�a.
- Melanesia.
- Polinesia.
- Micronesia.
- Lapita.
- Historia de Tonga.
- Aborixe australiano.
- Pobo maor�.
- Mitolox�a samoana.
- Relixi�n hawaiana.
- Tangaloa.
- Linguas austronesias.
- Linguas malaio-polinesias.
- Linguas oce�nicas.
-
A extraordinaria extensi�n da colonizaci�n polinesia no Pac�fico, nun tri�ngulo cuxos v�rtices est�n en Nova Zelandia, Hawai e a Illa de Pascua, e cuxo centro � Tahit�. A unidade etnogr�fica desta cultura obs�rvase en caracter�sticas antropol�xicas f�sicas, ling��sticas, ideol�xicas, sociais e econ�micas (determinados cultivos e gandos -porcos e aves-).
-
A expedici�n de Thor Heyerdahl na Kon-tiki foi un intento imaxinativo de arqueolox�a ou antropolox�a experimental que pretend�a comprobar a posibilidade de viaxes entre Am�rica do Sur e o Pac�fico, base�ndose na capacidade de navegaci�n de balsas similares aos �cabali�os de totora� do lago Titicaca. No entanto, a interpretaci�n m�is usual das evidencias arqueol�xicas e antropol�xicas mant�n que o asentamento orixinal da poboaci�n de Am�rica realizouse v�a terrestre, e de norte a sur, mentres que a de Ocean�a realizouse de oeste a leste.
-
S�mbolos dos deuses maor�s. Tangaroa ser�a un heroe divinizado cuxa xenealox�a cons�rvase nos mitos polinesios, mantidos pola tradici�n oral, e que permiten describir e ata datar sucesivas migraci�ns que comezar�an desde alg�n punto de Indonesia (posiblemente a Illa de Xava, calculouse no s�culo III a.C.) e continuar�an por radiaci�n de illa en illa ata alcanzar a m�xima expansi�n no s�culo XII.[10]
Mapas e cronolox�a da Idade Antiga
[editar | editar a fonte]Formaci�ns hist�ricas en torno ao espazo mediterr�neo
[editar | editar a fonte]
Mediterr�neo Occidental (sometido a Roma tras as Guerras p�nicas): Rep�blica Romana, coa cidade de Roma, os territorios da Pen�nsula It�lica sometidos a diferentes consideraci�ns xur�dicas e de cidadan�a, e as s�as provincias en Sicilia, Sarde�a, C�rsega, Hispania e Dalmacia Reino de Mauritania Reino de Numidia Rep�blica Cartaxinesa Mediterr�neo oriental: -Grecia: Reino de Epiro Reino de Macedonia Liga Etolia Liga Aquea |
-Exipto: Imperio tolemaico -Asia menor e Mar Negro: Rodas Reino do B�sforo Reino de Capadocia Galatia Reino de Bitinia Reino de P�rgamo Reino de Armenia Reino do Ponto -Levante, Mesopotamia e Asia Central: Imperio Sel�ucida Partos Reino Grecobactriano Imperio Mauria |
T�boa cronol�xica por continentes
[editar | editar a fonte]Ficci�n
[editar | editar a fonte]Literatura
[editar | editar a fonte]William Shakespeare compuxo varias obras teatrais con ambientaci�n na Antig�idade: The Tragedy of Julius Caesar (A traxedia de Xulio C�sar (en galego)), Antony and Cleopatra (Antonio e Cleopatra), Coriolano, Titus Andr�nicus etc. Cervantes fixo o propio en El cerco de Numancia (O cerco de Numancia (en galego)); pero foi m�is usual no teatro cl�sico franc�s: Pierre Corneille (Horacio, Cinna etc.) e Jean Racine (La Th�ba�de -A Tebaida (en galego)-), Andr�maca, Fedra etc.), a partir do cal -e base�ndose en modelos cl�sicos e en textos antigos de Terencio e Plauto- fix�ronse as convenci�ns acad�micas que fixaron o modelo do teatro neocl�sico do s�culo XVIII.
A novela hist�rica xurdida no romanticismo tivo na Idade Media o seu principal escenario (v�xase medievalismo), pero tam�n se buscou a ambientaci�n en distintas civilizaci�ns da Idade Antiga.
Moitas das novelas adapt�ronse ao cine ou a televisi�n:
- Sinuhe egyptil�inen (en fin�s) Sinuh�, o exipcio, de Mika Waltari.
- Creación (novela), de Gore Vidal.
- Alexandros, de Valerio Massimo Manfredi.
- The Last Days of Pompeii (Os últimos días de Pompeya (en galego)), de Edward Bulwer-Lytton.
- Ben-Hur, de Lewis Wallace.
- Quo vadis?, de Henryk Sienkiewicz.
- I Claudius (Eu, Claudio (en galego)) e Claudius the God and his wife Messalina (Claudio, o deus, e a súa esposa Mesalina (en galego)), de Robert Graves.
- Julian, de Gore Vidal.
O éxito editorial dos temas históricos multiplicou a aparición de best-séllers do xénero, sobre todo os relacionados coa historia militar de Roma.[11]
Cine
[editar | editar a fonte]- Intolerance (Intolerancia (en galego)).
- Land of the pharaohs (Terra de faraóns (en galego) de Howard Hawks (1955). A popularidade da exiptomanía produciu moitas películas cuxa relación co antigo Exipto é máis ben lateral (como as numerosas versións de The Mummy (A momia (en galego)), desde a de Karl Freund -1932-).
- 300 (filme). Existe unha versión anterior do mesmo suceso The 300 Spartans, 1962).
- Alexander sobre Alexandre o Grande.
- Cabiria de Giovanni Pastrone (1914).
- Espartaco de Stanley Kubrick (1960).
- Golfus de Roma (A Funny Thing Happened on the Way to the Forum).
- Cleopatra.
- Caligula.
- Satiricón.
- The Fall of the Roman Empire (A caída do Imperio romano (en galego)) de Anthony Mann (1964).
- Gladiator
- The Last Legion (A última lexión (en galego)) .
A adaptación de mitos da idade antiga deu orixe a un xénero cinematográfico especial: Troia, Clash of the Titans (Furia de titáns (en galego)), Jason and the Argonauts (Xasón e os argonautas (en galego)) etc., así como o cine bíblico: The Ten Commandments (Os dez mandamentos (en galego)) (de Cecil B. DeMille, 1923 e 1956), Solomon and Sheba (Salomón e a raíña de Saba), Samson and Delilah (Sansón e Dalila) etc.
Tamén distintas adaptacións dos evanxeos: (The Greatest Story Ever Told (A historia máis grande xamais contada (en galego)), The Robe (A túnica sacra), The Passion of the Christ (A Paixón de Cristo (en galego)) etc.
Co nome de peplum (do grego "πεπλον" -peplo-) desígnase a un subxénero cinematográfico en que a ambientación na Antigüidade é unha simple escusa para unha película de aventuras de baixo orzamento na que os anacronismos e outras incongruencias á historia son abundantes (Hércules, de 1958, e Ercole, Sansone, Maciste e Ursus gli invincibili (Hércules, Sansón, Maciste e Ursus), de 1964). As características do xénero propiciou a realización de numerosas secuelas e parodias.
- Artigo principal: Peplum.
Tanto estas como as de maior nivel popularmente recibiron o nome de «películas de romanos» (aínda que fosen ambientadas na época grega ou calquera outra época antiga), e o seu visionado nos «cines de barrio» de sesión continua e dobre programa, ou nos cines de verán tivo un notable papel na educación sentimental da mocidade desde finais dos anos cincuenta ata os setenta, reflectido en obras como as de Terenci Moix (exiptómano e mitómano en concreto de Elizabeth Taylor, actriz que representou a Cleopatra). Joaquín Sabina ten unha canción titulada Una de romanos, caracterizada pola nostalxia da mocidade pasada.
Televisión
[editar | editar a fonte]- I, Claudius (Eu, Claudio (en galego)) Yo, Claudio título co que se pasou en España
- Roma (serie de televisión) Rome no orixinal (en inglés).
Historieta
[editar | editar a fonte]- 300 (1998, cómic de Frank Miller), no que está baseada a película.
- Asterix (tamén adaptado ao cine)
- El Jabato
- Fiction set in ancient Rome (en inglés)
- Fiction set in ancient Greece (en inglés)
Predecesor: Prehistoria |
Idade Antiga IV milenio a. C. — 476 |
Sucesor: Idade Media |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Un dos principais autores é Luigi Luca Cavalli-Sforza. A divulgación das conclusións de cada un dos estudos adoita dar problemas, ao presentarse con titulares xornalísticos sensacionalistas:La patria se lleva en los genes. Un grupo de investigadores descubre la asombrosa coincidencia del mapa de mutaciones y el geográfico de Europa, El País, 26/11/2008; abusos contra los que suelen advertir los propios genetistas: No hay razas. Desde el punto de vista de la genética, sólo vemos gradientes geográficos (Lluis Quintana-Murci, do Instituto Pasteur de París, citado por Gary Stix Huellas de un pasado lejano, en Investigación y Ciencia, setembro 2008, ISSN 0210136X pax. 19).
- ↑ Termo acuñado por Gordon Childe, op. cit.
- ↑ Termo acuñado por James Henry Breasted. Albert Clay The so-called Fertile Crescent and Desert Bay (en inglés)
- ↑ Perry Anderson, op. cit.
- ↑ Edward Gibbon, Fustel de Coulanges e Perry Anderson (op. cit.); Henri Pirenne Mahoma e Carlomagno.
- ↑ Véxase Deidades triplas ou Tríades indoeuropeas e Hipótese trifuncional
- ↑ (en inglés) Bruce Gordon Arquivado 30 de maio de 2020 en Wayback Machine. (2005).
- ↑ (en castelán) Sven-Tage Teodorsson:EX ORIENTE LUX, EX OCCIDENTE DUX: GREGOS, CARTAGINESES E ROMANOS EN CONTACTO E CONFLITO Arquivado 13 de xaneiro de 2012 en Wayback Machine.
"Ex oriente lux!" Dise que con esta exclamación saudaban os romanos o sol cando se elevaba sobre as montañas samnitas. A expresión fíxose unha frase soada universal, usada se cadra por casualidade en sentido orixinal, pero case sempre simbolicamente para suxerir que a nosa cultura occidental provén no fondo de Oriente.
- ↑ Véxase tamén Escuela francesa de Extremo Oriente
- ↑ Historia universal Salvat-El País (tomo 3: «Emigraciones en el Océano Pacífico»), páx. 142, ISBN 84-345-6232-4.
- ↑ Artigo sobre o asunto en El País, 17 de xaneiro de 2009. Cita tres exemplos de recente aparición: Centurión (de Simon Scarrow. Barcelona: Edhasa, 2008), A aguia da Novena Lexión (de Rosemary Sutcliff. Barcelona: Plataforma, 2008) e César, as cinzas da República (de Gisbert Haefs. Barcelona: Edhasa, 2008).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Idade Antiga |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Edward Gibbon (1776). Historia de la decadencia y caída del Imperio romano.
- Fustel de Coulanges: La Cité antique, 1864.
- Vere Gordon Childe: Los orígenes de la civilización, 1936.
- Georges Duby: Atlas histórico mundial [Larouse, 1987]. Barcelona: Debate, 1989. ISBN 84-7444-349-0.
- Henri Frankfort e outros: El pensamiento prefilosófico, 1946.
- C. W. Ceram: Dioses, tumbas y sabios, 1949.
- Ángel Montenegro (coord.): Egipto y los grandes imperios e Antiguos imperios orientales, vols. 4 e 5 de Gran Historia Universal, 1986. Madrid: Nájera.
- Samuel Noah Kramer: La historia empieza en Sumer, 1965.
- Chester Starr: Historia del mundo antiguo [1965]. Madrid: Akal, 1974. ISBN 84-7339-032-6.
- Perry Anderson: Transiciones de la Antigüedad al feudalismo [1974]. Madrid: Siglo XXI, 1986. ISBN 84-323-0355-0.
- Georg Schwarz: Kulturexperimente im Altertum, Berlín 2010.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- www.artehistoria.es (en castelán).
- Mapas históricos de Civilizacións Antigas Arquivado 21 de novembro de 2013 en Wayback Machine. (en castelán).